Οι προύχοντες και οι Φιλικοί θεωρούσαν σημαντική τη συμμετοχή του στόλου των νησιών στην Επανάσταση του 1821, γιατί τα παραθαλάσσια φρούρια της Πελοποννήσου κινδύνευαν ανά πάσα στιγμή από τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Τα...
τρία νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά σχημάτισαν το στόλο των Ελλήνων, ο οποίος γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε Τρινήσιος. Τα ελληνικά πλοία ήταν μικρά εμπορικά, ενώ στον αντίποδα τα οθωμανικά ήταν μεγάλα, ακριβά αλλά και γερασμένα.
Έτσι, οι Έλληνες δεν έκαναν επίθεση κατά μέτωπο, αλλά συνήθιζαν να παρενοχλούν τα εχθρικά πλοία, με σκοπό να παρεμποδίζουν τις κινήσεις του εχθρού και όχι να του επιτίθενται. Όμως το Φεβρουάριο του 1822, όταν οι Τούρκοι κατευθύνθηκαν στο λιμάνι της Πάτρας και αποβίβασαν άντρες, ο Μιαούλης πήρε την τολμηρή απόφαση για πρώτη φορά ο ελληνικός στόλος να αντιμετωπίσει τον εχθρό κατά παράταξη.
Γι’ αυτό το λόγο τα ελληνικά πλοία έφτασαν στο λιμάνι της Πάτρας και άρχισαν να κανονιοβολούν εναντίον του εχθρού. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες και η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη. Η μάχη ήταν σκληρή και κράτησε πεντέμισι ώρες. Τελικά οι Έλληνες κατάφεραν να καταστρέψουν ολοκληρωτικά μια φρεγάτα του εχθρού και πολλά άλλα πλοία υπέστησαν σημαντικές ζημιές. Έτσι οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να διαφύγουν πανικόβλητοι στη Ζάκυνθο.
Το αποτέλεσμα αυτό ανέβασε το ηθικό των Ελλήνων και κατάλαβαν ότι μπορούν να επιτεθούν και να αντιμετωπίσουν τον εχθρό κατά παράταξη.
