Μνημείο Δημοτικού πάρκου Κατερίνης: Αφιερωμένο στους φονευθέντες, εξαφανισθέντες και αγνοούμενους Κατερινιώτες των πολεμικών γεγονότων της περιόδου 19612-1922.
Με επίγραμμα: «ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΕΚΜΗΡΙΟΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΕΣΟΝΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ 1912-1922 ΗΡΩΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ».
Το πρώτο μνημείο της πόλης στο οποίο αποδίδονταν τιμές τις ημέρες της εθνικής εορτής και όλων των επετείων. Με την πάροδο του χρόνου η διαδικασία αυτή ...
«αντικαταστάθηκε» από ένα νεώτερο μνημείο, αυτό της Ελευθερίας, πρώτα στην πλατεία Ηρώων και τελευταία στην πλατεία Ελευθερίας. Το μνημείο αυτό λησμονήθηκε, αφέθηκε στο χρόνο.
Ίσως έτσι βόλευε, ίσως το επιλεγμένο για τις απονομές τιμών νεώτερο μνημείο ήταν πιο αντιπροσωπευτικό των ιστορικών εξελίξεων, ίσως εξυπηρετούσε πιότερα τις τελετές. Και η τιμή στους αδικοχαμένους ήρωες πάει περίπατο. Ποιος νοιάζεται άλλωστε για το σεβασμό στην ιστορική μνήμη. Μοντερνισμός παντού. Όμως το μνημείο του πάρκου είναι πάντα εκεί. Για να θυμίζει…
Κατά άλλα όλα καλά.
Οκτώβριος 2020. Λίγες ημέρες πριν από τον φετινό εορτασμό της απελευθέρωσης της Κατερίνης από τον τουρκικό ζυγό. Συναντώ μπροστά στο μνημείο τον πρόεδρο του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Πιερίας, Δημήτριο Αδαμόπουλο, έναν συντοπίτη με ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα ιστορικής μνήμης, να αντικρίζει με δέος την επιτύμβια στήλη και να επισημαίνει: «Παρατηρώ το μνημείο από το οποίο απουσιάζει το αέτωμα με παράσταση πολεμικού πυροβόλου. Όντως αυτό μειώνει το κάλλος του και την αισθητική. Πρέπον είναι να επανατοποθετηθεί. Διαβάζοντας επίσης τα όσα αναγράφονται στις τρείς του πλευρές διερωτώμαι μήπως το απαξιώσαμε ιστορικά.
Προτείνω στους διοργανωτές φορείς του προγράμματος των επετειακών εκδηλώσεων της επετείου της απελευθέρωσης της Κατερίνης, στις 16 Οκτωβρίου 1912, τουλάχιστον η τελετή απόδοσης τιμών τη φερώνυμο ημέρα να πραγματοποιείται σε αυτό τον χώρο. Το οφείλουμε στους ήρωες μας.»
Μια χαρά τα αναφέρει ο Δημήτρης. Αλήθεια λέτε να εισακουστεί η πρόταση του; Εν αναμονή.
Ρεπορτάζ: Περικλής Χατζηγιάννης
