του Αναστάσιου Ταρενίδη
ΘΕΜΑ Δ «Ποια είναι η σχέση σας με την ανάγνωση βιβλίων και ποιος ο ρόλος της στη γενικότερη διαχείριση του προσωπικού σας χρόνου;
Εμπρός λοιπόν! Γιατί δεν απαντάς;
Γιατί τσατίζεσαι με την ανάγνωση αυτού του «θέματος»; Γιατί αρχίζεις να μεμψιμοιρείς και να λες μέσα σου πως «πάντα βρίσκουν κάτι απίθανο να βάλουν» αντί να βάλουν κάτι «απ’ τα sos» σαν τον «ρατσισμό» που τον χιλιοδιάβασες κιόλας -“απέξω τον 'έμαθες”- απ' τα «περινούστατα» σχολικά «βοηθήματα»; Αλλά...
τώρα διώξε αυτές τις σκέψεις απ'το μυαλό σου και συγκεντρώσου στο ερώτημα. Και για να λέμε την αλήθεια, το ερώτημα είναι πάρα πολύ απλό. Γιατί σε δυσκολεύει; «Ποια είναι η σχέση σου με την ανάγνωση; Πως διαθέτεις τον ελεύθερο σου χρόνο;» Σε βλέπω να κάθεσαι σκεφτικός σχεδόν αμήχανος μη ξέροντας τι να απαντήσεις. Μα πρέπει επιτέλους κάτι να γράψεις. Και δεν ξέρεις. Γιατί λοιπόν δε δίνεις την πιο τίμια και σωστή απόκριση; «Δεν έχω καμία σχέση. Ποτέ μου δεν ενδιαφέρθηκα για βιβλία και αν ίσως κάποτε είχε εμφανιστεί μέσα μου ένα ελάχιστο ενδιαφέρον, αυτό πνίγηκε αμέσως γιατί κανείς απ' τους συνομηλίκους μου δεν επιδοκιμάζει την ασχολία αυτή, -οι περισσότεροι για την ακρίβεια την αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση- και ο φόβος να μη γίνω αποδεκτός και καθ' όλα ταιριαστός με τους υπόλοιπους -αλλά και να μη χαρακτηριστώ γραφικός- απέκλεισε κάθε προοπτική μου για ανάγνωση. Ο ελεύθερος μου χρόνος καταναλίσκεται σε ευτελείς ενασχολήσεις, κυρίως με την προσωπική μου επίδειξη στα σόσιαλ μίντια και όταν βαρεθώ με αυτό -γιατί αρκετά συχνά βαριέμαι και πλήττω αφόρητα- βλέπω σειρές και σαπουνόπερες ερωτικού περιεχομένου» - Γιατί δεν απαντάς έτσι;
Φέτος, εντελώςαπροσδόκητα, το κράτος έβαλε τα δάχτυλα του «επί τον τύπον των ήλων». Ξέροντας πως νέοι δεν διαβάζουν βιβλία, τους ρώτησε ποια είναι η σχέση τους με την ανάγνωση. Και δεν είναι μια απλή ερώτηση, αλλά ένα χαστούκι σε μια χώρα και σε μια νεολαία ολοένα χειρότερη, -όσοι αισιόδοξοι πλανώνται, ξεχυλωμένη, με καμία ευαισθησία για καλλιέργεια, για το ωραίο, μα μόνο για πάρτι, πόζες και θορύβους. Και αν έστω υπάρχουν κάποιοι που δεν είναι ακριβώς έτσι, και αυτοί μορφώνονται μονομερώς και εγωκεντρικά προς το αντικείμενο τους χωρίς ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία για καθολική θέαση της ζωής με βλέμμα άλλο και στάση άλλη για τον κόσμο.
«Κόλαφος» λοιπόν το φετινό θέμα της έκθεσης. Μα και τι θα γίνει; Το πολύ πολύ να πούνε τα παιδιά «μας το παίξανε ποιητές φέτος» και αύριο θα κάνουν πάλι τα ίδια που έγραφα πιο πάνω. Αλλά μια που ανέφερα την ποίηση ας κλείσω έτσι.
«Μικράν μικράν κατάπτυστον ψυχὴν ἒχουν αἱμᾶζαι, ἱδιοτελή καρδίαν, καὶ παρειὰ νἀναίσθητον εἰς τούς κολάφους». Καρυωτάκης
του Αναστάσιου Ταρενίδη
