Ξεφυλλίζω την κυριακάτικη "Καθημερινή".
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μισά άρθρα βρίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ, τα άλλα μισά ζητούν ακόμη πιο σκληρό λοκντάουν, μέχρι που το μάτι μου πέφτει σε ένα άρθρο με τον εύγλωττο έως και απειλητικό τίτλο «Απομένει το "μαστίγιο" ως μέτρο».
Εκεί, ο συντάκτης του Άγγελος Στάγκος ζητάει, για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊου, την "λήψη ακραίων μέτρων... και την πειθάρχηση του πληθυσμού με σιδερένια πυγμή, όπως στην Κίνα."!
Βλέπετε, τα...
συνεχή λοκντάουν της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν δημιουργήσει ένα τόσο τοξικό και ασφυκτικό για τις ελευθερίες μας κλίμα, έχουν νομιμοποιήσει σε τέτοιο βαθμό την κρατική βία και καταστολή, που θεωρείται πια φυσιολογικό αυτό που πριν λίγους μήνες θα ήταν αδιανόητο:
να δημοσιεύεται σε mainstream εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, μετά βαϊων και κλάδων, ένα άρθρο που ζητάει, χωρίς περιστροφές, την κινεζοποίηση της χώρας και την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος που θα συντρίβει κάθε αντίθετη φωνή.
Και αν κρίνω από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις τους υπέρ κάθε ανελεύθερου μέτρου της κυβέρνησης τον τελευταίο χρόνο, πολλά μέλη της πολιτικοδημοσιογραφικής φιλελεφτ ελιτ (όλοι αυτοί που, κατά τ' άλλα, ανησυχούν για τις δικτατορικές τάσεις του Τραμπ!) συμμερίζονται τέτοιες απαράδεκτες απόψεις.
Η χώρα, οι θεσμοί μας και οι ελευθερίες μας βρίσκονται σε επικίνδυνο δρόμο και δυστυχώς οι περισσότεροι αντί να ανησυχούμε, αποχαυνωνόμαστε στην τηλεόραση με το σόου του Νίκου Χαρδαλιά και χειροκροτούμε στα μπαλκόνια.
Και αν κρίνω από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις τους υπέρ κάθε ανελεύθερου μέτρου της κυβέρνησης τον τελευταίο χρόνο, πολλά μέλη της πολιτικοδημοσιογραφικής φιλελεφτ ελιτ (όλοι αυτοί που, κατά τ' άλλα, ανησυχούν για τις δικτατορικές τάσεις του Τραμπ!) συμμερίζονται τέτοιες απαράδεκτες απόψεις.
Η χώρα, οι θεσμοί μας και οι ελευθερίες μας βρίσκονται σε επικίνδυνο δρόμο και δυστυχώς οι περισσότεροι αντί να ανησυχούμε, αποχαυνωνόμαστε στην τηλεόραση με το σόου του Νίκου Χαρδαλιά και χειροκροτούμε στα μπαλκόνια.
