Σε λίγους μήνες, η τρέχουσα αυτοδιοικητική θητεία φτάνει στο ήμισυ της περιόδου της. Οι τοπικοί προσωρινά διοικούντες, στα δημοτικά πράγματα, βαδίζουν αμέριμνοι στον κόσμο του τίποτα και του πουθενά,. Εξαφανισμένοι από παντού και κυριολεκτικά ανύπαρκτο έργο. Νομίζουν πως ο κόσμος χάφτει τις υποθέσεις των...
πλιατσικο-μελετών και πλιατσικο-τιμολογίων. Ενοχλούνται από την κριτική και από τον έλεγχο. Τρέμουν σαν τα ποντίκια και γρυλίζουν σε όσους μιλάνε ποντιακά και βλάχικα. Θέλουν χειροκροτήματα και εύγε. Επειδή βρήκαν την καλή τους και μοιράζουν από εδώ και από εκεί κάποια παντεσπάνια, νομίζουν ότι ασκούν διοίκηση. Οι πολίτες τους κράζουν…ο τόπος βοά και αυτοί νοιώθουν υπέροχα.
