Γράφει ο Περικλής Νεάρχου, πρέσβυς ε.τ.
Με όρους γεωπολιτικής και στρατηγικής, αλλά σ’ ενα βαθμό και οικονομικής καταστάσεως, η χώρα, παρά τα προβλήματά της, φαίνεται να βελτιώνει τη θέση της και ν’ αντιδρά στους κινδύνους , πουέεχουν γι’ αυτήν υπαρξιακό χαρακτήρα, οπως η Τουρκική απειλή.
Η...
μεγαλομανής επιδίωξη απο την Αγκυρα ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, με ιδεολογική μάλιστα αναφορά το Ισλάμ, αφύπνισε, επιτέλους, την καθεύδουσα πολιτική τάξη της χώρας και έφερε στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη κατεπειγόντων εξοπλισμων, ωστε να ενισχυθει η αποτροπή, όπως και στρατηγικων κινήσεων για τη σύμπηξη περιφερειακων στρατηγικων συμμαχιων, που σε αλλες περιόδους θα φαίνονταν αδιανόητες.
Το μέγεθος και η προκλητικότητα των Τουρκικων φιλοδοξιων αφύπνισε και αλλες δυνάμεις στην περιοχή, οπως η Αιγυπτος, το Ισραήλ, η Γαλλία, αλλά και χωρες του Κόλπου, που ειδαν επίσης την ανάγκη ευρυτέρων στρατηγικων συμμαχιων και συμπαρατάξεων. Η Ελλάδα και η Κύπρος, μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, απέκτησαν, λογω της θέσεως τους, ενα ρόλο καθοριστικης σημασίας, που μπορει να αναβαθμίσει θεαματικά την περιφερειακή και τη διεθνή τους θέση, αλλά και να συμβάλει αποφασιστικά στην αμυνα και την ασφάλεια τους.
Ειναι γνωστό ομως απο την ιστορία οτι δεν αρκουν απο μόνοι τους οι ευνοϊκοί εξωτερικοί παράγοντες για μια ασφαλή και ευτυχή πορεία στο μέλλον μιας χώρας. Πρέπει αυτοί να συμπίπτουν η, τουλάχιστον, να συγκλίνουν με τους υποκειμενικούς εσωτερικούς παράγοντες, που ειναι οι καθοδηγητήριες δυνάμεις της και οι πολιτικές της.Στο μέτωπο αυτό,παρατηρουνται, δυστυχως, μεγάλα προβλήματα, που δεν εχουν μόνο τη μορφή των πάσης φύσεως αδυναμιων, ελλειμμάτων εθνικης πολιτικης και στρατηγικης, κακων πολιτικων και παθογενειων , αλλά επίσης ιδεολογικων αποπροσανατολισμων και συγχύσεως.
Παρατηρειται , π. χ. , η υποβάθμιση και η εσκεμμένη διαβολή και κατασυκοφάντηση του εθνικου αισθήματος και η ανάπτυξη ως αποτέλεσμα ενος παράδοξου εθνομηδενισμου. Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει αμεση απειλή στην εθνική της ασφάλεια , που εχει ως εθνικό της υμνο τον υμνο στην Ελευθερία και η οποία ειναι μια μικρή χώρα που δεν εκφράζει κανένα επιθετικό εθνικισμό εναντίον οποιασδήποτε αλλης χώρας.Μια χώρα επίσης που αναγεννήθηκε ως εθνος , δυο αιωνες πριν , μέσα απο ποταμούς αιμάτων και θυσίες.
Ειναι τραγικό, μια χώρα με μια τέτοια εθνικο- απελευθερωτική παράδοση , να γίνεται στόχος εθνομηδενιστικων ιδεολογιων, αλλά , δυστυχως , και πολιτικων , που παρουσιάζονται με ενδυμα δηθεν ” προοδευτικων ” και ” αντιφασιστικων ” ιδεολογιων.Ειχε δίκαιο , προφανως , ο Ουϊστον Τσωρτσιλ , ο οποιος, απο τη δεκαετία ηδη του 1950 , προειδοποιουσε οτι ο φασισμός του μέλλοντος θα ερθει με ενδυμα ” αντιφασισμου ” .Η Ελλάδα , που ειναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν επέτρεψε την ανδρωση Ναζιστικου και Φασιστικου κόμματος , οταν ηταν κατεχόμενη χώρα και μεσουρανουσε ο φασισμός στην Ευρώπη , παρουσιάζεται σήμερα ως δηθεν απειλούμενη απο το φασισμό, ο οποιος πρέπει γι’ αυτό ν’ αντιμετωπισθει με προπαγάνδα κατά του εθνους και του εθνικισμου. Ερχονται μάλιστα σ’ επικουρία γι αυτό διεθνεις παρακρατικές οργανώσεις τύπου Antifa.
Ειναι γνωστό απο που εκπορεύεται και με τι συνδέεται η προπαγάνδα αυτή.Πομπός ειναι η περιβόητη παγκοσμιοποίηση ,που εχει , δυστυχως , ενθρονισθει και στους θεσμούς της Ευρωπαϊκης Ενώσεως και ενεργει με το αλλοθι των δηθεν Ευρωπαϊκων αρχων και αξιων.Απο που και ως που ειναι Ευρωπαϊκή αξία η υπονόμευση του εθνους;Η ιδέα του εθνους δεν ειναι αυτή που αντλησε απο την Αρχαία Ελληνική πόλη και οδήγησε στην κατάλυση της φεουδαρχίας στην Ευρώπη και στην καθιέρωση της εθνικης λαϊκης κυριαρχίας;
Τι επιδιώκει ακριβως η παγκοσμιοποίηση με την υπόσκαψη του εθνους και του εθνικου κράτους;Την παγκόσμια διακυβέρνηση ; Ποιων ;Των ολιγαρχικων δυνάμεων , που κρύβονται πίσω απ’ αυτήν , προβάλλοντας ως φενάκη τα “οικουμενικά δικαιώματα” ατόμων, που υπολαμβάνονται οτι λειτουργουν εξω απο συλλογικές και δημοκρατούμενες αρχές, με βάση τη λαϊκή κυριαρχία;
Ειναι δυνατον η Ελλάδα ν’ αποτελει προνομιακό χωρο προβολης και προαγωγης τέτοιων ιδεολογημάτων , με τη ψευδή συνείδηση μάλιστα οτι αυτά αποτελουν δηθεν διεθνή “πρωτοπορεία” και “προοδευτική” ιδεολογία; Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου, ανεξάρτητα απο την κεντρική της επιδίωξη, που ηταν η στήριξη της παράνομης μεταναστεύσεως, ηρθε να υπενθυμίσει σ’ αυτούς που το λησμονουν η το αγνοουν, τι σημαίνει η Ελλλάδα για τον κόσμο και ποιά ηταν η προσφορά της στον πολιτισμό της ανθρωπότητας.
Στην ουσία είπε ότι χωρίς την Ελλάδα και τη συμβολή της, ο κόσμος θα ηταν πολύ πιο φτωχός και σαφως πολυ χειρότερος. Αυτή ηταν η πεμπτουσία της ομιλίας του.
Αυτά ομως που ειπε ο Αρχηγός της Ρωμαιοκαθολικης Εκκλησιας θα επρεπε να ειναι βίωμα και αυτογνωσία για ολους τους Ελληνες.Κατά πρωτο λόγο, γι’ αυτούς που ειναι σε θέσεις εξουσίας και διαμορφώνουν πολιτικές για τη χώρα. Για το ποιά ειναι , δυστυχως , η πραγματικότητα , αρκει να συγκρίνει κανείς την ομιλία του Πάπα με τη φτωχή και ανούσια προσφώνηση της Προέδρου της Δημοκρατίας.Αυτης, που, κατά τα αλλα, πολυπραγμονει με αλλότρια εργα, που δεν ειναι της αρμοδιοτητας της, αλλά τα επιδιώκει για να εκφράσει προκλητικά προτιμήσεις και θέσεις “πολιτικης ορθότητας”, οπως, π. χ., το μάθημα που εκανε σε παιδια της Γ ‘ Δημοτικου για θέματα ουδετερότητας φύλου.
Μια αλλη μεγάλη πηγή ανησυχιων, ειναι η ακολουθούμενη πολιτική στα θέματα της παράνομης μεταναστεύσεως.Η τελευταία δεν ειναι ,δυστυχως , προνόμιο μόνο της σημερινης Κυβερνήσεως. Ειναι διαχρονική πολιτική των τελευταίων δεκαετιων, με πρώτους διδάξαντες το δίδυμο Κώστας Σημίτης και Γιωργος Παπανδρέου.
Ειναι προφανεις οι κίνδυνοι απο την πολιτική αυτή για την εθνική συνοχή , ασφάλεια και ταυτότητα της χώρας.Ακόμη ομως και τώρα , οταν η κατάσταση εχει φτάσει σε σημειο συναγερμου, ειναι θλιβερό να βλέπει και να ακούει κανείς τον Πρωθυπουργό και την Πρόεδρο της χώρας να προβαίνουν σε δηλώσεις εκτός τόπου και χρόνου. Για να λυθει, λένε, το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, πρέπει να νομιμοποιηθουν αδιακρίτως και να ενταχθουν στην Ελληνική κοινωνία ολοι οι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι, κυρίως Μουσουλμάνοι, μετανάστες, που μπηκαν παράνομα στη χώρα.
Με την πρακτική αυτή, προφανως, επιβραβεύεται το δουλεμπόριο, που εχει στηθει, με πρόσχημα το πολιτικό ασυλο. Διαψεύδονται παταγωδως οι διαβεβαιώσεις οτι γίνονται δηθεν δεκτοί μόνο οι πραγματικοί πρόσφυγες και οτι οι αλλοι επαναπροωθουνται στις πατρίδες τους. Η πολιτική αυτή καθιστά τη χώρα μαγνήτη και για πολλούς αλλους ενδιαφερόμενους και δεν αποτρέπει νέες ροές. Ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την αλλοίωση του πληθυσμου της χώρας και την πλήρη αλλοτρίωση της.
Το μέγεθος και η προκλητικότητα των Τουρκικων φιλοδοξιων αφύπνισε και αλλες δυνάμεις στην περιοχή, οπως η Αιγυπτος, το Ισραήλ, η Γαλλία, αλλά και χωρες του Κόλπου, που ειδαν επίσης την ανάγκη ευρυτέρων στρατηγικων συμμαχιων και συμπαρατάξεων. Η Ελλάδα και η Κύπρος, μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, απέκτησαν, λογω της θέσεως τους, ενα ρόλο καθοριστικης σημασίας, που μπορει να αναβαθμίσει θεαματικά την περιφερειακή και τη διεθνή τους θέση, αλλά και να συμβάλει αποφασιστικά στην αμυνα και την ασφάλεια τους.
Ειναι γνωστό ομως απο την ιστορία οτι δεν αρκουν απο μόνοι τους οι ευνοϊκοί εξωτερικοί παράγοντες για μια ασφαλή και ευτυχή πορεία στο μέλλον μιας χώρας. Πρέπει αυτοί να συμπίπτουν η, τουλάχιστον, να συγκλίνουν με τους υποκειμενικούς εσωτερικούς παράγοντες, που ειναι οι καθοδηγητήριες δυνάμεις της και οι πολιτικές της.Στο μέτωπο αυτό,παρατηρουνται, δυστυχως, μεγάλα προβλήματα, που δεν εχουν μόνο τη μορφή των πάσης φύσεως αδυναμιων, ελλειμμάτων εθνικης πολιτικης και στρατηγικης, κακων πολιτικων και παθογενειων , αλλά επίσης ιδεολογικων αποπροσανατολισμων και συγχύσεως.
Παρατηρειται , π. χ. , η υποβάθμιση και η εσκεμμένη διαβολή και κατασυκοφάντηση του εθνικου αισθήματος και η ανάπτυξη ως αποτέλεσμα ενος παράδοξου εθνομηδενισμου. Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει αμεση απειλή στην εθνική της ασφάλεια , που εχει ως εθνικό της υμνο τον υμνο στην Ελευθερία και η οποία ειναι μια μικρή χώρα που δεν εκφράζει κανένα επιθετικό εθνικισμό εναντίον οποιασδήποτε αλλης χώρας.Μια χώρα επίσης που αναγεννήθηκε ως εθνος , δυο αιωνες πριν , μέσα απο ποταμούς αιμάτων και θυσίες.
Ειναι τραγικό, μια χώρα με μια τέτοια εθνικο- απελευθερωτική παράδοση , να γίνεται στόχος εθνομηδενιστικων ιδεολογιων, αλλά , δυστυχως , και πολιτικων , που παρουσιάζονται με ενδυμα δηθεν ” προοδευτικων ” και ” αντιφασιστικων ” ιδεολογιων.Ειχε δίκαιο , προφανως , ο Ουϊστον Τσωρτσιλ , ο οποιος, απο τη δεκαετία ηδη του 1950 , προειδοποιουσε οτι ο φασισμός του μέλλοντος θα ερθει με ενδυμα ” αντιφασισμου ” .Η Ελλάδα , που ειναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν επέτρεψε την ανδρωση Ναζιστικου και Φασιστικου κόμματος , οταν ηταν κατεχόμενη χώρα και μεσουρανουσε ο φασισμός στην Ευρώπη , παρουσιάζεται σήμερα ως δηθεν απειλούμενη απο το φασισμό, ο οποιος πρέπει γι’ αυτό ν’ αντιμετωπισθει με προπαγάνδα κατά του εθνους και του εθνικισμου. Ερχονται μάλιστα σ’ επικουρία γι αυτό διεθνεις παρακρατικές οργανώσεις τύπου Antifa.
Ειναι γνωστό απο που εκπορεύεται και με τι συνδέεται η προπαγάνδα αυτή.Πομπός ειναι η περιβόητη παγκοσμιοποίηση ,που εχει , δυστυχως , ενθρονισθει και στους θεσμούς της Ευρωπαϊκης Ενώσεως και ενεργει με το αλλοθι των δηθεν Ευρωπαϊκων αρχων και αξιων.Απο που και ως που ειναι Ευρωπαϊκή αξία η υπονόμευση του εθνους;Η ιδέα του εθνους δεν ειναι αυτή που αντλησε απο την Αρχαία Ελληνική πόλη και οδήγησε στην κατάλυση της φεουδαρχίας στην Ευρώπη και στην καθιέρωση της εθνικης λαϊκης κυριαρχίας;
Τι επιδιώκει ακριβως η παγκοσμιοποίηση με την υπόσκαψη του εθνους και του εθνικου κράτους;Την παγκόσμια διακυβέρνηση ; Ποιων ;Των ολιγαρχικων δυνάμεων , που κρύβονται πίσω απ’ αυτήν , προβάλλοντας ως φενάκη τα “οικουμενικά δικαιώματα” ατόμων, που υπολαμβάνονται οτι λειτουργουν εξω απο συλλογικές και δημοκρατούμενες αρχές, με βάση τη λαϊκή κυριαρχία;
Ειναι δυνατον η Ελλάδα ν’ αποτελει προνομιακό χωρο προβολης και προαγωγης τέτοιων ιδεολογημάτων , με τη ψευδή συνείδηση μάλιστα οτι αυτά αποτελουν δηθεν διεθνή “πρωτοπορεία” και “προοδευτική” ιδεολογία; Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου, ανεξάρτητα απο την κεντρική της επιδίωξη, που ηταν η στήριξη της παράνομης μεταναστεύσεως, ηρθε να υπενθυμίσει σ’ αυτούς που το λησμονουν η το αγνοουν, τι σημαίνει η Ελλλάδα για τον κόσμο και ποιά ηταν η προσφορά της στον πολιτισμό της ανθρωπότητας.
Στην ουσία είπε ότι χωρίς την Ελλάδα και τη συμβολή της, ο κόσμος θα ηταν πολύ πιο φτωχός και σαφως πολυ χειρότερος. Αυτή ηταν η πεμπτουσία της ομιλίας του.
Αυτά ομως που ειπε ο Αρχηγός της Ρωμαιοκαθολικης Εκκλησιας θα επρεπε να ειναι βίωμα και αυτογνωσία για ολους τους Ελληνες.Κατά πρωτο λόγο, γι’ αυτούς που ειναι σε θέσεις εξουσίας και διαμορφώνουν πολιτικές για τη χώρα. Για το ποιά ειναι , δυστυχως , η πραγματικότητα , αρκει να συγκρίνει κανείς την ομιλία του Πάπα με τη φτωχή και ανούσια προσφώνηση της Προέδρου της Δημοκρατίας.Αυτης, που, κατά τα αλλα, πολυπραγμονει με αλλότρια εργα, που δεν ειναι της αρμοδιοτητας της, αλλά τα επιδιώκει για να εκφράσει προκλητικά προτιμήσεις και θέσεις “πολιτικης ορθότητας”, οπως, π. χ., το μάθημα που εκανε σε παιδια της Γ ‘ Δημοτικου για θέματα ουδετερότητας φύλου.
Μια αλλη μεγάλη πηγή ανησυχιων, ειναι η ακολουθούμενη πολιτική στα θέματα της παράνομης μεταναστεύσεως.Η τελευταία δεν ειναι ,δυστυχως , προνόμιο μόνο της σημερινης Κυβερνήσεως. Ειναι διαχρονική πολιτική των τελευταίων δεκαετιων, με πρώτους διδάξαντες το δίδυμο Κώστας Σημίτης και Γιωργος Παπανδρέου.
Ειναι προφανεις οι κίνδυνοι απο την πολιτική αυτή για την εθνική συνοχή , ασφάλεια και ταυτότητα της χώρας.Ακόμη ομως και τώρα , οταν η κατάσταση εχει φτάσει σε σημειο συναγερμου, ειναι θλιβερό να βλέπει και να ακούει κανείς τον Πρωθυπουργό και την Πρόεδρο της χώρας να προβαίνουν σε δηλώσεις εκτός τόπου και χρόνου. Για να λυθει, λένε, το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, πρέπει να νομιμοποιηθουν αδιακρίτως και να ενταχθουν στην Ελληνική κοινωνία ολοι οι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι, κυρίως Μουσουλμάνοι, μετανάστες, που μπηκαν παράνομα στη χώρα.
Με την πρακτική αυτή, προφανως, επιβραβεύεται το δουλεμπόριο, που εχει στηθει, με πρόσχημα το πολιτικό ασυλο. Διαψεύδονται παταγωδως οι διαβεβαιώσεις οτι γίνονται δηθεν δεκτοί μόνο οι πραγματικοί πρόσφυγες και οτι οι αλλοι επαναπροωθουνται στις πατρίδες τους. Η πολιτική αυτή καθιστά τη χώρα μαγνήτη και για πολλούς αλλους ενδιαφερόμενους και δεν αποτρέπει νέες ροές. Ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την αλλοίωση του πληθυσμου της χώρας και την πλήρη αλλοτρίωση της.
Συμπληρωματικός προς τα παραπάνω ειναι και ο ρόλος του ακραίου οικονομικου νεοφιλελευθερισμου, ο οποιος αποτελει ιδεολογική σημαία και οδηγό της οικονομικης πολιτικης της Κυβερνήσεως.
Στο πνευμα αυτό και στο δρόμο που χαράχθηκε απο τα μνημόνια, επιδιώκεται η ιδιωτικοποίηση των πάντων και η περιθωριοποίηση κάθε εννοιας εθνικης οικονομίας.
Η κατάσταση αυτή και με δεδομένη τη δραματική υπερχρέωση της χώρας, υποθηκεύει τις δυνατότητες μιας εθνικης αναπτυξιακης στρατηγικης και υπονομεύει τα εθνικά θεμέλια της Ελληνικης οικονομίας, ιδιοκτησίας και παραγωγης προς οφελος ξένων funds και κερδοσκόπων.
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτων απο τα κύρια κόμματα του πολιτικου συστήματος, ειναι, δυστυχως, θλιβερή. Συμπορεύονται ουσιαστικά, με κοινό παρονομαστή τις Ευρωπαϊκές πολιτικες και την παγκοσμιοποίηση. Την τελευταία την υπολαμβάνουν ως αναμφισβήτητη δηθεν πραγματικότητα. Διαπληκτίζονται και αλληλομάχονται μόνο για την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας.
Ειναι ευπρόσδεκτη και ελπιδοφόρα γι’ αυτό, μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η εμφάνιση νέων κομμάτων, που θέτουν ως προμετωπίδα την υπεράσπιση του πατριωτισμου ως βασικης αξίας πολιτικου προβληματισμου και δράσεως. Δυστυχως, ο πόλεμος κατά του εθνους και η παράλογη εξαρση του εθνομηδενισμου εχουν καταστήσει αναγκαία και την υπεράσπιση του αυτονόητου. Ο εθνομηδενισμός, ειτε ως παραστρατημένος, κίβδηλος και ανεδαφικός διεθνισμός της Αριστερας ειτε ως ακραία διεθνίστικη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της Δεξιας, ειναι απειλή για το εθνικό μέλλον της χώρας, η οποία πρέπει να συνεγειρει εγκαίρως τη μεγάλη πλειοψηφία του λαου, που ειναι βέβαιο οτι απορριπτει ανεπιφύλακτα τέτοιες ιδέες και πολιτικές.
Η εξαγγελία ειδικότερα νέου κόμματος, με την επωνυμία Πατριωτική Ενωση, απο τον ευπατρίδη Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, γνωστό απο πολλές εθνικές δράσεις του, για τις οποιες τιμήθηκε, με χρυσό μετάλλιο, απο την Ακαδημία Αθηνων, ειναι μια καλή ειδηση. Δεν υπάρχει πίσω απο την πρωτοβουλία αυτή καμιά υστεροβουλία και ιδιοτέλεια. Υπάρχει μόνο αγωνία για το εθνικό μέλλον αυτου του τόπου. Αξίζει γι’ αυτό να πλασιωθει και να στηριχθει ωστε να πάρει τη δυναμική και τη διάσταση, που θα της επιτρέψει να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα και να συμβάλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση ενος ισχυρου πατριωτικου μετώπου , στην ανάσχεση ενος παράλογου εθνομηδενισμου και στη διασφάλιση ενος σταθερου, ελπιδοφόρου και δημοκρατούμενου εθνικου μέλλλοντος.
Στο πνευμα αυτό και στο δρόμο που χαράχθηκε απο τα μνημόνια, επιδιώκεται η ιδιωτικοποίηση των πάντων και η περιθωριοποίηση κάθε εννοιας εθνικης οικονομίας.
Η κατάσταση αυτή και με δεδομένη τη δραματική υπερχρέωση της χώρας, υποθηκεύει τις δυνατότητες μιας εθνικης αναπτυξιακης στρατηγικης και υπονομεύει τα εθνικά θεμέλια της Ελληνικης οικονομίας, ιδιοκτησίας και παραγωγης προς οφελος ξένων funds και κερδοσκόπων.
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτων απο τα κύρια κόμματα του πολιτικου συστήματος, ειναι, δυστυχως, θλιβερή. Συμπορεύονται ουσιαστικά, με κοινό παρονομαστή τις Ευρωπαϊκές πολιτικες και την παγκοσμιοποίηση. Την τελευταία την υπολαμβάνουν ως αναμφισβήτητη δηθεν πραγματικότητα. Διαπληκτίζονται και αλληλομάχονται μόνο για την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας.
Ειναι ευπρόσδεκτη και ελπιδοφόρα γι’ αυτό, μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η εμφάνιση νέων κομμάτων, που θέτουν ως προμετωπίδα την υπεράσπιση του πατριωτισμου ως βασικης αξίας πολιτικου προβληματισμου και δράσεως. Δυστυχως, ο πόλεμος κατά του εθνους και η παράλογη εξαρση του εθνομηδενισμου εχουν καταστήσει αναγκαία και την υπεράσπιση του αυτονόητου. Ο εθνομηδενισμός, ειτε ως παραστρατημένος, κίβδηλος και ανεδαφικός διεθνισμός της Αριστερας ειτε ως ακραία διεθνίστικη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της Δεξιας, ειναι απειλή για το εθνικό μέλλον της χώρας, η οποία πρέπει να συνεγειρει εγκαίρως τη μεγάλη πλειοψηφία του λαου, που ειναι βέβαιο οτι απορριπτει ανεπιφύλακτα τέτοιες ιδέες και πολιτικές.
Η εξαγγελία ειδικότερα νέου κόμματος, με την επωνυμία Πατριωτική Ενωση, απο τον ευπατρίδη Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, γνωστό απο πολλές εθνικές δράσεις του, για τις οποιες τιμήθηκε, με χρυσό μετάλλιο, απο την Ακαδημία Αθηνων, ειναι μια καλή ειδηση. Δεν υπάρχει πίσω απο την πρωτοβουλία αυτή καμιά υστεροβουλία και ιδιοτέλεια. Υπάρχει μόνο αγωνία για το εθνικό μέλλον αυτου του τόπου. Αξίζει γι’ αυτό να πλασιωθει και να στηριχθει ωστε να πάρει τη δυναμική και τη διάσταση, που θα της επιτρέψει να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα και να συμβάλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση ενος ισχυρου πατριωτικου μετώπου , στην ανάσχεση ενος παράλογου εθνομηδενισμου και στη διασφάλιση ενος σταθερου, ελπιδοφόρου και δημοκρατούμενου εθνικου μέλλλοντος.
Περικλής Νεάρχου,
Πρέσβυς ε.τ.
