Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Τάκη Πόδα όλοι: Τα παιδιά του, τα
εγγόνια του, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες του, είμαι
βέβαιος, πως βίωσαν την απουσία του, την έλλειψη του. Την βίωσαν με
διαφορετικό τρόπο και ένταση αλλά σίγουρα με την ίδια αίσθηση του κενού
που άφησε ο πρόωρος χαμός του.
Την...
απουσία σου, Τάκη, εμείς οι φίλοι σου, προσπαθήσαμε να την αναπληρώσουμε αλλά και να μετριάσουμε με διάφορους, προσχηματικούς τρόπους… ξεγελώντας, κατά κάποιο τρόπο και τους εαυτούς μας. Οι φίλοι και συμμαθητές σε ανακαλούμε στις μεταξύ μας συζητήσεις, σε «βάζουμε» σε αυτές, ενθυμούμενοι τί είχες πεί, πώς είχες αντιδράσει σε αντίστοιχες περιπτώσεις…Τα θυμώδη ξεσπάσματα σου στο Δημοτικό Συμβούλιο όταν έβλεπες να γίνονται ή να λέγονται πράγματα που δεν άντεχες.
Τάκη, να είσαι βέβαιος, εκεί που είσαι, πως όχι μόνον δεν σε ξεχάσαμε, αλλά είσαι πάντα νοερά μαζί μας.
Οι φίλοι σου σε θυμούμαστε με αγάπη.
Αντώνης Ζαρκανέλας
