Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Σε μία συνομιλία που είχα κάποτε με τον λαμπρό ακαδημαϊκό, διανοούμενο και δάσκαλο του Έθνους, καθηγητή, Γιώργο Κοντογιώργη, μου είπε, πάνω στην συζήτηση, ότι το Ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι στρατηγικά σχεδιασμένο, να μη βλέπει πέρα από την μύτη του. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτή τη διαπίστωση! Επειδή, όμως, εγώ, τα λέω πιο Πειραιώτικα από...
τον εκλεκτό μου φίλο, θα σας το αναδιατυπώσω αλλιώς. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον στρατηγικό μ@λ@κα, που κατέχει κοινοβουλευτικό αξίωμα ή διαθέτει ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ. Αμφότεροι, είναι στρατηγικά δομημένοι, ώστε να μη βλέπουν πέρα από την μύτη τους ή τον πισινό τους.
Να κάνουμε λοιπόν, μία ανασκόπηση των πραγμάτων, η οποία θα μας οδηγήσει να δούμε το μέλλον καλύτερα και καθαρότερα. Ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος, για να σώσει την συμμορία της Wall Street από την κατάρρευση της Lehman Brothers, προκάλεσε μία ασύλληπτη διατραπεζική κρίση, που οδήγησε στην πρώτη πτώση του παγκόσμιου ντόμινο. Τη χρεοκοπία της Ελλάδος, διά χειρός Γιώργου Παπανδρέου. Η Ευρωζώνη, κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα, καθώς μαζί με την Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, μπήκαν σε μνημόνια. Το σχίσμα, είχε ξεκινήσει…
Η Γερμανική αλαζονεία, οι γραφειοκράτες του ΔΝΤ και τα πολιτικά καρακόλια (εγχώρια και αλλοδαπά) του Ευρωφασισμού, έκαναν τις Βρετανικές Ελιτ να αποφασίσουν την έξοδο από την Ευρώπη και το Γαλλο-Γερμανικό διευθυντήριο. Λαϊκά κινήματα αφύπνισης και αγανάκτησης κατά των Βρυξελλών, άρχισαν να απειλούν την συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο οικονομικό πρόβλημα των κοινωνιών, ήρθε να προστεθεί το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης, κάνοντας το κλίμα εκρηκτικό για τις Ευρωπαϊκές Ελίτ. Ο Ευρωπαϊκός νότος, έβραζε από την σκληρότητα των μνημονίων και το μεταναστευτικό, συσπείρωσε τις χώρες του Βίσεγκραντ κατά του πολυπολιτισμικού οράματος του Σόρος και της Μέρκελ. Κανένα από τα αυτά τα προβλήματα (οικονομικό – μεταναστευτικό) δεν λύθηκε, μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να λυθεί. Σκεφτείτε το εξής απλό. Εάν όλα αυτά τα προηγούμενα γεγονότα στον Ευρωατλαντικό χώρο, προκλήθηκαν μόνο από μία και μόνο εταιρεία, φανταστείτε τι έχει να γίνει, όταν σκάσει η φούσκα της Wall Street, οι συνέπειες του κορωνοϊού γίνουν αισθητές στους κρατικούς προϋπολογισμούς και στην πραγματική οικονομία και όταν αρχίσει ο Μπάιντεν να αυξάνει τους φόρους και να ακολουθεί οικονομικές συνταγές, τύπου νέου πράσινου μεγάλου deal. ΧΑΟΣ!
Η επανάσταση των κοινωνιών μετά την Ευρώπη και την μεγάλη Βρετανία, πήγε στην Αμερική και εκδιπλώθηκε πολιτικά με την ανάδειξη του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία. Ο Πρόεδρος Τραμπ, επέλεξε την τέχνη του συμβιβασμού με την Ευρώπη, την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και του Ιράν. Επώδυνου συμβιβασμού για τις προαναφερόμενες χώρες, αλλά συμβιβασμού, όχι ευθείας σύγκρουσης. Αυτό, όπως έχω ξαναγράψει παλαιότερα, για κάποιους ισχυρούς κύκλους στην Ουάσινγκτον, θεωρήθηκε αδυναμία και οπισθοχώρηση από τα «συμφωνηθέντα». Ήθελαν άμεση επίθεση στο Ιράν, τη Βενεζουέλα και τη Βόρεια Κορέα. Να αντιμετωπιστεί ο Κινεζικός Κομμουνισμός, δυναμικά και διά των όπλων. Ο πόλεμος, να μεταφερθεί στην αυλή του σπιτιού του εχθρού. Τον Τραμπ, τον έριξαν οι νέο-συντηρητικοί το βράδυ των εκλογών.
Το όνειρο των νέο-συντηρητικών, είναι να έρθει στα πράγματα κάποια στιγμή, όχι κάποιος ήπιων τόνων, σαν τον Τραμπ, αλλά ένας ακόμη σκληρότερος αντι-κομμουνιστής! Εάν σε Ευρώπη και Αμερική, το «χαστουκάκι» της Lehman, έφερε αυτά που έφερε σε διεθνές πολιτικό επίπεδο, η νέα οικονομική πραγματικότητα που θα σχηματιστεί, θα ανοίξει το δρόμο στους νεοσυστηρητικούς, να φέρουν στην εξουσία έναν πραγματικό killer των Κομμουνιστών Κινέζων! Το αποτέλεσμα των εκλογών, της 3ης Νοεμβρίου, έδειξε, ότι η ιδεολογία της Αριστεράς, έχει ηττηθεί στρατηγικά στο εκλογικό σώμα. Εάν ήταν ζωντανή, δε θα χρειάζονταν οι Δημοκρατικοί να κάνουν τέτοιου μεγέθους νοθεία. Θα κέρδιζαν διά της ιδεολογικής τους και κοινωνικής τους επιρροής και δύναμης. Τα επόμενα δύο χρόνια, μόλις γίνουν ορατά τα πραγματικά ποσοστά που έλαβε ο Τραμπ, θα δείτε ότι πήρε πάνω από 90.000.000 ψήφους!
Ερχόμαστε τώρα στη γεωπολιτική πραγματικότητα. Οι Κινέζοι, έχουν αναπτύξει τόσο πολύ αριθμητικά τον στόλο τους, που πλέον, δε χωράει στην Κινεζική θάλασσα. Θα πρέπει τα επόμενα 2 – 4 χρόνια, είτε να εισβάλλουν στην Ταϊβάν, που αποτελεί το φυσικό εμπόδιο για την επέκταση του Κινεζικού στόλου και αεροπορίας, είτε να διαβρώσουν το πολιτικό της καθεστώς, ώστε αυτή, να πέσει στα χέρια τους αναίμακτα. Όποιο από τα δύο σενάρια συμβεί, θα σημαίνει ότι η νήσος Γκουάμ και ο ναύσταθμος στη Χαβάη, θα είναι πλέον ανοιχτοί σε αιφνιδιαστικό χτύπημα των Κινέζων. Αυτό, δε θα το επιτρέψουν οι Αμερικανοί, όσο λαδωμένοι και εάν είναι από τους Κινέζους. Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί, θα αντισταθούν σε τέτοια τετελεσμένα. Θα αντισταθούν ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες. Όμως, οι Κινέζοι, δεν έχουν άλλη επιλογή στο τραπέζι. Θα πρέπει να εκμεταλλευτούν γεωπολιτικά την μαριονέτα τους στο Λευκό Οίκο, εάν θέλουν να έχουν ελευθερία κινήσεων στον Ειρηνικό. Εάν δεν το κάνουν, τότε ο στόλος τους, θα είναι εγκλωβισμένος σε ένα πολύ στενό χώρο και θα αποτελεί εύκολη λεία για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Οι ίδιοι οι Κινέζοι, θα αναγκαστούν να προκαλέσουν πόλεμο, αργά ή γρήγορα.
Από την άλλη πλευρά της παγκόσμιας σκακιέρας, όπως είχαμε ξαναγράψει και προβλέψει επιτυχώς, το πρόβλημα του Ιράν και οι σχέσεις του με το Ισραήλ και τις Αραβικές χώρες, θα ενταθεί. Ήδη το Ιράν, εκμεταλλεύεται την εκλογή Μπάιντεν, για να εμπλουτίσει το ουράνιό του σε ποσοστό από 5% στο 20%. Οι Ισραηλινοί ειδικοί λένε, ότι είναι πιο δύσκολο να πας από το 5 στο 20% απ’ ότι από το 20 στο 90% εμπλουτισμού, άρα ο κίνδυνος πλέον είναι άμεσος για την ειρήνη και την σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου. Μετά την Ταϊβάν, ως χώρος κλειδί για τις παγκόσμιες ισορροπίες και εξελίξεις, είναι το Αιγαίο Πέλαγος! Εδώ, θα κριθεί το μέλλον της μορφής που θα έχει η σύγκρουση με την Κίνα και οι στρατιωτικοί σχηματισμοί που θα συναθροιστούν εναντίον της.
Εν κατακλείδι, έχουμε οικονομικές συνθήκες στον Ευρωατλαντικό χώρο, χειρότερες από αυτές του 1997, έχουμε ήδη τη Βρετανία εκτός Ευρώπης, τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες και την Αμερικανική κατά των πολιτικών τους καθεστώτων και τους Εθνολαϊκούς πολιτικούς σχηματισμούς μέσα στην Ευρώπη, έτοιμους να αναλάβουν τις τύχες των κρατών τους. Πολιτικοί Σχηματισμοί, που δεν υπήρχαν στην Ευρωπη πριν την πτώση της Lehman και εάν υπήρχαν όπου υπήρχαν, ήταν σε εμβρυακό στάδιο. Επίσης, οι χώρες του Βίσεγκραντ, η Τουρκία, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, αλλά και η Ρωσία, έχουν αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές ντιρεκτίβες των Νεοταξιτών του Ευρωατλαντικού κόσμου, κατάσταση που δεν υπήρχε πριν την πτώση του Χρηματιστηριακού κολοσσού. Ο κορωνοϊός, δημιούργησε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που κάνουν την εποχή της πτώσης της Lehman, να μοιάζει σχεδόν παραδεισένια. Όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα, σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της πρόθεσης των νεοσυντηρητικών να φέρουν στην εξουσία έναν πιο σκληρό από τον Τραμπ, θα κάνει αυτούς που σήμερα τον βρίζουν και χαίρονται για την πτώση του, να κλαίνε με μαύρο δάκρυ για την απομάκρυνσή του!
Ο ιππότης της αποκάλυψης, ήρθε πιο κοντά μετά από την εκλογική νοθεία στις ΗΠΑ, παρά απομακρύνθηκε. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκρουση με την Κίνα, εάν δεν ακολουθήσουν οι κοινωνίες και οι Ευρωατλαντικές κοινωνίες δεν πρόκειται να το κάνουν, όσο κατέχουν την εξουσία οι νεομαρξιστές. Σε Αμερική και Ευρώπη. Φυσικά και στην Ελλάδα…
Να κάνουμε λοιπόν, μία ανασκόπηση των πραγμάτων, η οποία θα μας οδηγήσει να δούμε το μέλλον καλύτερα και καθαρότερα. Ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος, για να σώσει την συμμορία της Wall Street από την κατάρρευση της Lehman Brothers, προκάλεσε μία ασύλληπτη διατραπεζική κρίση, που οδήγησε στην πρώτη πτώση του παγκόσμιου ντόμινο. Τη χρεοκοπία της Ελλάδος, διά χειρός Γιώργου Παπανδρέου. Η Ευρωζώνη, κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα, καθώς μαζί με την Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, μπήκαν σε μνημόνια. Το σχίσμα, είχε ξεκινήσει…
Η Γερμανική αλαζονεία, οι γραφειοκράτες του ΔΝΤ και τα πολιτικά καρακόλια (εγχώρια και αλλοδαπά) του Ευρωφασισμού, έκαναν τις Βρετανικές Ελιτ να αποφασίσουν την έξοδο από την Ευρώπη και το Γαλλο-Γερμανικό διευθυντήριο. Λαϊκά κινήματα αφύπνισης και αγανάκτησης κατά των Βρυξελλών, άρχισαν να απειλούν την συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο οικονομικό πρόβλημα των κοινωνιών, ήρθε να προστεθεί το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης, κάνοντας το κλίμα εκρηκτικό για τις Ευρωπαϊκές Ελίτ. Ο Ευρωπαϊκός νότος, έβραζε από την σκληρότητα των μνημονίων και το μεταναστευτικό, συσπείρωσε τις χώρες του Βίσεγκραντ κατά του πολυπολιτισμικού οράματος του Σόρος και της Μέρκελ. Κανένα από τα αυτά τα προβλήματα (οικονομικό – μεταναστευτικό) δεν λύθηκε, μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να λυθεί. Σκεφτείτε το εξής απλό. Εάν όλα αυτά τα προηγούμενα γεγονότα στον Ευρωατλαντικό χώρο, προκλήθηκαν μόνο από μία και μόνο εταιρεία, φανταστείτε τι έχει να γίνει, όταν σκάσει η φούσκα της Wall Street, οι συνέπειες του κορωνοϊού γίνουν αισθητές στους κρατικούς προϋπολογισμούς και στην πραγματική οικονομία και όταν αρχίσει ο Μπάιντεν να αυξάνει τους φόρους και να ακολουθεί οικονομικές συνταγές, τύπου νέου πράσινου μεγάλου deal. ΧΑΟΣ!
Η επανάσταση των κοινωνιών μετά την Ευρώπη και την μεγάλη Βρετανία, πήγε στην Αμερική και εκδιπλώθηκε πολιτικά με την ανάδειξη του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία. Ο Πρόεδρος Τραμπ, επέλεξε την τέχνη του συμβιβασμού με την Ευρώπη, την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και του Ιράν. Επώδυνου συμβιβασμού για τις προαναφερόμενες χώρες, αλλά συμβιβασμού, όχι ευθείας σύγκρουσης. Αυτό, όπως έχω ξαναγράψει παλαιότερα, για κάποιους ισχυρούς κύκλους στην Ουάσινγκτον, θεωρήθηκε αδυναμία και οπισθοχώρηση από τα «συμφωνηθέντα». Ήθελαν άμεση επίθεση στο Ιράν, τη Βενεζουέλα και τη Βόρεια Κορέα. Να αντιμετωπιστεί ο Κινεζικός Κομμουνισμός, δυναμικά και διά των όπλων. Ο πόλεμος, να μεταφερθεί στην αυλή του σπιτιού του εχθρού. Τον Τραμπ, τον έριξαν οι νέο-συντηρητικοί το βράδυ των εκλογών.
Το όνειρο των νέο-συντηρητικών, είναι να έρθει στα πράγματα κάποια στιγμή, όχι κάποιος ήπιων τόνων, σαν τον Τραμπ, αλλά ένας ακόμη σκληρότερος αντι-κομμουνιστής! Εάν σε Ευρώπη και Αμερική, το «χαστουκάκι» της Lehman, έφερε αυτά που έφερε σε διεθνές πολιτικό επίπεδο, η νέα οικονομική πραγματικότητα που θα σχηματιστεί, θα ανοίξει το δρόμο στους νεοσυστηρητικούς, να φέρουν στην εξουσία έναν πραγματικό killer των Κομμουνιστών Κινέζων! Το αποτέλεσμα των εκλογών, της 3ης Νοεμβρίου, έδειξε, ότι η ιδεολογία της Αριστεράς, έχει ηττηθεί στρατηγικά στο εκλογικό σώμα. Εάν ήταν ζωντανή, δε θα χρειάζονταν οι Δημοκρατικοί να κάνουν τέτοιου μεγέθους νοθεία. Θα κέρδιζαν διά της ιδεολογικής τους και κοινωνικής τους επιρροής και δύναμης. Τα επόμενα δύο χρόνια, μόλις γίνουν ορατά τα πραγματικά ποσοστά που έλαβε ο Τραμπ, θα δείτε ότι πήρε πάνω από 90.000.000 ψήφους!
Ερχόμαστε τώρα στη γεωπολιτική πραγματικότητα. Οι Κινέζοι, έχουν αναπτύξει τόσο πολύ αριθμητικά τον στόλο τους, που πλέον, δε χωράει στην Κινεζική θάλασσα. Θα πρέπει τα επόμενα 2 – 4 χρόνια, είτε να εισβάλλουν στην Ταϊβάν, που αποτελεί το φυσικό εμπόδιο για την επέκταση του Κινεζικού στόλου και αεροπορίας, είτε να διαβρώσουν το πολιτικό της καθεστώς, ώστε αυτή, να πέσει στα χέρια τους αναίμακτα. Όποιο από τα δύο σενάρια συμβεί, θα σημαίνει ότι η νήσος Γκουάμ και ο ναύσταθμος στη Χαβάη, θα είναι πλέον ανοιχτοί σε αιφνιδιαστικό χτύπημα των Κινέζων. Αυτό, δε θα το επιτρέψουν οι Αμερικανοί, όσο λαδωμένοι και εάν είναι από τους Κινέζους. Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί, θα αντισταθούν σε τέτοια τετελεσμένα. Θα αντισταθούν ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες. Όμως, οι Κινέζοι, δεν έχουν άλλη επιλογή στο τραπέζι. Θα πρέπει να εκμεταλλευτούν γεωπολιτικά την μαριονέτα τους στο Λευκό Οίκο, εάν θέλουν να έχουν ελευθερία κινήσεων στον Ειρηνικό. Εάν δεν το κάνουν, τότε ο στόλος τους, θα είναι εγκλωβισμένος σε ένα πολύ στενό χώρο και θα αποτελεί εύκολη λεία για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Οι ίδιοι οι Κινέζοι, θα αναγκαστούν να προκαλέσουν πόλεμο, αργά ή γρήγορα.
Από την άλλη πλευρά της παγκόσμιας σκακιέρας, όπως είχαμε ξαναγράψει και προβλέψει επιτυχώς, το πρόβλημα του Ιράν και οι σχέσεις του με το Ισραήλ και τις Αραβικές χώρες, θα ενταθεί. Ήδη το Ιράν, εκμεταλλεύεται την εκλογή Μπάιντεν, για να εμπλουτίσει το ουράνιό του σε ποσοστό από 5% στο 20%. Οι Ισραηλινοί ειδικοί λένε, ότι είναι πιο δύσκολο να πας από το 5 στο 20% απ’ ότι από το 20 στο 90% εμπλουτισμού, άρα ο κίνδυνος πλέον είναι άμεσος για την ειρήνη και την σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου. Μετά την Ταϊβάν, ως χώρος κλειδί για τις παγκόσμιες ισορροπίες και εξελίξεις, είναι το Αιγαίο Πέλαγος! Εδώ, θα κριθεί το μέλλον της μορφής που θα έχει η σύγκρουση με την Κίνα και οι στρατιωτικοί σχηματισμοί που θα συναθροιστούν εναντίον της.
Εν κατακλείδι, έχουμε οικονομικές συνθήκες στον Ευρωατλαντικό χώρο, χειρότερες από αυτές του 1997, έχουμε ήδη τη Βρετανία εκτός Ευρώπης, τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες και την Αμερικανική κατά των πολιτικών τους καθεστώτων και τους Εθνολαϊκούς πολιτικούς σχηματισμούς μέσα στην Ευρώπη, έτοιμους να αναλάβουν τις τύχες των κρατών τους. Πολιτικοί Σχηματισμοί, που δεν υπήρχαν στην Ευρωπη πριν την πτώση της Lehman και εάν υπήρχαν όπου υπήρχαν, ήταν σε εμβρυακό στάδιο. Επίσης, οι χώρες του Βίσεγκραντ, η Τουρκία, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, αλλά και η Ρωσία, έχουν αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές ντιρεκτίβες των Νεοταξιτών του Ευρωατλαντικού κόσμου, κατάσταση που δεν υπήρχε πριν την πτώση του Χρηματιστηριακού κολοσσού. Ο κορωνοϊός, δημιούργησε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που κάνουν την εποχή της πτώσης της Lehman, να μοιάζει σχεδόν παραδεισένια. Όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα, σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της πρόθεσης των νεοσυντηρητικών να φέρουν στην εξουσία έναν πιο σκληρό από τον Τραμπ, θα κάνει αυτούς που σήμερα τον βρίζουν και χαίρονται για την πτώση του, να κλαίνε με μαύρο δάκρυ για την απομάκρυνσή του!
Ο ιππότης της αποκάλυψης, ήρθε πιο κοντά μετά από την εκλογική νοθεία στις ΗΠΑ, παρά απομακρύνθηκε. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκρουση με την Κίνα, εάν δεν ακολουθήσουν οι κοινωνίες και οι Ευρωατλαντικές κοινωνίες δεν πρόκειται να το κάνουν, όσο κατέχουν την εξουσία οι νεομαρξιστές. Σε Αμερική και Ευρώπη. Φυσικά και στην Ελλάδα…
theflagreport.com
