Το δικαστήριο υποχρέωσε τον ΕΦΚΑ να καταβάλει σε καθένα από τους ενάγοντες το συνολικό χρηματικό ποσό των 2.500 ευρώ
Το Ειρηνοδικείο Ρόδου, εξέδωσε μια απόφαση - σταθμό, καθώς έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές σε μισθούς υπαλλήλων του ΕΦΚΑ.
Συγκεκριμένα, με...
Συγκεκριμένα, με...
απόφαση του δικαστηρίου κρίθηκε ότι η κατάργηση των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας που ελάμβαναν υπάλληλοι του ΕΦΚΑ στο πλαίσιο σχετικής πρόβλεψης του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, στηρίζεται σε διάταξη που τυγχάνει ανεφάρμοστη ως αντικείμενη στο Σύνταγμα και στις έχουσες υπερνομοθετική ισχύ διατάξεις των διεθνών συνθηκών, καθόσον στερεί από τους ενάγοντες το δικαιούμενο, ικανοποιητικό και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης χαμηλόμισθων Ελλήνων μισθωτών.
Ειδικότερα, 5 δημόσιοι υπάλληλοι προσέφυγαν κατά του «ΕΦΚΑ» και ισχυρίστηκαν ότι, από τον αναφερόμενο για τον καθένα τους χρόνο και με τις αντίστοιχες ειδικότητες, συνδέονται με το εναγόμενο με υπαλληλική σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, απασχολούμενοι στο υποκατάστημα του στην Ρόδο (ΕΦΚΑ μισθωτών Δωδεκανήσου), αμειβόμενοι σύμφωνα με τις διατάξεις περί ενιαίου μισθολογίου.
Ειδικότερα, 5 δημόσιοι υπάλληλοι προσέφυγαν κατά του «ΕΦΚΑ» και ισχυρίστηκαν ότι, από τον αναφερόμενο για τον καθένα τους χρόνο και με τις αντίστοιχες ειδικότητες, συνδέονται με το εναγόμενο με υπαλληλική σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, απασχολούμενοι στο υποκατάστημα του στην Ρόδο (ΕΦΚΑ μισθωτών Δωδεκανήσου), αμειβόμενοι σύμφωνα με τις διατάξεις περί ενιαίου μισθολογίου.
Υποστηρίζουν ότι οι αποδοχές τους δεν υπερβαίνουν κατά μήνα το ποσό των 3.000 ευρώ, σε δωδεκάμηνη βάση, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα και ότι το εναγόμενο προέβη σε διαδοχικές περικοπές των επιδομάτων εορτών των Χριστουγέννων και Πάσχα και επιδόματος αδείας και, τελικά, στην πλήρη κατάργησή τους.
Ότι ειδικότερα οι εν λόγω περικοπές είχαν ξεκινήσει με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3833/2010, με τις οποίες περιεκόπησαν κατά ποσοστό 30% τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, με αναδρομική ισχύ από 01.01.2010. Ότι, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 3 του Ν. 3845/2010, τα εν λόγω επιδόματα περιεκόπηκαν περαιτέρω και καθορίσθηκαν στα ποσά των 500, 250 και 250 ευρώ αντίστοιχα, με αναδρομική ισχύ από 01.06.2010, ότι, με το άρθρο 16 του Ν. 4024/2011 (ενιαίο μισθολόγιο), επανακαθορίσθηκαν στα ίδια ποσά με ισχύ από 01.11.2011 και ότι με την υποπαράγραφο Γ.1 «ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ» (περ. 1) του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012 «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016» επήλθε ολοσχερής κατάργησή τους από 01.01.2013.
Ισχυρίστηκαν ότι η διάταξη με την οποία καταργήθηκαν τα ανωτέρω επιδόματα, ως αντικείμενη σε άρθρα του Συντάγματος, στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 53/1974 κι έχει υπερνομοθετική ισχύ, στο άρθρο 26 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και στο άρθρο 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, είναι αντισυνταγματική και ανίσχυρη, διότι και στην αιτιολογική έκθεση του Ν. 4093/2012 ουδεμία αιτιολογία αναφέρεται που να δικαιολογεί την σκοπιμότητα της εν λόγω καταργήσεως, όπως εκ του Συντάγματος ρητά απαιτείται.
Το δικαστήριο έκανε δεκτή εν μέρει την αγωγή τους και υποχρέωσε τον ΕΦΚΑ να καταβάλει σε καθένα από τους ενάγοντες το συνολικό χρηματικό ποσό των 2.500 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, μέχρι την πλήρη εξόφληση. Κήρυξε εξάλλου την απόφασή του προσωρινά εκτελεστή ως προς την ανωτέρω καταψηφιστική της διάταξη.
Ότι ειδικότερα οι εν λόγω περικοπές είχαν ξεκινήσει με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3833/2010, με τις οποίες περιεκόπησαν κατά ποσοστό 30% τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, με αναδρομική ισχύ από 01.01.2010. Ότι, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 3 του Ν. 3845/2010, τα εν λόγω επιδόματα περιεκόπηκαν περαιτέρω και καθορίσθηκαν στα ποσά των 500, 250 και 250 ευρώ αντίστοιχα, με αναδρομική ισχύ από 01.06.2010, ότι, με το άρθρο 16 του Ν. 4024/2011 (ενιαίο μισθολόγιο), επανακαθορίσθηκαν στα ίδια ποσά με ισχύ από 01.11.2011 και ότι με την υποπαράγραφο Γ.1 «ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ» (περ. 1) του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012 «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016» επήλθε ολοσχερής κατάργησή τους από 01.01.2013.
Ισχυρίστηκαν ότι η διάταξη με την οποία καταργήθηκαν τα ανωτέρω επιδόματα, ως αντικείμενη σε άρθρα του Συντάγματος, στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 53/1974 κι έχει υπερνομοθετική ισχύ, στο άρθρο 26 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και στο άρθρο 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, είναι αντισυνταγματική και ανίσχυρη, διότι και στην αιτιολογική έκθεση του Ν. 4093/2012 ουδεμία αιτιολογία αναφέρεται που να δικαιολογεί την σκοπιμότητα της εν λόγω καταργήσεως, όπως εκ του Συντάγματος ρητά απαιτείται.
Το δικαστήριο έκανε δεκτή εν μέρει την αγωγή τους και υποχρέωσε τον ΕΦΚΑ να καταβάλει σε καθένα από τους ενάγοντες το συνολικό χρηματικό ποσό των 2.500 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, μέχρι την πλήρη εξόφληση. Κήρυξε εξάλλου την απόφασή του προσωρινά εκτελεστή ως προς την ανωτέρω καταψηφιστική της διάταξη.
