Ο ΘΕΟΣ ΣΤΑΛΙΝ ΒΡΕΧΕΙ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ.
ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ -ΛΟΥΛΕΣ- ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ παρατηρούν το θαύμα του Στάλιν!!!
Οι πολιτικοί απόγονοι …αυτών των ανθρώπων, κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα!!!!
Μαρτυρία της Ειρήνης Δαμοπούλου, η οποία περιέχεται στο βιβλίο μου «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ».
Η...
Ειρήνη με τον μικρό αδελφό της από το χωριό της στη Μακεδονία, μέσω Αλβανίας είχε οδηγηθεί στη Ρουμανία, στο Στρατόπεδο/Κοινότητα του ΚΚΕ, με αφεντικό τον Κώστα Λουλέ, στέλεχος του Κ.Κ.Ε.
Ομιλεί η Ειρήνη:
«…Για την Πρωτομαγιά του 1954, μας είπαν στο σχολείο ότι θα την γιορτάζαμε κάπως διαφορετικά, διότι θα ήταν μαζί μας και ο μεγάλος σύντροφος Ζαχαριάδης. Την ημέρα λοιπόν της γιορτής, μας πήγαν σε ένα πάρκο γεμάτο μουριές. Στην περιοχή της Φλωρίκας πού είμαστε, είχε παρά πολλές μουριές. Είχαν στρώσει μια μεγάλη σειρά τραπέζια τα οποία γέμισαν με φαγητά επάνω. Είχαν κρέας ψητό, και άλλα διάφορα φαγώσιμα.
Απέναντι από την μεγάλη αυτή σειρά τα τραπέζια, και στο μέσον της περίπου, είχαν βάλει δυο τραπέζια με φασόλια στα πιάτα. Εκεί έβαλαν να καθίσουμε εγώ με την φιλενάδα μου, την Ευμορφία, και άλλα 3-4 ακόμη κορίτσια, τα οποία φαίνεται ότι επίσης αντιδρούσαν στην κομμουνιστική διαφώτιση.
Έρχεται σε μια στιγμή και ο Ζαχαριάδης, συνοδευόμενος από τον Παρτσαλίδη με την γυναίκα του, και τον Λουλέ.
Ο Ζαχαριάδης ήταν ήδη πολύ διαφορετικός στην όψη από τότε πού τον είδα στην Αλβανία.
Ήταν πολύ γερασμένος, που σχεδόν δεν τον γνώρισα.
Τρέχει ο δάσκαλος Τριανταφυλλίδης και τους προαπαντά.
Μετά τον χαιρετισμό, ακούμε να λέει δυνατά στον αρχηγό του ΚΚΕ, δείχνοντας το πλήθος των παιδιών πού κάθονταν στην μεγάλη σειρά των τραπεζιών:
-Σύντροφε Ζαχαριάδη, ορίστε, όλα αυτά εδώ είναι τα παιδιά σου!
Αυτά εκεί, τα λίγα, είναι τα παιδιά του Παπάγου!
Στην συνέχεια, καθίσαμε όλοι κάτω να φάμε.
Εμείς, τα παιδιά του Παπάγου, φάγαμε τα φασόλια μας.
Τα παιδιά του Ζαχαριάδη έφαγαν ψητό, όπως και οι επισκέπτες, οι δάσκαλοι, και οι άλλοι κομμουνιστές υπεύθυνοι της Κοινότητας.
Σε μια στιγμή μετά το φαγητό, σηκώνεται επάνω ο Τριανταφυλλίδης, πλησιάζει το δικό μας τραπέζι, και λέει σε μας τα “αντιδραστικά” κορίτσια με πολύ στόμφο.
“Εσείς, πού πιστεύετε ότι υπάρχει Θεός, καλέστε τον να σας ρίξει καραμέλες να φάτε μετά το φαγητό σας!”
Εμείς κοιταζόμαστε μεταξύ μας και παραμέναμε αμίλητες.
“Φωνάξτε! Καλέστε τον! Ορίστε, αρχίστε!”Τι να κάνουμε και εμείς, αρχίζουμε να φωνάζουμε:
“Θεέ μου, ρίξε μας λίγες καραμέλες”.Φυσικά, τίποτε δεν έγινε. Ο Θεός δεν μας …έριξε καραμέλες, αποδεικνύοντας κατά τον δάσκαλο Τριανταφυλλίδη, ότι δεν υπάρχει.
Ο Τριανταφυλλίδης στρέφεται τότε προς την μεγάλη σειρά τα τραπέζια στα οποία κάθονταν τα άλλα παιδιά.
Τα παιδιά του Ζαχαριάδη.
Τα παιδιά, πού κατ’ αυτόν, πίστευαν τον Στάλιν σαν θεό.
Ζητά από τα παιδιά να παρακαλέσουν τον Στάλιν να τους ρίξει καραμέλες.
Πραγματικά, ενώ τα παιδιά δεν είχαν ακόμη τελειώσει να φωνάζουν
«Πατερούλη μας Στάλιν, ρίξε μας καραμέλες να φάμε», οι μουριές μέσα από τα πυκνά τους φυλλώματα άρχισαν να βρέχουν καραμέλες.
Ακολουθούν χειροκροτήματα και φωνές θαυμασμού για το θαύμα του Στάλιν από όλους. Από τον μεγάλο αρχηγό του ΚΚΕ Ζαχαριάδη, τον Παρτσαλίδη, τον Λουλέ, και φυσικά τον Τριανταφυλλίδη και όλους τους δασκάλους του σχολείου της Κοινότητας!
Όπως έγινε γνωστό τις επόμενες ημέρες, ο Τριανταφυλλίδης και οι άλλοι υπεύθυνοι της Κοινότητας είχαν ανεβάσει από πριν στις μουριές παιδιά με καραμέλες, για να τις ρίξουν εκ μέρους του Πατερούλη Στάλιν την κατάλληλη στιγμή.
Έτσι, με τέτοιους χοντροκομμένους τρόπους μας κορόιδευαν οι μεγάλοι …ηγέτες του ΚΚΕ εμάς τα ελληνόπουλα, που τα περισσότερα μας κρατούσαν με την βία μακριά από την πατρίδα μας.
Παρατηρήσεις του γράφοντος:
Φαίνεται ότι οι ηγέτες του τότε ΚΚΕ είχαν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στις καραμέλες σαν μέσο προσέλκυσης νεαρών οπαδών και πιστών στον θεό τους Στάλιν…. Όταν έπαιρναν τα παιδιά στο Παραπέτασμα, συχνά τους έλεγαν ότι θα τρώνε ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ!
Φαίνεται ακόμη ότι την πρωτομαγιά του 1954 ο Νίκος Ζαχαριάδης και οι άλλοι ηγέτες του ΚΚΕ δεν είχαν ακόμη αντιληφθεί την καταιγίδα πού ερχόταν για τη μνήμη του Στάλιν και για όλους εκείνους που είχαν ταυτισθεί με το καθεστώς του, και θα χαρακτηρίζονταν σαν σταλινικοί. Ο Στάλιν είχε πεθάνει στις 5 Μαρτίου 1953, και ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης είχε γίνει ο Νικήτα Κρούτσεφ που σύντομα προχώρησε στην αποκαθήλωση του Στάλιν.
