Σύμφωνα με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, άλλο πράγμα είναι η κατάκτηση και άλλο η κατοχή. Δηλαδή δεν είναι το ίδιο πράγμα. Κοιτάξτε τι είπε:
«Κατά τις τελευταίες μέρες, κάποιοι ασύνετοι προσπαθούν να ορίσουν την κατάκτηση ως κατοχή. Αυτοί είναι τελείως ανίδεοι, αμόρφωτοι. Δεν ξέρουν τι σημαίνει κατάκτηση. Κατάκτηση είναι άνοιγμα. Κατάκτηση είναι να κερδίζεις τις καρδιές (του κόσμου)».
Καταλάβατε; Κατάκτηση είναι να κερδίζεις τις καρδιές, λέει. Άρα, οι Άγγλοι, που κάποτε είχαν κατακτήσει τα τρία τέταρτα του κόσμου, κατέκτησαν και τις καρδιές. Κέρδισαν και τις καρδιές. Παίζοντας ποδόσφαιρο με τα κεφάλια των ντόπιων που έσφαζαν στην Αφρική. Θρονιάστηκαν στις καρδιές κάνοντας δούλους τη μαύρη φυλή και πουλώντας την στα παζάρια!
Άρα και ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Κατακτητής που κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη, κέρδισε την καρδιά του βυζαντινού λαού. Άλλωστε, το λέει και αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν. Καθώς ο κατακτητής έμπαινε μέσα από τα τείχη της πόλης, οι Ελληνίδες βγήκαν μπροστά του και του είπαν δήθεν το εξής: «Αντί να δούμε πάνω στο κεφάλι μας το καπέλο του καρδινάλιου, προτιμούμε να δούμε το οθωμανικό σαρίκι».
Ο κυπριακός λαός; Χάρηκε πολύ και εκείνος όταν κατέκτησαν το νησί οι Οθωμανοί, έτσι δεν είναι; Αγάπησε πολύ τους κατακτητές του, λέει! Ειδικά όταν ο Βαλής Κιουτσιούκ Μεχμέτ απαγχόνισε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό στο Σαράι και όταν έσφαξε τους άλλους παπάδες, δηλαδή όταν υπέβαλαν τους χριστιανούς σε τρομερό μακελειό, οι Οθωμανοί κέρδισαν τις καρδιές όλων!
Έτσι κύριε Ταγίπ; Τότε γιατί μόνο οι Τουρκοκύπριοι γιορτάζουν την κατάκτηση της Κύπρο και δεν τη γιορτάζουν και οι Ελληνοκύπριοι;
Να ρωτήσω το εξής τότε: Στις 20 Ιουλίου 1974 η Κύπρος υπέστη κατοχή ή κατάκτηση; Αν δεν είχε υποστεί εισβολή και είχε μόνο κατακτηθεί, τότε δεν θα έπρεπε να γιόρταζαν στις 20 Ιουλίου και οι Έλληνες όπως οι Τούρκοι; Όμως, εκείνοι κλαίνε. Πενθούν. Πώς έχει κερδηθεί έτσι η καρδιά τους; Αφού με την κατάκτηση κερδίζονται καρδιές, εκείνοι γιατί κλαίνε; Μήπως κλαίνε από χαρά;
Ξέρετε σίγουρα ότι η λέξη «Τούρκος» στην Ευρώπη και στη Ρωσία ακόμα χρησιμοποιείται ως βρισιά. Βρίζουν ο ένας τον άλλο λέγοντας «τι να γίνει, Τούρκος είναι». Έγινα μάρτυρας και εγώ σε αυτό στην Ουκρανία. Δύο γείτονες μάλωναν μεταξύ τους και ο ένας έβριζε τον άλλον αποκαλώντας τον Τούρκο. Έτσι κέρδισαν τις καρδιές τους οι Οθωμανοί; Αυτός είναι ο δεσμός καρδιάς που δεν μπορεί να σβηστεί εύκολα ακόμα;
Μισεί τη λέξη κατοχή ο Ταγίπ Ερντογάν. Δεν θέλει καν να την ακούει. Γιατί; Διότι είναι κατακτητής, εισβολέας. Και στην Κύπρο είναι κατακτητής. Και στη Συρία είναι κατακτητής. Και στη Λιβύη είναι κατακτητής. Και στο Ιράκ είναι κατακτητής. Ποιου λαού σε αυτές τις χώρες κέρδισε την καρδιά;
Δεν διαβάζονται προσευχές εισβολής στα τζαμιά. Διαβάζονται προσευχές κατάκτησης. Τι διαφορά υπάρχει; Μήπως και στις δύο περιπτώσεις δεν σκοτώνει, δεν καταστρέφει; Δεν λεηλατεί; Δεν βιάζει; Κατά την εισβολή του αντιστέκονται και κατά την κατάκτηση τον υποδέχονται με νταούλια και ζουρνάδες;
Ουσιαστικά δεν ήταν αυτό το θέμα μου σήμερα. Μπήκε στη μέση όμως. Το θέμα είναι η μικρή μαϊμού που βρίσκεται στο λογότυπο της εφημερίδας μας Αφρίκα. Παραφούσκωσαν το θέμα εκείνοι που μας κατηγορούν για ρατσισμό. Και το μετέτρεψαν σε εκστρατεία εναντίον της εφημερίδας μας. Σε μια πολύ απεχθή εκστρατεία.
Βάλλονται πυρά και από αυτούς κατά της εφημερίδας, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται στο στόχαστρο των φασιστών. Τότε να αποταθούμε στη δικαιοσύνη. Να το λύσουμε στο δικαστήριο. Έχω παράπονο και ενάγω. Μίλησα με τον δικηγόρο μου. Κινώ αγωγή εναντίον εκείνων που ηγούνται αυτής της εκστρατείας. Θεωρώ την κατηγορία του ρατσισμού ως προσβολή και ακόμα ως ύβρη.
Δεν υπάρχει έστω και ένα δημοσίευμα που να «μυρίζει» ρατσισμό αυτή η εφημερίδα κατά την 23χρονη κυκλοφορία της. Κανείς δεν μπορεί να μου υποδείξει ένα τέτοιο δημοσίευμα. Αντίθετα μάλιστα, διεξάγεται ένας πολύ έντονος αγώνας εναντίον του ρατσισμού, του φασισμού και του εθνικισμού.
Η πρώτη μας εφημερίδα ήταν η Αβρούπα. Κανείς δεν παραπονέθηκε γιατί ονομάστηκε Αβρούπα. Ύστερα ονομάσαμε την εφημερίδα Αφρίκα. Και τώρα το αμφισβητούν ακόμα και αυτό. Γιατί Αφρίκα, λέει.
Αν δεν το κατάλαβαν ακόμα και αυτό, εγώ τι να κάνω; Είναι ένα όνομα διαμαρτυρίας αυτό. Ο ξεσηκωμός της Αφρίκα. Διότι στο κατοχικό καθεστώς εδώ μας βλέπουν σαν Αφρικανούς. Στην αφρικανική ήπειρο ζουν άνθρωποι καταπιεσμένοι, περιφρονημένοι, που τυγχάνουν εκμετάλλευσης. Όπως συμπεριφέρονταν σε αυτούς οι λευκοί αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια της ιστορίας, έτσι συμπεριφέρονται και σε εμάς εδώ οι κατακτητές και οι δούλοι τους. Ιδού, γι’ αυτό το όνομα Αφρίκα.
Μας έκαναν σύγχρονους δούλους εδώ. Μας θεωρώ ως μια κοινότητα, η οποία περιφρονείται, καταπιέζεται, αφομοιώνεται και τυγχάνει εκμετάλλευσης. Η δε συμπαθητική μικρή μαϊμού στο λογότυπό μας συμβολίζει την αδελφοσύνη. Δεν είναι μια μαϊμού που δεν μιλά, δεν βλέπει και δεν ακούει. Είναι ένα ον σκεπτόμενο όπως ο σκεπτόμενος άνδρας του Ροντέν.
Ο ρατσισμός είναι μια οργανωμένη υπόθεση που γίνεται υπό την προστασία του κράτους. Οι φασίστες που βρίσκονται επικεφαλής μας θέλουν να σκοτώσουν αυτή τη μικρή μαϊμού. Και εσείς τους σιγοντάρετε;
Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης
Καταλάβατε; Κατάκτηση είναι να κερδίζεις τις καρδιές, λέει. Άρα, οι Άγγλοι, που κάποτε είχαν κατακτήσει τα τρία τέταρτα του κόσμου, κατέκτησαν και τις καρδιές. Κέρδισαν και τις καρδιές. Παίζοντας ποδόσφαιρο με τα κεφάλια των ντόπιων που έσφαζαν στην Αφρική. Θρονιάστηκαν στις καρδιές κάνοντας δούλους τη μαύρη φυλή και πουλώντας την στα παζάρια!
Άρα και ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Κατακτητής που κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη, κέρδισε την καρδιά του βυζαντινού λαού. Άλλωστε, το λέει και αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν. Καθώς ο κατακτητής έμπαινε μέσα από τα τείχη της πόλης, οι Ελληνίδες βγήκαν μπροστά του και του είπαν δήθεν το εξής: «Αντί να δούμε πάνω στο κεφάλι μας το καπέλο του καρδινάλιου, προτιμούμε να δούμε το οθωμανικό σαρίκι».
Ο κυπριακός λαός; Χάρηκε πολύ και εκείνος όταν κατέκτησαν το νησί οι Οθωμανοί, έτσι δεν είναι; Αγάπησε πολύ τους κατακτητές του, λέει! Ειδικά όταν ο Βαλής Κιουτσιούκ Μεχμέτ απαγχόνισε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό στο Σαράι και όταν έσφαξε τους άλλους παπάδες, δηλαδή όταν υπέβαλαν τους χριστιανούς σε τρομερό μακελειό, οι Οθωμανοί κέρδισαν τις καρδιές όλων!
Έτσι κύριε Ταγίπ; Τότε γιατί μόνο οι Τουρκοκύπριοι γιορτάζουν την κατάκτηση της Κύπρο και δεν τη γιορτάζουν και οι Ελληνοκύπριοι;
Να ρωτήσω το εξής τότε: Στις 20 Ιουλίου 1974 η Κύπρος υπέστη κατοχή ή κατάκτηση; Αν δεν είχε υποστεί εισβολή και είχε μόνο κατακτηθεί, τότε δεν θα έπρεπε να γιόρταζαν στις 20 Ιουλίου και οι Έλληνες όπως οι Τούρκοι; Όμως, εκείνοι κλαίνε. Πενθούν. Πώς έχει κερδηθεί έτσι η καρδιά τους; Αφού με την κατάκτηση κερδίζονται καρδιές, εκείνοι γιατί κλαίνε; Μήπως κλαίνε από χαρά;
Ξέρετε σίγουρα ότι η λέξη «Τούρκος» στην Ευρώπη και στη Ρωσία ακόμα χρησιμοποιείται ως βρισιά. Βρίζουν ο ένας τον άλλο λέγοντας «τι να γίνει, Τούρκος είναι». Έγινα μάρτυρας και εγώ σε αυτό στην Ουκρανία. Δύο γείτονες μάλωναν μεταξύ τους και ο ένας έβριζε τον άλλον αποκαλώντας τον Τούρκο. Έτσι κέρδισαν τις καρδιές τους οι Οθωμανοί; Αυτός είναι ο δεσμός καρδιάς που δεν μπορεί να σβηστεί εύκολα ακόμα;
Μισεί τη λέξη κατοχή ο Ταγίπ Ερντογάν. Δεν θέλει καν να την ακούει. Γιατί; Διότι είναι κατακτητής, εισβολέας. Και στην Κύπρο είναι κατακτητής. Και στη Συρία είναι κατακτητής. Και στη Λιβύη είναι κατακτητής. Και στο Ιράκ είναι κατακτητής. Ποιου λαού σε αυτές τις χώρες κέρδισε την καρδιά;
Δεν διαβάζονται προσευχές εισβολής στα τζαμιά. Διαβάζονται προσευχές κατάκτησης. Τι διαφορά υπάρχει; Μήπως και στις δύο περιπτώσεις δεν σκοτώνει, δεν καταστρέφει; Δεν λεηλατεί; Δεν βιάζει; Κατά την εισβολή του αντιστέκονται και κατά την κατάκτηση τον υποδέχονται με νταούλια και ζουρνάδες;
Ουσιαστικά δεν ήταν αυτό το θέμα μου σήμερα. Μπήκε στη μέση όμως. Το θέμα είναι η μικρή μαϊμού που βρίσκεται στο λογότυπο της εφημερίδας μας Αφρίκα. Παραφούσκωσαν το θέμα εκείνοι που μας κατηγορούν για ρατσισμό. Και το μετέτρεψαν σε εκστρατεία εναντίον της εφημερίδας μας. Σε μια πολύ απεχθή εκστρατεία.
Βάλλονται πυρά και από αυτούς κατά της εφημερίδας, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται στο στόχαστρο των φασιστών. Τότε να αποταθούμε στη δικαιοσύνη. Να το λύσουμε στο δικαστήριο. Έχω παράπονο και ενάγω. Μίλησα με τον δικηγόρο μου. Κινώ αγωγή εναντίον εκείνων που ηγούνται αυτής της εκστρατείας. Θεωρώ την κατηγορία του ρατσισμού ως προσβολή και ακόμα ως ύβρη.
Δεν υπάρχει έστω και ένα δημοσίευμα που να «μυρίζει» ρατσισμό αυτή η εφημερίδα κατά την 23χρονη κυκλοφορία της. Κανείς δεν μπορεί να μου υποδείξει ένα τέτοιο δημοσίευμα. Αντίθετα μάλιστα, διεξάγεται ένας πολύ έντονος αγώνας εναντίον του ρατσισμού, του φασισμού και του εθνικισμού.
Η πρώτη μας εφημερίδα ήταν η Αβρούπα. Κανείς δεν παραπονέθηκε γιατί ονομάστηκε Αβρούπα. Ύστερα ονομάσαμε την εφημερίδα Αφρίκα. Και τώρα το αμφισβητούν ακόμα και αυτό. Γιατί Αφρίκα, λέει.
Αν δεν το κατάλαβαν ακόμα και αυτό, εγώ τι να κάνω; Είναι ένα όνομα διαμαρτυρίας αυτό. Ο ξεσηκωμός της Αφρίκα. Διότι στο κατοχικό καθεστώς εδώ μας βλέπουν σαν Αφρικανούς. Στην αφρικανική ήπειρο ζουν άνθρωποι καταπιεσμένοι, περιφρονημένοι, που τυγχάνουν εκμετάλλευσης. Όπως συμπεριφέρονταν σε αυτούς οι λευκοί αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια της ιστορίας, έτσι συμπεριφέρονται και σε εμάς εδώ οι κατακτητές και οι δούλοι τους. Ιδού, γι’ αυτό το όνομα Αφρίκα.
Μας έκαναν σύγχρονους δούλους εδώ. Μας θεωρώ ως μια κοινότητα, η οποία περιφρονείται, καταπιέζεται, αφομοιώνεται και τυγχάνει εκμετάλλευσης. Η δε συμπαθητική μικρή μαϊμού στο λογότυπό μας συμβολίζει την αδελφοσύνη. Δεν είναι μια μαϊμού που δεν μιλά, δεν βλέπει και δεν ακούει. Είναι ένα ον σκεπτόμενο όπως ο σκεπτόμενος άνδρας του Ροντέν.
Ο ρατσισμός είναι μια οργανωμένη υπόθεση που γίνεται υπό την προστασία του κράτους. Οι φασίστες που βρίσκονται επικεφαλής μας θέλουν να σκοτώσουν αυτή τη μικρή μαϊμού. Και εσείς τους σιγοντάρετε;
Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης
