ΠΟΙΗΣΗ
κι όταν το όνειρο σβηστεί,
δυό χούφτες δάκρυα
απ’ τη βρύση της ψυχής
κι απ’ τον άνεμο,
θάχουνε κυλήσει.
Όταν ο ουρανός δακρύσει
κι όταν τ’ αγέρι θα θρηνεί,
δυό ροδοσύννεφα
στο μακρινό γιαλό της θύμησης,
θάχουνε μαυρίσει.
Κι όταν κυλήσει ο χρόνος
τις ώρες του μαρτυρικά,
θ’ απέχω μίλια απ’ τον πόνο,
τη θύμηση, το φως και την καρδιά.
Ανέστης Ν. Μωυσιάδης
Καρδιολόγος