Με το πρώτο βραβείο ποίησης τιμήθηκε ο συμπολίτης μας δικηγόρος και
πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κατερίνης Γιάννης Σιδηρόπουλος
στον 9ο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης μεταξύ 300 συμμετεχόντων ποιητών.
Πρόκειται για τον 9ο παγκόσμιο διαγωνισμό που προκήρυξε ο πολιτιστικός φορέας "ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ" για το 2020 με θέμα «Ελληνισμός – Ορθοδοξία- Αμφικτυονίες στη διαχρονία».
Πρόκειται για τον 9ο παγκόσμιο διαγωνισμό που προκήρυξε ο πολιτιστικός φορέας "ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ" για το 2020 με θέμα «Ελληνισμός – Ορθοδοξία- Αμφικτυονίες στη διαχρονία».
Αποτελεί μεγάλη και σπουδαία τιμή, όχι μόνο για...
τον βραβευθέντα, αλλά και για εμάς τους συμπολίτες του της πόλης της Κατερίνης και του νομού Πιερίας.
ΤΟ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ
Στον Απόλλωνα και στους Δελφούς
Πυρφόρε Φοίβο, μελωδέ, του κόσμου φωτοδότη
πριν κατεβείς εσύ, εδώ βασίλευαν τα σκότη,
ώσπου εφάνηκες στη Γη απ’ του ουρανού τα μήκη
χρυσό παιδί της αστραπής, εσύ το φως κι η νίκη.
Ο Δίας ο πατέρας σου σε είχε χαϊδεμένο,
γι αυτό και σε προστάτευσε απ’ τα κακά της μοίρας
κι από το μίσος της θεάς και της ζηλιάρας Ήρας.
Στη Δήλο, στο μικρό νησί, σου έστειλε τις Μούσες,
να σου διδάξουν μουσική, την τέχνη των ασμάτων,
να λες τη μοίρα των θνητών μα και των αθανάτων.
Χρυσούς αητούς επρόσταξε στη γη να ταξιδέψουν,
Και στο βουνό το ιερό ξανά να επιστρέψουν,
κι οι αετοί επέταξαν σ’ ολόκληρη τη φύση,
ο ένας στην ανατολή κι ο άλλος για τη Δύση,
το βράδυ ανταμώσανε στου Παρνασσού τα ύψη.
Εκεί είπες και χτίσαμε τον Ιερό Ναό σου,
εκεί για σε φυτέψαμε τον ιερό σου δένδρο,
τη Δάφνη την πανέμορφη, εκεί στης Γης το κέντρο.
Τη λύρα τη μαγευτική σου χάρισε ο Δίας,
κι από την πρώτη τη στιγμή τη στόλισαν οι Μούσες,
με ήχο κάθε της χορδή, της πρώτης μελωδίας
και συ τη θεία μουσική γλυκά μας τραγουδούσες.
Μα ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι,
πόλεμοι, θάνατοι, λοιμοί, στη γη την πονεμένη.
Βωμός, μαντεία και ναοί σωριάστηκαν στο χώμα,
τραγούδια, ύμνοι και γιορτές ξεχάστηκαν ακόμα.
Του Ήλιου κρύφτηκε το φως εσβήσανε οι δάδες
Και όλοι μείναμε τυφλοί, Λαοί και βασιλιάδες.
Εστέρεψε και η πηγή, κι η θεία σου Σοφία
και άλλο δε χρησμοδοτεί η μάντισσα Πυθία!
«Αυγερινός» = Ψευδώνυμο
Γιάννης Σιδηρόπουλος
Στον Απόλλωνα και στους Δελφούς
Πυρφόρε Φοίβο, μελωδέ, του κόσμου φωτοδότη
πριν κατεβείς εσύ, εδώ βασίλευαν τα σκότη,
ώσπου εφάνηκες στη Γη απ’ του ουρανού τα μήκη
χρυσό παιδί της αστραπής, εσύ το φως κι η νίκη.
Ο Δίας ο πατέρας σου σε είχε χαϊδεμένο,
γι αυτό και σε προστάτευσε απ’ τα κακά της μοίρας
κι από το μίσος της θεάς και της ζηλιάρας Ήρας.
Στη Δήλο, στο μικρό νησί, σου έστειλε τις Μούσες,
να σου διδάξουν μουσική, την τέχνη των ασμάτων,
να λες τη μοίρα των θνητών μα και των αθανάτων.
Χρυσούς αητούς επρόσταξε στη γη να ταξιδέψουν,
Και στο βουνό το ιερό ξανά να επιστρέψουν,
κι οι αετοί επέταξαν σ’ ολόκληρη τη φύση,
ο ένας στην ανατολή κι ο άλλος για τη Δύση,
το βράδυ ανταμώσανε στου Παρνασσού τα ύψη.
Εκεί είπες και χτίσαμε τον Ιερό Ναό σου,
εκεί για σε φυτέψαμε τον ιερό σου δένδρο,
τη Δάφνη την πανέμορφη, εκεί στης Γης το κέντρο.
Τη λύρα τη μαγευτική σου χάρισε ο Δίας,
κι από την πρώτη τη στιγμή τη στόλισαν οι Μούσες,
με ήχο κάθε της χορδή, της πρώτης μελωδίας
και συ τη θεία μουσική γλυκά μας τραγουδούσες.
Μα ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι,
πόλεμοι, θάνατοι, λοιμοί, στη γη την πονεμένη.
Βωμός, μαντεία και ναοί σωριάστηκαν στο χώμα,
τραγούδια, ύμνοι και γιορτές ξεχάστηκαν ακόμα.
Του Ήλιου κρύφτηκε το φως εσβήσανε οι δάδες
Και όλοι μείναμε τυφλοί, Λαοί και βασιλιάδες.
Εστέρεψε και η πηγή, κι η θεία σου Σοφία
και άλλο δε χρησμοδοτεί η μάντισσα Πυθία!
«Αυγερινός» = Ψευδώνυμο
Γιάννης Σιδηρόπουλος
