«Αυτός έχει τον λύκο τον κακό…».
«Πάσχει από την επάρατη νόσο..».
«Αχ…, αυτή η αρρώστια η κακιά…».
Όταν ήμουν μικρός είχα μπερδέψει τον κακό λύκο στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας με την ασθένεια του «λύκου». Ναι, για μένα και πολλά άλλα παιδιά της αθωότητας και της ανεμελιάς, στην εποχή που οι πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών ήταν ορθάνοιχτα χωρίς φόβο από τους μέσα και πονηριά από τους έξω, ο «λύκος» ήταν κάτι πολύ κακό. Αυτός στεναχωρούσε πολλές οικογένειες και σταματούσε τα όνειρα για το μέλλον.
Μεγαλώνοντας...
λίγο έμαθα ότι ο «λύκος» έχει κι άλλο όνομα. Τον αποκαλούν και καρκίνο και επάρατη νόσο. Επάρατος: αυτός που απευχόμαστε γιατί οδηγεί στην καταστροφή. Επάρατη νόσος: ο καρκίνος (η έκφραση είναι διαδεδομένη θα πρέπει όμως να αποφεύγεται η χρήση της, καθώς υπονοεί ότι η νόσος είναι καταραμένη, ανίατη και θεωρείται προσβλητική για τους πάσχοντες από καρκίνο).
Μετά από χρόνια κατάλαβα ότι οι καρκινοπαθείς δεν αισθάνονται προσβεβλημένοι από τις ονομασίες της ασθένειας τους. Αισθάνονται ταπεινωμένοι γιατί στην εποχή που αγγίξαμε το διάστημα αυτοί αναγκάζονται να ταξιδεύουν χιλιόμετρα μακριά από το τόπο κατοικίας τους για την χημειοθεραπεία τους, την ακτινοβολία και κάθε επώδυνη διαδικασία που απαιτείται για να αναρρώσουν.
Απορούν για το πώς είναι δυνατό η Ελλάδα να διαθέτει τους καλύτερους γιατρούς και κάθε μικρή επαρχία να στερείται έστω ένα δυο δωμάτια εξοπλισμένα για την παροχή της κατάλληλης φροντίδας.
Απορούν πως είναι δυνατό να μην έχει τεθεί η παγκόσμια κοινότητα σε μια διαχρονική «καραντίνα», ανάλογη με αυτή των τελευταίων εβδομάδων.
Πως είναι δυνατό να κατασκευάζονται ακόμη πυρηνικές βόμβες και οι επιστήμονες να αδυνατούν να βρουν το φάρμακο που δεν θα σκοτώνει τα υγιή κύτταρα κατά την διάρκεια της χημειοθεραπείας;
Γιατί να υπάρχει τόσο μεγάλη ανισότητα στην κοινωνία μας; Γιατί το 2040 στις χώρες με μικρό ή μεσαίο εισόδημα, εξαιτίας των ανεπαρκών πόρων που επενδύονται στην πρόληψη τα κρούσματα καρκίνου θα αυξηθούν κατά 81% με βάση τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας;
«Τι λες βρε μικρό, άσχετο ανθρωπάκι; Αγνοείς τα τεράστια κονδύλια που εκπονούνται παγκοσμίως για την ενημέρωση, την πρόληψη, τους κανόνες υγιεινής, διαβίωσης, διατροφής. Δεν έχεις ιδέα για τις τεράστιες καμπάνιες για το κάπνισμα, για το αλκοόλ, για την ρύπανση της ατμόσφαιρας από τα βιομηχανικά αέρια, τις ακτινοβολίες από τις ηλεκτρονικές συσκευές, για την μόλυνση του νερού, του αέρα, των θαλασσών. Η ιατρική έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου κι εσύ παραμένεις στάσιμος, ανημέρωτος». Αυτές θα είναι οι επισημάνσεις και τα επιχειρήματα των ειδικών απέναντι σε ασήμαντα μικρά μόρια σαν εμένα.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι θάνατοι από καρκίνο φτάνουν παγκοσμίως τα δέκα εκατομμύρια ετησίως. Στην πατρίδα μας αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που άντεξε έως τώρα στην απειλή του Κορωναιού με την άψογη συνεργασία και εφαρμογή των μέτρων μεταξύ της επίσημης πολιτείας, των φορέων, των πολιτών.
Μια ανάλογη συνεργασία, μια ειδικού τύπου «καραντίνα» απαιτείται και για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Μια «καραντίνα» που δεν θα περιορίζει αλλά θα δίνει θάρρος και όραμα στους ασθενείς. Μια «καραντίνα» που ο προϋπολογισμός για την υγεία δεν θα είναι τσιγκούνης, ούτε μίζερος. Θα είναι μια «καραντίνα» θυσίας σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο για να αναπνεύσουν όλα τα σπίτια που δοκιμάζονται από την νόσο.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
