Εσύ ξέρεις ποια είναι η περιοχή της Αττικής που στην αρχαία Ελλάδα έλεγαν πως από εκεί ο Δίας ρίχνει τις αστραπές;
Αυτή η περιοχή ήταν...
τα Τουρκοβούνια. Φυσικά δεν λεγόταν έτσι στην αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα «Αττικά» το όνομα του λόφου ήταν «Αγχεσμός». Είναι ο πιο ψηλός λόφος της Αθήνας, φτάνοντας σε ύψος τα 337 μέτρα και βρίσκεται στα σύνορα του Γαλατσίου και του δήμου Αθηναίων. Στις πλαγιές του είναι χτισμένο και το Πανόραμα Γαλατσίου ενώ εκεί υπάρχει και το Αττικό Άλσος.
Στα «Αττικά» λοιπόν ο Παυσανίας αναφέρει πως ο λόφος ήταν αφιερωμένος στον Δία και είχε στην κορυφή του ένα ξόανο του Διός, «Διός άγαλμα Αγχεσμίου». Οι μύθοι τις εποχές έλεγαν πως από εκεί ο «βασιλιάς των θεών» έριχνε τις αστραπές και τις βροντές. Ο Παυσανίας γράφει επίσης πως την εποχή του Σόλωνα ο λόφος έκρυβε αρκετούς κινδύνους, όπως αγρίμια, ανέμους και ληστές, που κρύβονταν στις σπηλιές του και κατέβαιναν στην πόλη μόνο για να ληστέψουν.
Ο αρχαιολόγος Μπερντ ανακάλυψε το 1932 ίχνη αρχαίου βωμού, ενώ στο βιβλίο του «Ιστορία των Αθηνών» ο Διονύσιος Σουρμελής αναφέρει πως εκεί υπήρχε το «Άλσος των Ευμενίδων» όπου οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλύνει τις αμαρτίες του και να δικαστεί.
Το όνομα Αγχεσμός διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο με 5ο αιώνα μ.Χ. Τότε μετονομάστηκε σε Λυκοβούνια. Τον 18ο αιώνα, όπως αναφέρει Άγγλος περιηγητής, είχε ήδη μετονομαστεί σε Τουρκοβούνια. Για το πως προέκυψε αυτό το όνομα, υπάρχουν αρκετές εκδοχές.
Η πρώτη από αυτές αναφέρει ότι επί Τουρκοκρατίας στον διαχωρισμό των κτημάτων, το δίκαιο έλεγε πως οι εκτάσεις που δεν είναι καλλιεργήσιμες δεν μπορούν να ανήκουν σε ιδιώτες αλλά μόνο στο κράτος. Τα μη καλλιεργήσιμα υψώματα αναφέρονταν στα συμβόλαια επί Τουρκοκρατίας ως Τουρκοβούνια.
Μια άλλη εκδοχή λέει πως ονομάστηκαν έτσι επειδή εκεί παρέμειναν για αρκετά χρόνια οι ομάδες της τουρκικής στρατιάς του Πασά Ομάρ. Μια τρίτη εκδοχή πάλι, αναφέρει ότι τα Τουρκοβούνια πήραν αυτό το όνομα επειδή στην κορυφή του λόφου βρέθηκε ένας τουρκικός τάφος. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η μετονομασία έγινε επί Τουρκοκρατίας.
Στα «Αττικά» λοιπόν ο Παυσανίας αναφέρει πως ο λόφος ήταν αφιερωμένος στον Δία και είχε στην κορυφή του ένα ξόανο του Διός, «Διός άγαλμα Αγχεσμίου». Οι μύθοι τις εποχές έλεγαν πως από εκεί ο «βασιλιάς των θεών» έριχνε τις αστραπές και τις βροντές. Ο Παυσανίας γράφει επίσης πως την εποχή του Σόλωνα ο λόφος έκρυβε αρκετούς κινδύνους, όπως αγρίμια, ανέμους και ληστές, που κρύβονταν στις σπηλιές του και κατέβαιναν στην πόλη μόνο για να ληστέψουν.
Ο αρχαιολόγος Μπερντ ανακάλυψε το 1932 ίχνη αρχαίου βωμού, ενώ στο βιβλίο του «Ιστορία των Αθηνών» ο Διονύσιος Σουρμελής αναφέρει πως εκεί υπήρχε το «Άλσος των Ευμενίδων» όπου οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλύνει τις αμαρτίες του και να δικαστεί.
Το όνομα Αγχεσμός διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο με 5ο αιώνα μ.Χ. Τότε μετονομάστηκε σε Λυκοβούνια. Τον 18ο αιώνα, όπως αναφέρει Άγγλος περιηγητής, είχε ήδη μετονομαστεί σε Τουρκοβούνια. Για το πως προέκυψε αυτό το όνομα, υπάρχουν αρκετές εκδοχές.
Η πρώτη από αυτές αναφέρει ότι επί Τουρκοκρατίας στον διαχωρισμό των κτημάτων, το δίκαιο έλεγε πως οι εκτάσεις που δεν είναι καλλιεργήσιμες δεν μπορούν να ανήκουν σε ιδιώτες αλλά μόνο στο κράτος. Τα μη καλλιεργήσιμα υψώματα αναφέρονταν στα συμβόλαια επί Τουρκοκρατίας ως Τουρκοβούνια.
Μια άλλη εκδοχή λέει πως ονομάστηκαν έτσι επειδή εκεί παρέμειναν για αρκετά χρόνια οι ομάδες της τουρκικής στρατιάς του Πασά Ομάρ. Μια τρίτη εκδοχή πάλι, αναφέρει ότι τα Τουρκοβούνια πήραν αυτό το όνομα επειδή στην κορυφή του λόφου βρέθηκε ένας τουρκικός τάφος. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η μετονομασία έγινε επί Τουρκοκρατίας.
