Άκουγα πριν από χρόνια τη συνέντευξη ενός σπουδαίου καλλιτέχνη, σχετιζόμενη με την πλούσια καριέρα του και την πολύπαθη ζωή του.
«Κάνοντας το απολογισμό τόσων ετών θα τολμούσα να πω πως αισθάνομαι απόλυτα ευχαριστημένος από την ζωή μου, μα σε καμιά περίπτωση ευτυχισμένος».
Τι...
είναι αλήθεια αυτό που μας δίνει ευτυχία; Τα πλούτη, τα υλικά αγαθά ή τα απλά, τα λιτά αλλά όμορφα μικροπράγματα; Μήπως είναι οι μικρές στιγμές και οι ανέξοδες απολαύσεις;
Παρότρυνα για χρόνια την συγχωρεμένη Μάνα μου: «Θα περάσω να σε πάρω να πάμε μια βόλτα να ξεσκάσεις λίγο. Λαχταρώ να σε δω χαρούμενη». Μια απλή γυναίκα της καθημερινότητας ήταν, μια αγνή ψυχούλα με ευαίσθητα και ειλικρινή αισθήματα. Αμέτρητα φάρμακα, ποικίλες εξετάσεις, εισιτήρια και εξιτήρια από τα νοσοκομεία συνέθεσαν για πολύ καιρό μια όχι και τόσο ευχάριστη εικόνα για όλους μας.
«Την υγειά μου να είχα Γιάννη μου και δεν θέλω τίποτα. Εσείς να είστε καλά και τα παιδιά σας».
Τα σημειώματα «Υπέρ Υγείας…» που κατέθεσα τα τελευταία χρόνια στα εκκλησάκια των νοσοκομείων της συμπρωτεύουσας ήταν έμφυτη ανάγκη και ταυτόχρονα άντληση ψυχικής δύναμης για να ανταποκριθώ στο σοβαρό και υπεύθυνο ρόλο μου απέναντι στην ασθενή Μητέρα.
Τελικά μόνο όταν ο άνθρωπος χάσει αυτό το ανεκτίμητο αγαθό της υγείας, όταν τη στερηθεί τότε αναγνωρίζει την αξία του.
Οι μικροπεριπέτειες που βιώνουμε καθημερινά σε ιατρικά κέντρα, σε νοσοκομεία με ιώσεις, με χειρουργικές επεμβάσεις και με διάφορες εξετάσεις, είναι εμπειρίες που οφείλουμε να τις εκτιμούμε κατάλληλα και να τις χρησιμοποιούμε ως «αντισώματα» στην σκληρή πραγματικότητα του βίου μας.
Η ψυχοσωματική μας υγεία αποτελεί τον πρωταρχικό οδηγό πάνω στον οποίο μπορεί να ισορροπεί ολόκληρη η ύπαρξη μας. Είναι το Άλφα και το Ωμέγα για την ψυχική μας διάθεση, για την αυτοπεποίθηση μας. Κάτι βέβαια που δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε μέσα στην καταιγίδα των οικονομικών και οικογενειακών υποχρεώσεων που πλημμυρίζουν και θολώνουν το μυαλό μας.
Όταν έχουμε την υγειά μας πρέπει να ευλογούμε, να δοξολογούμε την πηγή της ζωής μας, τον Θεό μας, Τον Ιησού Χριστό μας.
Όταν είμαστε όρθιοι στα πόδια μας να αισθανόμαστε πλούσιοι, δυνατοί, αρτιμελείς.
Όταν είμαστε υγιείς χρειάζονται την παρηγοριά και την ενίσχυση οι συνάνθρωποι μας, οι αδύναμοι, οι ασθενείς μας.
«Εσύ πολύ ρομαντισμό και ηθική πουλάς τον τελευταίο καιρό με τα γραπτά σου», μου επισημαίνει με ύφος ένας «φίλος».
Οι ρομαντικοί άνθρωποι, ευτυχώς, δεν προκαλούν κακό σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό τους. Μακάρι να είχαμε χτίσει με περισσότερη ευαισθησία τον ψυχρό κόσμο μας, για να σβήσουμε τον εφιάλτη και να ταξιδέψουμε στο όνειρο, στην ελπίδα.
Η ανθρωπότητα πλήττεται από τα πυρηνικά ολοκαυτώματα των άπληστων μεγαλοκαρχαριών που δεν μετανιώνουν ποτέ για τις αδίστακτες πράξεις που στερούν την υγεία και την ζωή αθώων και αμέριμνων ψυχών.
Η υγεία κάθε ανθρώπου είναι δικαίωμα, είναι χάρισμα θεϊκό που δεν επιτρέπεται να την στερείται από καμιά εγωιστική παράνοια πάνω στον πλανήτη γη.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
