Νέο-οθωμανικός επεκτατισμός: Μαθήματα προς αρνητές
Ο τουρκικός νεο-οθωμανικός επεκτατισμός είναι παραδεκτή πραγματικότητα από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων σε Κύπρο κι Ελλάδα και από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Υπάρχει και η μερίδα των αρνητών, αποτελούμενη κυρίως από...
διάφορους της ελίτ σε Λευκωσία κι Αθήνα, γραφικούς βυθισμένους σε ακραίες ιδεοληψίες, αλλά και ιδιοτελείς, που με την στάση τους επιβεβαιώνουν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται με τον καθένα να «αναλαμβάνει» τον δικό του ρόλο…
Το χαρακτηριστικό στοιχείο του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού είναι η επικράτηση διά του εκφοβισμού, συνδυάζοντας έξαλλες διεκδικήσεις με την απειλή χρήσης στρατιωτικής ισχύος. Αυτό οδήγησε στις βήμα-βήμα υποχωρήσεις μας στο πλαίσιο της κατευναστικής πολιτικής που εφαρμόστηκε για δεκαετίες, ενώ αποδεδειγμένα η ανάληψη στρατιωτικής δράσης έγινε επιλεγμένα σε περιπτώσεις συντριπτικής τουρκικής υπεροχής π.χ. στο Αφρίν της Συρίας, στο Ιράκ εναντίον των Κούρδων, όπως στην Κύπρο το 1974. Ταυτοχρόνως, καθώς η τουρκική πολιτική του εκφοβισμού ξεδιπλωνόταν, υπήρξαν ανάμεσά μας κέντρα παραγωγής πολιτικής σκέψης (π.χ. ΕΛΙΑΜΕΠ) που «εκλογίκευαν» την πολιτική των συνεχών υποχωρήσεων μας, η οποία έφερε τελικά την Τουρκία πιο μπροστά στο Αιγαίο, στα Βαρώσια και στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια υπήρξε ένα δυνατό μάθημα όταν η εγκατάλειψη της κατευναστικής πολιτικής σε συγκεκριμένες περιπτώσεις στον Έβρο ή στο Αιγαίο, απέδειξε ότι η Τουρκία δεν επιζητούσε την καθολική σύγκρουση αλλά την περαιτέρω «ειρηνική» μας υποχώρηση μέσω … διαλόγου. Όσοι επέμεναν ότι οποιαδήποτε αλλαγή πολιτικής θα φέρει τον πόλεμο, αποδείχτηκαν αδιάβαστοι όταν η τουρκική πολιτική του εκφοβισμού αντιμετώπισε ανυποχώρητη ελληνική αντίδραση. Φυσικά, οι «αρνητές» όπως δεν διδάχτηκαν για χρόνια, δεν διδάχτηκαν όταν το Oruc Reis το 2020 πραγματοποιούσε έρευνες έξω από τα χωρικά ύδατα του Καστελλορίζου, ούτε τις προάλλες με την παρεμπόδιση του επιστημονικού σκάφους Nautical Geo από τουρκικό πολεμικό εντός της οριοθετημένης Ελληνικής ΑΟΖ με Αίγυπτο, ούτε θα διδαχτούν όταν τυχόν συνέχιση της κατευναστικής πολιτικής θα φέρει την Τουρκία να επεμβαίνει με σεισμικές έρευνες κοντά στην Κρήτη και εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Το μάθημα υπήρξε ισχυρό και απλό. Ο ενταφιασμός της κατευναστικής πολιτικής δεν φέρνει τον πόλεμο (αφορμές στην Τουρκία δόθηκαν, όπως η σύγκρουση ελληνικής φρεγάτας επί τουρκικού πολεμικού σκάφους), ενόσω υπάρχει αποτρεπτική ισχύς και αποφασιστικότητα να προασπιστούμε εθνικές κόκκινες γραμμές. Τον πόλεμο μόνο η Τουρκία θα τον επιβάλει όταν το επιλέξει. Στους «περισπούδαστους» των ελίτ Αθηνών και Λευκωσίας, αλλά ανεπίδεκτους μαθήσεως οι οποίοι θα διερωτώνται «μα θέλετε πόλεμο», η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών μπορεί να τους διδάξει πολιτικό ορθολογισμό. Η πολιτική του κατευνασμού μας οδηγεί πιο κοντά στον πόλεμο, τον οποίο η Τουρκία μπορεί να επιλέξει ειδικά όταν το δυσβάσταχτο ανισοζύγιο ισχύος εναντίον μας θα προκαθορίσει το συντριπτικό αποτέλεσμα εις βάρος μας. Η προοπτική βρίσκεται στην ενδυνάμωση της ισχύος μας.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
Σχ. Στην φωτογραφία Κύπριοι που διακρίθηκαν σε στρατιωτικό αγώνα!
Το χαρακτηριστικό στοιχείο του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού είναι η επικράτηση διά του εκφοβισμού, συνδυάζοντας έξαλλες διεκδικήσεις με την απειλή χρήσης στρατιωτικής ισχύος. Αυτό οδήγησε στις βήμα-βήμα υποχωρήσεις μας στο πλαίσιο της κατευναστικής πολιτικής που εφαρμόστηκε για δεκαετίες, ενώ αποδεδειγμένα η ανάληψη στρατιωτικής δράσης έγινε επιλεγμένα σε περιπτώσεις συντριπτικής τουρκικής υπεροχής π.χ. στο Αφρίν της Συρίας, στο Ιράκ εναντίον των Κούρδων, όπως στην Κύπρο το 1974. Ταυτοχρόνως, καθώς η τουρκική πολιτική του εκφοβισμού ξεδιπλωνόταν, υπήρξαν ανάμεσά μας κέντρα παραγωγής πολιτικής σκέψης (π.χ. ΕΛΙΑΜΕΠ) που «εκλογίκευαν» την πολιτική των συνεχών υποχωρήσεων μας, η οποία έφερε τελικά την Τουρκία πιο μπροστά στο Αιγαίο, στα Βαρώσια και στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια υπήρξε ένα δυνατό μάθημα όταν η εγκατάλειψη της κατευναστικής πολιτικής σε συγκεκριμένες περιπτώσεις στον Έβρο ή στο Αιγαίο, απέδειξε ότι η Τουρκία δεν επιζητούσε την καθολική σύγκρουση αλλά την περαιτέρω «ειρηνική» μας υποχώρηση μέσω … διαλόγου. Όσοι επέμεναν ότι οποιαδήποτε αλλαγή πολιτικής θα φέρει τον πόλεμο, αποδείχτηκαν αδιάβαστοι όταν η τουρκική πολιτική του εκφοβισμού αντιμετώπισε ανυποχώρητη ελληνική αντίδραση. Φυσικά, οι «αρνητές» όπως δεν διδάχτηκαν για χρόνια, δεν διδάχτηκαν όταν το Oruc Reis το 2020 πραγματοποιούσε έρευνες έξω από τα χωρικά ύδατα του Καστελλορίζου, ούτε τις προάλλες με την παρεμπόδιση του επιστημονικού σκάφους Nautical Geo από τουρκικό πολεμικό εντός της οριοθετημένης Ελληνικής ΑΟΖ με Αίγυπτο, ούτε θα διδαχτούν όταν τυχόν συνέχιση της κατευναστικής πολιτικής θα φέρει την Τουρκία να επεμβαίνει με σεισμικές έρευνες κοντά στην Κρήτη και εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Το μάθημα υπήρξε ισχυρό και απλό. Ο ενταφιασμός της κατευναστικής πολιτικής δεν φέρνει τον πόλεμο (αφορμές στην Τουρκία δόθηκαν, όπως η σύγκρουση ελληνικής φρεγάτας επί τουρκικού πολεμικού σκάφους), ενόσω υπάρχει αποτρεπτική ισχύς και αποφασιστικότητα να προασπιστούμε εθνικές κόκκινες γραμμές. Τον πόλεμο μόνο η Τουρκία θα τον επιβάλει όταν το επιλέξει. Στους «περισπούδαστους» των ελίτ Αθηνών και Λευκωσίας, αλλά ανεπίδεκτους μαθήσεως οι οποίοι θα διερωτώνται «μα θέλετε πόλεμο», η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών μπορεί να τους διδάξει πολιτικό ορθολογισμό. Η πολιτική του κατευνασμού μας οδηγεί πιο κοντά στον πόλεμο, τον οποίο η Τουρκία μπορεί να επιλέξει ειδικά όταν το δυσβάσταχτο ανισοζύγιο ισχύος εναντίον μας θα προκαθορίσει το συντριπτικό αποτέλεσμα εις βάρος μας. Η προοπτική βρίσκεται στην ενδυνάμωση της ισχύος μας.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
Σχ. Στην φωτογραφία Κύπριοι που διακρίθηκαν σε στρατιωτικό αγώνα!
tourkikanea.gr
