ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
Χαθήκαμε κι’απόψε, στη σιωπή μας,
Μόνοι, βρεθήκαμε, σε λάθος διαδρομή,
Ξεχάσαμε, τι λαχταράει, η ψυχή μας,
Όλη η ζωή μας, μια ανεκπλήρωτη, εκδρομή.
Προορισμός και στόχος, της ζωής μας, η –ΕΛΠΙΔΑ-,
Πάντα θα την ψάχνουμε, έστω, χωρίς πυξίδα.
Κι’όταν θα φύγουμε, από τούτη, τη ζωή,
Σε άλλη διάσταση, η ψυχή μας, σαν θα φτάσει,
Οι αναμνήσεις μας, κλεισμένες, σε διάφανο κουτί,
Παρηγοριά, γι’αυτόν, που δεν θέλει να ξεχάσει.
Χαθήκαμε κι’άπόψε, είναι αργά,
Ήχοι παράξενοι, αντηχούνε, στο σκοτάδι,
Φωνές ψυχών, που αντιστέκονται στη Γή,
Μέχρι, να αγγίξει, η καρδιά μας, το φεγγάρι.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
