ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Με αφορμή την πρόσφατη επίθεση με βιτριόλη κατά της ατυχούς Ιωάννας και εκείνης της Βουλγάρας καθαρίστριας Κωνσταντίας Κούνεβα, μετέπειτα Ευρωβουλευτού, γύρισα πίσω στη δεκαετία του ’50, που το επικίνδυνο καυστικό υγρό ήταν σύνηθες όπλο εκδίκησης και τιμωρίας άπιστων εραστών ή κακοποιών εκ μέρους συνήθως γυναικών. Το...
βιτριόλι ή θειικό οξύ μπορούσε εύκολα να το προμηθευθεί κανείς ακόμα και από τα παντοπωλεία να κρύψει το μπουκαλάκι στη τσέπη του πανωφοριού και να το πετάξει κατάμουτρα στο ανύποπτο θύμα. Είχε καταντήσει ο φόβος και ο τρόμος των ανδρών αν κρίνομε και από σχετικό τραγούδι του Τσιτσάνη: «Κίνδυνος θάνατος για πάρτε το χαμπάρι/καινούρια μέτρα οι γυναίκες έχουν πάρει./Κι όποιος στον έρωτα σωστά δεν περπατήσει/ ένα μπουκάλι βιτριόλι θ’αντικρίσει.» Βέβαια με τη πάροδο των χρόνων τα χέρια των αδύναμων κάποτε γυναικών εξοπλίστηκαν με περίστροφα, μαχαίρια, θανατηφόρα δηλητήρια και άλλα αποτελεσματικότερα μέσα. Όμως το βιτριόλι εξακολουθεί να είναι το χρηστικότερο και ανυποψίαστο επιθετικό μέσο.
Το πάθος για ικανοποίηση του πληγέντος εγωισμού και της αποκατάστασης της αδικίας που υπέστη κάποιος με την αυτοδικία, όταν μάλιστα η προσβολή του θύματος είναι άμεση και απρόσμενη, θολώνει ενίοτε τον νου, παραλύει την λογική και οδηγεί το θύμα να γίνει θύτης προβαίνοντας σε απονενοημένες ενέργειες. Είναι από τους ισχυρισμούς που προβάλλουν συνήθως ως ελαφρυντικά οι συνήγοροι υπεράσπισης σε τέτοιου είδους εγκλήματα.
Υπάρχουν όμως και άλλα αφανή δηλητηριώδη βέλη που εκτοξεύονται από την κακοποιό φαρέτρα καθημερινών κοντινών ανθρώπων που πληγώνουν βάναυσα τις ψυχές κάποιων που μέχρι προ τινος τους εμπιστεύονταν. Είναι η κακοήθης συκοφαντία, το «κουτσομπολιό», η παθολογική καμουφλαρισμένη αντιζηλία, το υποκρυπτόμενο μίσος, η χαλκευμένη ειρωνεία, η υποτίμηση και χλευασμός απόντος γνωστού προσώπου και η επιτηδευμένη κολακεία για ανύπαρκτα προσόντα κάποιου προκειμένου ο κόλακας να πετύχει παράνομο στόχο του. Πρόκειται για ποταπές πράξεις που προέρχονται από «φίλους», συγγενικά πρόσωπα, άτομα ανήκοντα στον ευρύτερο επαγγελματικό, κοινωνικό ,ακόμη και εκκλησιαστικό χώρο που δεν τα υποψιάζεσαι. Ο τρόπος που ενεργούν είναι σατανικός και υποχθόνιος και ως εκ τούτου το βιτριόλι δεν μπορείς να το εκτοξεύσεις κατάμουτρα, όπως θα τους άξιζε. Υπάρχει όμως «δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ορά», καθώς και ο «Ετάζων νεφρούς και καρδίας», στον Οποίο κάποτε θα λογοδοτήσουν, διότι «το άδικον ουκ ευλογείται».
Το πάθος για ικανοποίηση του πληγέντος εγωισμού και της αποκατάστασης της αδικίας που υπέστη κάποιος με την αυτοδικία, όταν μάλιστα η προσβολή του θύματος είναι άμεση και απρόσμενη, θολώνει ενίοτε τον νου, παραλύει την λογική και οδηγεί το θύμα να γίνει θύτης προβαίνοντας σε απονενοημένες ενέργειες. Είναι από τους ισχυρισμούς που προβάλλουν συνήθως ως ελαφρυντικά οι συνήγοροι υπεράσπισης σε τέτοιου είδους εγκλήματα.
Υπάρχουν όμως και άλλα αφανή δηλητηριώδη βέλη που εκτοξεύονται από την κακοποιό φαρέτρα καθημερινών κοντινών ανθρώπων που πληγώνουν βάναυσα τις ψυχές κάποιων που μέχρι προ τινος τους εμπιστεύονταν. Είναι η κακοήθης συκοφαντία, το «κουτσομπολιό», η παθολογική καμουφλαρισμένη αντιζηλία, το υποκρυπτόμενο μίσος, η χαλκευμένη ειρωνεία, η υποτίμηση και χλευασμός απόντος γνωστού προσώπου και η επιτηδευμένη κολακεία για ανύπαρκτα προσόντα κάποιου προκειμένου ο κόλακας να πετύχει παράνομο στόχο του. Πρόκειται για ποταπές πράξεις που προέρχονται από «φίλους», συγγενικά πρόσωπα, άτομα ανήκοντα στον ευρύτερο επαγγελματικό, κοινωνικό ,ακόμη και εκκλησιαστικό χώρο που δεν τα υποψιάζεσαι. Ο τρόπος που ενεργούν είναι σατανικός και υποχθόνιος και ως εκ τούτου το βιτριόλι δεν μπορείς να το εκτοξεύσεις κατάμουτρα, όπως θα τους άξιζε. Υπάρχει όμως «δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ορά», καθώς και ο «Ετάζων νεφρούς και καρδίας», στον Οποίο κάποτε θα λογοδοτήσουν, διότι «το άδικον ουκ ευλογείται».
