Προς όλους που δηλώνουν καλλιτέχνες, φορείς πολιτισμού και αντιφασίστες
Όλα άρχισαν για μένα και την οικογένειά μου πριν επτά χρόνια. Το 2015.
Εξ ανάγκης οικονομικής μετακομίσαμε στου Ψυρρή στο δικό μας εργαστήριο και το μετατρέψαμε όπως μπορούσαμε σε σπίτι. Έτσι...
Εξ ανάγκης οικονομικής μετακομίσαμε στου Ψυρρή στο δικό μας εργαστήριο και το μετατρέψαμε όπως μπορούσαμε σε σπίτι. Έτσι...
θα μειώναμε τα μηνιαία έξοδα, μιας και δεν θα πληρώναμε ενοίκιο για κατοικία. Πού να φανταστούμε τότε, ότι θα γινόμασταν αιχμάλωτοι του «πολιτισμού»!
Γρήγορα διαπιστώσαμε ότι η ιδέα να μετακομίσουμε στου Ψυρρή δεν ήταν καθόλου καλή. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, η οδός Ρήγα Παλαμήδου μετατρεπόταν σε γήπεδο με τα πάρτυ που διοργάνωνε η κατάληψη του Εμπρός. Τριήμερα ατελείωτα φεστιβάλ διοργανώνονταν κατά πάντων, κατά του ρατσισμού, κατά του φασισμού, κατά, κατά… Ο φασισμός όμως καλά κρατούσε στο εσωτερικό του κτηρίου. Επτά χρόνια το ίδιο σκηνικό.
Ο πολιτισμός της κατάληψης σε όλο του το μεγαλείο!
Ο πολιτισμός, που άφηνε έναν δρόμο γεμάτο σκουπίδια, τενεκεδάκια από μπύρες και βανδάλιζε και ουρούσε το απέναντι εκκλησάκι του 12ου αιώνα, το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.
Το ιστορικό κτήριο του τυπογραφείου της εφημερίδας Εμπρός, όπου μεταξύ άλλων, αρθρογραφούσε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και αργότερα στέγη του θεάτρου Εμπρός, είχε καταληφθεί από πολιτισμένους καλλιτέχνες, που έδιναν σειρά παραστάσεων και συνέβαλλαν όλα αυτά τα χρόνια τα μέγιστα στην τέχνη! Ναι σίγουρα θα ανέβασαν και παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Στο όνομα όμως της τέχνης δεν δικαιούνταν να κανιβαλίζουν τη γειτονιά.
Συνέβαλαν με τη στάση τους στον πολιτισμό του σεβασμού στον άλλο άνθρωπο; Όλοι ήταν καλοδεχούμενοι στην κατάληψη: Συγκροτήματα που έπαιζαν κάθε Σάββατο μεσημέρι ταμπούρλα, οι γυναίκες και άνδρες που μάθαιναν χορό. Όλοι χωρούσαν. Εκτός από τους κατοίκους της γειτονιάς. Αναπαράγεται χρόνια τώρα ότι κάτοικοι αγκάλιασαν την κατάληψη. Είναι ψέμα και εσκεμμένη διαστρέβλωση.
Ελάχιστοι αναφέρουν ότι η «πολιτιστική» κατάληψη εκφυλίστηκε από τα πρώτα κιόλας χρόνια, αποχώρησαν καλλιτέχνες και κατέληξε σε ένα club κακού τύπου. Αυτές τις μέρες, μετά από δέκα χρόνια αδιαφορίας, η πολιτεία αποφάσισε να εκκενώσει την κατάληψη. Να διασώσει ό,τι απόμεινε από το ήδη καταλεηλατημένο κτήριο που ανήκει στα Νεότερα Μνημεία. Και να σώσει κι εμάς μαζί.
Ξυπνήσαμε την Τετάρτη 19 Μαϊου και επιτέλους μπορούσαμε να ανοίξουμε τα παράθυρά μας. Όχι άλλο πολιτισμό και τέχνη!
Αφήστε μας να πεθάνουμε άτεχνοι, ως άνθρωποι. Με την «βαρβαρότητα» της ησυχίας, της εργασίας και την αξία του σεβασμού προς τον άνθρωπο.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι του Ψυρρή
Γρήγορα διαπιστώσαμε ότι η ιδέα να μετακομίσουμε στου Ψυρρή δεν ήταν καθόλου καλή. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, η οδός Ρήγα Παλαμήδου μετατρεπόταν σε γήπεδο με τα πάρτυ που διοργάνωνε η κατάληψη του Εμπρός. Τριήμερα ατελείωτα φεστιβάλ διοργανώνονταν κατά πάντων, κατά του ρατσισμού, κατά του φασισμού, κατά, κατά… Ο φασισμός όμως καλά κρατούσε στο εσωτερικό του κτηρίου. Επτά χρόνια το ίδιο σκηνικό.
Ο πολιτισμός της κατάληψης σε όλο του το μεγαλείο!
Ο πολιτισμός, που άφηνε έναν δρόμο γεμάτο σκουπίδια, τενεκεδάκια από μπύρες και βανδάλιζε και ουρούσε το απέναντι εκκλησάκι του 12ου αιώνα, το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.
Το ιστορικό κτήριο του τυπογραφείου της εφημερίδας Εμπρός, όπου μεταξύ άλλων, αρθρογραφούσε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και αργότερα στέγη του θεάτρου Εμπρός, είχε καταληφθεί από πολιτισμένους καλλιτέχνες, που έδιναν σειρά παραστάσεων και συνέβαλλαν όλα αυτά τα χρόνια τα μέγιστα στην τέχνη! Ναι σίγουρα θα ανέβασαν και παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Στο όνομα όμως της τέχνης δεν δικαιούνταν να κανιβαλίζουν τη γειτονιά.
Συνέβαλαν με τη στάση τους στον πολιτισμό του σεβασμού στον άλλο άνθρωπο; Όλοι ήταν καλοδεχούμενοι στην κατάληψη: Συγκροτήματα που έπαιζαν κάθε Σάββατο μεσημέρι ταμπούρλα, οι γυναίκες και άνδρες που μάθαιναν χορό. Όλοι χωρούσαν. Εκτός από τους κατοίκους της γειτονιάς. Αναπαράγεται χρόνια τώρα ότι κάτοικοι αγκάλιασαν την κατάληψη. Είναι ψέμα και εσκεμμένη διαστρέβλωση.
Ελάχιστοι αναφέρουν ότι η «πολιτιστική» κατάληψη εκφυλίστηκε από τα πρώτα κιόλας χρόνια, αποχώρησαν καλλιτέχνες και κατέληξε σε ένα club κακού τύπου. Αυτές τις μέρες, μετά από δέκα χρόνια αδιαφορίας, η πολιτεία αποφάσισε να εκκενώσει την κατάληψη. Να διασώσει ό,τι απόμεινε από το ήδη καταλεηλατημένο κτήριο που ανήκει στα Νεότερα Μνημεία. Και να σώσει κι εμάς μαζί.
Ξυπνήσαμε την Τετάρτη 19 Μαϊου και επιτέλους μπορούσαμε να ανοίξουμε τα παράθυρά μας. Όχι άλλο πολιτισμό και τέχνη!
Αφήστε μας να πεθάνουμε άτεχνοι, ως άνθρωποι. Με την «βαρβαρότητα» της ησυχίας, της εργασίας και την αξία του σεβασμού προς τον άνθρωπο.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι του Ψυρρή
