Σάββατο 6 Ιουνίου 2020

Η γιόγκα μας μάρανε…

Δημήτρης Γκίκας. Δρ. Φιλοσοφίας


 Από το προσωπικό λογαριασμό του Δημήτρη Γκίκα στο fb

Αποφεύγω συνήθως να εκφραστώ για την ηγεσία της Εκκλησίας. Οι σπουδές μου στην Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και η εμπειρία που απέκτησα από κει με δίδαξαν ότι η Εκκλησία, ως οργανισμός, ούτε είναι, ούτε επαίρεται ότι είναι κοινωνία Αγίων. Είναι ένας οργανισμός που, πολλές φορές, σχετίζεται με την πολιτική σκηνή, διαμορφώνει εντός της «παρατάξεις» που... 

  
   


μοιάζουν με τα πολιτικά κόμματα και, εν τέλει, δεν είναι ανάγκη να σκανδαλίζεσαι με όσα συμβαίνουν στους ηγετικούς της κύκλους, όταν είσαι πιστός.

 
Δυστυχώς, όμως τα τελευταία χρόνια η ηγεσία της Εκκλησίας μοιάζει κουρασμένη, εκτός τόπου και χρόνου, εκτός κοινωνίας, αν θέλετε. Τουτέστιν έχει απωλέσει σε μεγάλο βαθμό τον ποιμαντορικό της ρόλο. Δεν καθοδηγεί, δεν εμπνέει, δεν έχει λόγο για ό, τι απασχολεί τον σύγχρονο άνθρωπο. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι μετά τον θάνατο του Μακαριστού Χριστόδουλου μοιάζει άχρωμη. Είναι και το γεγονός ότι μοιάζει σα να έχει αποσυρθεί, ως ερημίτης, σε σπήλαιο. Οι θέσεις που παίρνει για καίρια ζητήματα που απασχολούν το σύνολο της κοινωνίας (και τους πιστούς) είτε είναι «πολιτικά ορθές», είτε μοιάζουν ξεκομμένες από την πραγματικότητα. Το είδαμε αυτό στα μέτρα που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας, το βλέπουμε και σε όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων με την Τουρκία και τον υβριδικό πόλεμο που ασκεί εναντίον μας, το βλέπουμε και στις αποστάσεις που κρατά από σύγχρονα ζητήματα όπως η βιοηθική, η τεχνολογία κ.ο.κ., το βλέπουμε και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται το Ισλάμ.

Πρόκειται για μια εικόνα που δεν την τιμά. Έχει τύχει να παρακολουθήσω ομιλίες πολλών Προκαθημένων. Με κάποιες ιδιαίτερα φωτεινές εξαιρέσεις, πολλές από αυτές είτε είναι υπερβολικά ακραίες, είτε είναι υπερβολικά αναχρονιστικές, είτε εκφράζουν έναν ορθοπολιτικό λόγο που δεν μου λέει τίποτε απολύτως.

 
Ξαφνικά, διαπίστωσα από χτες ότι βγήκε ανακοίνωση για τη γιόγκα. Επειδή έχω ασχοληθεί με τη θρησκειολογία, έχω εικόνα για το θέμα. Είναι αλήθεια ότι η γιόγκα είναι ινδουιστική τεχνική. Αλλά απειλή για την εκκλησία; Αλήθεια τώρα; Θεωρείται τόσο σοβαρή απειλή, ώστε να υπάρξει επίσημη ανακοίνωση γι’ αυτήν; Δεν είναι, δηλαδή πιο σοβαρή απειλή η παράνομη μετανάστευση που υποκινείται από ξεκάθαρα φανατικές ισλαμιστικές οργανώσεις και χώρες που τις υποστηρίζουν; Δεν είναι απειλή το γεγονός ότι υπάρχουν ιεράρχες και ιερείς που μιλούν για «ευλογημένη συνύπαρξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, την οποία πρέπει να μιμηθούμε (!) και σήμερα»; Δεν είναι σοβαρή απειλή το γεγονός ότι υπάρχουν καταγγελίες στη Μακεδονία για ιερείς και αρχιμανδρίτες που δεν διατηρούν απλώς σχέσεις, αλλά κηρύττουν κιόλας περί «σκοπιανής μειονότητας»;

 
Θέλετε να πάμε και σε ζητήματα που δεν σχετίζονται με την εθνική ταυτότητα (μέρος της οποίας είναι και η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη); Δεν είναι απειλή σοβαρή η θέση πολλών «ανθρωπιστικών οργανώσεων» ότι η Εκκλησία δεν ασκεί φιλανθρωπικό έργο κι ότι μόνο αυτές κάνουν τέτοια έργα; Δεν είναι σοβαρή απειλή ο παρατεινόμενος αποκλεισμός πολλών ομάδων πληθυσμού από τη Θεία λειτουργία, αφού ακόμα και σήμερα, μετά την άρση του περιορισμού, εξακολουθούν κάποιοι να κάνουν λόγο για πλαστικά κουταλάκια, για παρακολούθηση λειτουργιών εξ αποστάσεων και τοιαύτα κουλά;

Πού ο λόγος της Εκκλησίας σήμερα για την ηθική; Πού ο λόγος για ελευθερία; Πού ο λόγος για την παγκοσμιοποίηση και τι σηματοδοτεί αυτή για τις θρησκευτικές ελευθερίες σήμερα; Πού ο λόγος για την πνευματική κατάπτωση, την αποθέωση του υλισμού;

Η γιόγκα μας μάρανε …