Νίκος Παπαγεωργίου
Συμπληρώθηκε μισός αιώνας από το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 όταν εκδηλώθηκε το κίνημα των Ελλήνων αξιωματικών. Η επανάσταση επικράτησε άμεσα και αναίμακτα, σε ολόκληρη τη χώρα. Οι Έλληνες αξιωματικοί με ηγέτη τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο, κατέλαβαν την εξουσία και ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο...
Ελληνικός λαός με ανακούφιση υποδέχθηκε τη νέα πολιτική αλλαγή. Καταργήθηκε η κομματοκρατία, σταμάτησαν μεταξύ των πολιτών οι κομματικές έριδες. Ο λαός ενωμένος αφοσιώθηκε στα ειρηνικά του έργα. Βέβαια κάποιες μεμονωμένες λεκτικές αντιδράσεις πολιτικών και ελαχίστων πολιτών, υπήρξαν άνευ ουσιαστικής σημασίας.
Η οικονομική ανοικοδόμηση της χώρας
Από την επομένη ημέρα της 21ης Απριλίου 1967 και αφού σχηματίστηκε η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση, ξεκίνησε η ανοικοδόμηση της Ελλάδος. Μέχρι τότε είχαν καταλυθεί οι θεσμοί και η δομή του κράτους. Αυτά πρώτα θέλησαν να θεραπεύσουν οι επαναστάτες αξιωματικοί, ώστε να αρχίσει και πάλι να λειτουργεί το κράτος. Και πράγματι εντός ελαχίστου χρόνου η χώρα έδινε την εντύπωση ευνομούμενης πολιτείας. Ο λαός πλέον εργαζόταν για την ανάπτυξή της και όχι για την καταστροφή της. Όσοι έζησαν εκείνη την περίοδο και εξακολουθούν και σήμερα να βρίσκονται εν ζωή, έχουν διαπιστώσει ότι, το τότε με το σήμερα είναι όπως η νύχτα με την ημέρα.
Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας ήταν πρωτοφανής, αφού η Ελλάς τιμήθηκε με βραβείο δύο φορές από τον Ο.Ο.Σ.Α. Μία για το έτος 1971 και άλλη μία για το έτος 1972. Το φύλλο της εφημερίδας των TIMES του Λονδίνου έγραφε στις 10.1.1972 «απονεμήθηκε στην Ελλάδα, διότι επέτυχε ταχεία ανάπτυξη, υγιές ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών και σχεδόν την καλύτερη αντιπληθωριστική πολιτική του έτους 1971». Για το έτος 1972 η Ελλάδα κατατάχτηκε για πρώτη φορά στην ομάδα των χωρών υψηλού εισοδήματος για την καλύτερη καθολική οικονομική επίδοσή της μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου. Από τότε μέχρι σήμερα η οικονομία της χώρας πόσα βραβεία έχει πάρει; Ούτε μισό!
Μεγάλες υγιείς Ελληνικές βιομηχανίες και εργοστάσια δούλευαν ρολόι με εκατομμύρια έσοδα για το κράτος και χιλιάδες θέσεις εργασίας για τους Έλληνες πολίτες. Ενδεικτικά αναφέρουμε την ΙΖΟΛΑ, την ΕΛΙΝΤΑ, την ΕΛΚΟ, ΑΙΓΑΙΟΝ, PIRELLI, τις Βιομηχανίες Λιπασμάτων, Ζάχαρης, Κονσερβοποιίας, Καπνοβιομηχανίες κλπ, κλπ. Που βρίσκονται σήμερα όλες αυτές; Γιατί σταμάτησαν να καπνίζουν οι καμινάδες; Τι λένε άραγε αυτοί που κυβέρνησαν την χώρα μεταπολιτευτικά; Απολύτως τίποτα! Τότε η Ελλάς δεν χρωστούσε ούτε μία δραχμή. Σήμερα χρωστά εκατοντάδες δις και ολόκληρη η δημόσια περιουσία είναι υποθηκευμένη σε ξένα οικονομικά συμφέροντα.
Εδώ και πολλά χρόνια η ανάπτυξη είναι ένα όνειρο απατηλό. Η ανεργία καλπάζει ενώ το καλύτερο επιστημονικό προσωπικό της Ελλάδος έχει μεταναστεύσει σε χώρες της Ευρώπης και εργάζεται για την ανάπτυξη άλλων χωρών. Τότε η ανεργία βρισκόταν σε μηδενικά επίπεδα και ο πλούτος των Ελλήνων συνεχώς αυξανόταν. Η οικονομική ευμάρεια ήταν πρωτοφανής. Οι πολίτες είχαν τη δυνατότητα να έχουν το δικός τους «κεραμίδι», δίχως να είναι καταχρεωμένοι στις τράπεζες και να κινδυνεύουν να τους πάρουν τα σπίτια τα ξένα funds όπως συμβαίνει σήμερα. Η οικονομική δυσπραγία των σημερινών Ελλήνων τους έχει αναγκάσει να κινδυνεύουν να ξεσπιτωθούν χάνοντας τα σπίτια τους. Οι άστεγοι έχουν γίνει δημόσια θέαμα και φυσικά δεν συγκινούν την αριστερή εξουσία. Πολλοί τρέχουν στα συσσίτια για ένα πιάτο φαγητό. Αλήθεια την περίοδο της επταετίας γνωρίζουν οι σημερινοί πλουτο-δημοκράτες εάν ο λαός έτρεχε στα συσσίτια;
Όταν οι Έλληνες αισθάνονταν ασφαλείς
Στον καιρό των μνημονίων κανένας Έλληνας δεν αισθάνεται ασφαλής εκτός η εντός της οικίας του. Δεν μπορεί να κυκλοφορήσει όταν πέσει η νύχτα. Χιλιάδες κακοποιοί περιφέρονται και το λιγότερο που μπορείς να υποστείς είναι να σε μαχαιρώσουν για λίγα ευρώ. Καθημερινά είναι αυτά τα φαινόμενα. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών κλειδαμπαρώνεται στο σπίτι του. Γνωρίζουν όμως ότι δεν είναι ασφαλείς. Στην διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας από το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 υπήρχε τάξη και ασφάλεια. Η εγκληματικότητα είχε εξαφανιστεί και μάλιστα υπήρχαν φυλακές δίχως να υπάρχει έγκλειστος ούτε ένας κακοποιός. Ποιος δεν θυμάται ότι κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα και φόβος για επίσκεψη κακοποιών δεν υπήρχε. Ολονύχτιες ήταν οι βόλτες και η διασκέδαση δίχως να υπάρχει ούτε υποψία ότι κάτι εγκληματικό μπορούσε να μας συμβεί.
Οι θεσμοί και οι δομές τους κράτους όπως προαναφέραμε λειτουργούσαν άψογα. Σήμερα τα πάντα έχουν καταρρεύσει. Η δικαιοσύνη βάλλεται πανταχόθεν. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων όχι μόνο αμφισβητούνται από το σημερινό καθεστώς, αλλά αναθεωρούνται και παραπέμπονται σε νέα δικάσιμο. Πρόσφατη, είναι η περίπτωση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου. Όταν οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι σύμφωνες με την ιδεοληψία της αριστεράς τότε έχει καλώς, διαφορετικά θα πρέπει να επαναληφθούν ώστε να εκδοθεί απόφαση, που θα εξυπηρετεί την κομματοκρατία που κυβερνά. Ουδέποτε μπορούσε να διανοηθεί κάποιος να αμφισβητήσει αποφάσεις δικαστηρίων επί Επταετίας. Ακόμη και η ίδια η επαναστατική κυβέρνηση.
Το κράτος έχει γίνει βιλαέτι της κάθε πολιτικής εξουσίας που κυβερνά. Διορίζουν προκειμένου να έχουν έτοιμο κομματικό στρατό, που θα τους ψηφίσει στις επόμενες εκλογές. Συγγενείς, φίλοι, κομματικά στελέχη, οι πάντες βρίσκουν καταφύγιο στο Δημόσιο. Στην περίοδο της επαναστάσεως το κράτος λειτουργούσε με το προσωπικό που ήταν απαραίτητο. Το δημόσιο ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις του έναντι του λαού κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εξ άλλου στρατιωτική κυβέρνηση δεν είχε ανάγκη διορισμών για να παραμείνει στην εξουσία.
Παρά πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε συγκρίνοντας την περίοδο της 21ης Απριλίου 1967 με τα μετέπειτα τα μεταπολιτευτικά χρόνια και ιδιαίτερα με την τελευταία δεκαετία. Η ευημερία που έζησε ο Ελληνικός λαός τότε, πιστεύουμε ότι, δεν πρόκειται να επαναληφθεί στις δεκαετίες που έρχονται, αφού οι ανίκανοι πολιτικάντηδες το μόνο που κάνουν είναι να χρεώνουν συνεχώς τη χώρα και να φτωχοποιούν τον Ελληνικό λαό. Γι’ αυτό το λόγο ακόμη και σήμερα μετά από πενήντα χρόνια ακούγεται το «Που είσαι Παπαδόπουλε…»!!!
Νίκος Παπαγεωργίου
