Κλεισμένοι ερμητικά στα σπίτια τους, μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αλειτούργητοι, κατηφείς και αγχωμένοι από τον φόβο της θανατηφόρου πανδημίας καλούνται φέτος οι χριστιανοί να γιορτάσουν την μεγάλη γιορτή της ενσάρκωσης του θείου Λόγου.
Οι...
φωτισμένοι με πολύχρωμα λαμπιόνια δρόμοι, τα καταστόλιστα στις πλατείες δέντρα και οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες που διαχέονται στην έρημη πόλη απαρτίζουν ένα ψυχρό και άχαρο σκηνικό, που φέτος δεν συγκινεί τους μασκοφορεμένους και προβληματισμένους για το «τί τέξεται η επιούσα» ελάχιστους διαβάτες. Την περιρρέουσα ζοφερή ατμόσφαιρα σκιαγραφεί στο ποίημα του «Merry Christmas” ο Αλέξανδρος Αραμπατζής: «Οι άνθρωποι σκληροί/τα σπίτια κρύα/οι άστεγοι έρμαια στο ξεροβόρι/αμείλικτος ο χειμώνας./Και το ψηλό χριστουγεννιάτικο δέντρο/αγέλαστο φωτίζει τη μοναξιά της ψυχής.»
Ο ανείπωτος πόνος που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας από την ανεπάντεχη απώλεια δικών τους προσώπων και φίλων και το στρες από τον ακούσιο εγκλεισμό στα διαμερίσματα δημιουργούν ένα κλίμα απόγνωσης και πανικού, που δεν προσφέρεται για γιορτές και πανηγύρια. Η κατάσταση επιτείνεται από το γεγονός ότι συνηθίσαμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα εκκοσμικευμένα και επιδερμικά με λουκούλλεια γεύματα, ρεβεγιόν, δώρα και ξεφαντώματα, χωρίς να προσεγγίζουμε το βαθύτερο νόημα τους, που είναι ο στοχασμός, η περίσκεψη, η πνευματική αναγέννηση και η βίωση του μυστηρίου της αγάπης του Θεού.
Όμως δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Τα σκοτάδια της πανδημίας, των αδιεξόδων και της απαισιοδοξίας στα οποία βυθίζεται καθημερινά η ζωή μας έρχεται να απαμβλύνει η φωνή του προφήτη Ησαΐα, που είχε προαναγγείλει τον ερχομό του Χριστού, όπως διαλαμβάνεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς»[ Ματ.4,16]. Με την πίστη και τη βεβαία μας ελπίδα ότι ο γεννηθείς κάτω από αντίξοες συνθήκες Χριστός δεν θα μας εγκαταλείψει ας προσευχηθούμε τα φετινά Χριστούγεννα, κλεισμένοι στο «ταμείον» μας, το Φως το αληθινό να φωτίσει τους μαχόμενους νυχθημερόν ερευνητές-επιστήμονες να καταπολεμήσουν την εφιαλτική αυτή νόσο που απειλεί άμεσα τη ζωή μας. Και να αισιοδοξούμε ότι οι δεήσεις μας θα εισακουστούν.
Ο ανείπωτος πόνος που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας από την ανεπάντεχη απώλεια δικών τους προσώπων και φίλων και το στρες από τον ακούσιο εγκλεισμό στα διαμερίσματα δημιουργούν ένα κλίμα απόγνωσης και πανικού, που δεν προσφέρεται για γιορτές και πανηγύρια. Η κατάσταση επιτείνεται από το γεγονός ότι συνηθίσαμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα εκκοσμικευμένα και επιδερμικά με λουκούλλεια γεύματα, ρεβεγιόν, δώρα και ξεφαντώματα, χωρίς να προσεγγίζουμε το βαθύτερο νόημα τους, που είναι ο στοχασμός, η περίσκεψη, η πνευματική αναγέννηση και η βίωση του μυστηρίου της αγάπης του Θεού.
Όμως δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Τα σκοτάδια της πανδημίας, των αδιεξόδων και της απαισιοδοξίας στα οποία βυθίζεται καθημερινά η ζωή μας έρχεται να απαμβλύνει η φωνή του προφήτη Ησαΐα, που είχε προαναγγείλει τον ερχομό του Χριστού, όπως διαλαμβάνεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς»[ Ματ.4,16]. Με την πίστη και τη βεβαία μας ελπίδα ότι ο γεννηθείς κάτω από αντίξοες συνθήκες Χριστός δεν θα μας εγκαταλείψει ας προσευχηθούμε τα φετινά Χριστούγεννα, κλεισμένοι στο «ταμείον» μας, το Φως το αληθινό να φωτίσει τους μαχόμενους νυχθημερόν ερευνητές-επιστήμονες να καταπολεμήσουν την εφιαλτική αυτή νόσο που απειλεί άμεσα τη ζωή μας. Και να αισιοδοξούμε ότι οι δεήσεις μας θα εισακουστούν.
