Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
O απροκάλυπτος εμπαιγμός εκ της κυβερνήσεως, περί της ετοιμότητας αντιμετώπισης του λίαν προσφάτου ακραίου καιρικού φαινομένου περί της χιονοθύελλας, αποδεικνύει κατ’ ουσία ότι πρόκειται δια μία κυβέρνηση την οποία έχει υπερφαλαγγίσει η αλαζονεία της εξουσίας, δια μέσου της οποίας αδυνατεί στοιχειωδώς...
να συνειδητοποιήσει με ενάργεια, τα αναφυόμενα προβλήματα, ούτως ώστε ένεκεν της ως άνω παντελούς αδιάφορης στάσεως της να δημιουργεί την συγγνωστά δικαιολογημένη αγανάκτηση της κοινής γνώμης, η οποία κοχλάζει.
Η παταγώδη αποτυχία να χειριστεί ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα, όπως η χιονοθύελλα εν τη Αττική, επί ολίγες ώρες, καίπερ τούτο το γνώριζε εκ των προτέρων, συνιστά μία έτι περαιτέρω επιβαρυντική περίπτωση δια την ανικανότητα, την ολιγωρία και την αδράνεια ο απαράσκευος εξ όσων απεδείχθη, επί τη πράξει, κρατικός μηχανισμός να δράσει εγκαίρως, και ασφαλώς τελεσφόρως.
Η πολύφερνη Πολιτική Προστασία η οποία δήθεν διαφημίζεται εκ του επιτελικού Κράτους αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, όταν ανέκυψε εμπράκτως η χρεία να επέμβει, δεικνύοντας εν τω πράττεσθε τις ικανότητες του, ότι πρόκειται περί φενάκης και δια μία έτερη επικοινωνιακή πομφόλυγα του εκκωφαντικώς απουσιάζοντος Κράτους.
Η δριμεία κριτική καθίσταται εύλογη, θεμιτή ένεκεν της σωρείας προβλημάτων, τα οποία δημιουργήθηκαν εις τους πολίτες, οι οποίοι υπέστησαν, υλικές ζημίες, ηθική βλάβη και εν γένει ψυχολογική καθίζηση, ένεκεν και συνεπεία της ελλείψεως ουσιαστικής και παραχρήμα παρεμβάσεως του Κράτους, δεδομένου ότι μόλις προς ενός έτους, η Αττική ήδη είχε πληγεί τότε και δη με σφοδρότητα εκ της χιονοπτώσεως η οποία είχε προκαλέσει πάμπολλες ζημίες αλλά και εν γένει ανωμαλία και δυσλειτουργία εις το Κράτος αλλά και εις τα νοικοκυριά τα οποία είχαν μείνει επί μακρόν άνευ ρεύματος, με ό,τι τούτου συνεπάγεται.
Δηλαδή, ενώ επανελήφθη το αυτό, φαινόμενο, μόλις πέρυσι, με τα ίδια ακριβώς δεδομένα, της ενδημούσης της πανδημίας, παρά ταύτα, το κράτος κατελήφθη εξ απήνης και δη ανεπαρκές να ανταποκριθεί στοιχειωδώς προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του προς διαφύλαξη της σωματικής ακεραιότητας και εν γένει της προσωπικότητα των πολιτών άνευ ετέρου τινός.
Το δε εξοργιστικό είναι η πλήρη συνείδηση, επίγνωση και ο ενδεχόμενος δόλος εκ μέρους της κυβερνήσεως, διότι καίτοι έστειλε μαζικά μηνύματα εις τα κινητά τηλέφωνα των πολιτών, υπό την πολιτική δήθεν προστασία, προς απόδειξη του υφιστάμενου κινδύνου αλλά και ως έκφανση κρατικής μερίμνης, εν τω πλαισίω μίας χρηστής διοικήσεως και ενός εύρυθμου κράτους δικαίου, πλην όμως, το εν τοις πράγμασι ενδιαφέρον, εν ημίν, εξαντλήθηκε εις τα ευχολόγια και την εν γένει επίδειξη επίφασης ετοιμότητας μέσω των φορητών τηλεφώνων.
Εν άλλοις λόγοις, η «έξυπνη» κυβέρνηση εξήντλησε την προπαρασκευή της, φιγουράροντας αηθώς δήθεν την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, αμιγώς, μέσω της ευήθους ψηφιακής πραγματικότητας δια να καταπείσει την κοινή γνώμη, ότι όλα βαίνουν ομαλώς, καλλιεργώντας την απατηλή πεποίθηση και την αναληθή εντύπωση, ότι τελεί εν επιφυλακή σύσσωμο το Κράτος, αφενός η Πολιτική Προστασία αλλά και η ψηφιακή πολιτική.
Είναι πρόδηλο, μετά ταύτα, ότι η κυβέρνηση καθεύδει τον νήδυμον ύπνο, έχουσα την αίσθηση ότι απευθύνεται σε μία πνευματικά ευνουχισμένη μάζα βλακών, ωσάν τους χρήσιμους ευήθεις του συστήματος τους οποίος επιστρατεύει αντί τριάκοντα αργυρίων, εν είδει κλίκας, υποστηρίζοντας το δόγμα της –ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται- προκειμένου να εξυπηρετήσουν πειθήνια τα συμφέροντα της, δεδομένου ότι, αυτή η κατάπτυστη κατηγορία ανθρώπων, σκέπτεται αγεληδόν, και δρα υποτελώς και ανελευθέρως, είναι η γνωστή κατηγορία ανθρώπων τους οποίους χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κλοιό, αξιοποιώντας εις επιτελικές θέσεις.
Η έκθεση της κυβέρνησης ήταν ανεπανόρθωτη καθότι κυβερνάει αποκλειστικά δια μέσων των συντεταγμένων θεραπαινίδων της, ήτοι των μέσων μαζικής ενημερώσεως και των έμμισθων δημοσιογράφων, οι οποίοι τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία, να παραχαράξουν την πραγματικότητα προπαγανδίζοντας ασύστολα, υπέρ της υπεροχής της καθεστωτικής πολιτικής ορθότητας.
Η παταγώδη αποτυχία να χειριστεί ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα, όπως η χιονοθύελλα εν τη Αττική, επί ολίγες ώρες, καίπερ τούτο το γνώριζε εκ των προτέρων, συνιστά μία έτι περαιτέρω επιβαρυντική περίπτωση δια την ανικανότητα, την ολιγωρία και την αδράνεια ο απαράσκευος εξ όσων απεδείχθη, επί τη πράξει, κρατικός μηχανισμός να δράσει εγκαίρως, και ασφαλώς τελεσφόρως.
Η πολύφερνη Πολιτική Προστασία η οποία δήθεν διαφημίζεται εκ του επιτελικού Κράτους αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, όταν ανέκυψε εμπράκτως η χρεία να επέμβει, δεικνύοντας εν τω πράττεσθε τις ικανότητες του, ότι πρόκειται περί φενάκης και δια μία έτερη επικοινωνιακή πομφόλυγα του εκκωφαντικώς απουσιάζοντος Κράτους.
Η δριμεία κριτική καθίσταται εύλογη, θεμιτή ένεκεν της σωρείας προβλημάτων, τα οποία δημιουργήθηκαν εις τους πολίτες, οι οποίοι υπέστησαν, υλικές ζημίες, ηθική βλάβη και εν γένει ψυχολογική καθίζηση, ένεκεν και συνεπεία της ελλείψεως ουσιαστικής και παραχρήμα παρεμβάσεως του Κράτους, δεδομένου ότι μόλις προς ενός έτους, η Αττική ήδη είχε πληγεί τότε και δη με σφοδρότητα εκ της χιονοπτώσεως η οποία είχε προκαλέσει πάμπολλες ζημίες αλλά και εν γένει ανωμαλία και δυσλειτουργία εις το Κράτος αλλά και εις τα νοικοκυριά τα οποία είχαν μείνει επί μακρόν άνευ ρεύματος, με ό,τι τούτου συνεπάγεται.
Δηλαδή, ενώ επανελήφθη το αυτό, φαινόμενο, μόλις πέρυσι, με τα ίδια ακριβώς δεδομένα, της ενδημούσης της πανδημίας, παρά ταύτα, το κράτος κατελήφθη εξ απήνης και δη ανεπαρκές να ανταποκριθεί στοιχειωδώς προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του προς διαφύλαξη της σωματικής ακεραιότητας και εν γένει της προσωπικότητα των πολιτών άνευ ετέρου τινός.
Το δε εξοργιστικό είναι η πλήρη συνείδηση, επίγνωση και ο ενδεχόμενος δόλος εκ μέρους της κυβερνήσεως, διότι καίτοι έστειλε μαζικά μηνύματα εις τα κινητά τηλέφωνα των πολιτών, υπό την πολιτική δήθεν προστασία, προς απόδειξη του υφιστάμενου κινδύνου αλλά και ως έκφανση κρατικής μερίμνης, εν τω πλαισίω μίας χρηστής διοικήσεως και ενός εύρυθμου κράτους δικαίου, πλην όμως, το εν τοις πράγμασι ενδιαφέρον, εν ημίν, εξαντλήθηκε εις τα ευχολόγια και την εν γένει επίδειξη επίφασης ετοιμότητας μέσω των φορητών τηλεφώνων.
Εν άλλοις λόγοις, η «έξυπνη» κυβέρνηση εξήντλησε την προπαρασκευή της, φιγουράροντας αηθώς δήθεν την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, αμιγώς, μέσω της ευήθους ψηφιακής πραγματικότητας δια να καταπείσει την κοινή γνώμη, ότι όλα βαίνουν ομαλώς, καλλιεργώντας την απατηλή πεποίθηση και την αναληθή εντύπωση, ότι τελεί εν επιφυλακή σύσσωμο το Κράτος, αφενός η Πολιτική Προστασία αλλά και η ψηφιακή πολιτική.
Είναι πρόδηλο, μετά ταύτα, ότι η κυβέρνηση καθεύδει τον νήδυμον ύπνο, έχουσα την αίσθηση ότι απευθύνεται σε μία πνευματικά ευνουχισμένη μάζα βλακών, ωσάν τους χρήσιμους ευήθεις του συστήματος τους οποίος επιστρατεύει αντί τριάκοντα αργυρίων, εν είδει κλίκας, υποστηρίζοντας το δόγμα της –ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται- προκειμένου να εξυπηρετήσουν πειθήνια τα συμφέροντα της, δεδομένου ότι, αυτή η κατάπτυστη κατηγορία ανθρώπων, σκέπτεται αγεληδόν, και δρα υποτελώς και ανελευθέρως, είναι η γνωστή κατηγορία ανθρώπων τους οποίους χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κλοιό, αξιοποιώντας εις επιτελικές θέσεις.
Η έκθεση της κυβέρνησης ήταν ανεπανόρθωτη καθότι κυβερνάει αποκλειστικά δια μέσων των συντεταγμένων θεραπαινίδων της, ήτοι των μέσων μαζικής ενημερώσεως και των έμμισθων δημοσιογράφων, οι οποίοι τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία, να παραχαράξουν την πραγματικότητα προπαγανδίζοντας ασύστολα, υπέρ της υπεροχής της καθεστωτικής πολιτικής ορθότητας.
Η στάση δηλαδή της απουσίας της κυβερνήσεως η ψευδαίσθηση ότι όλα υπόκεινται εις τον αυτόματο πιλότο, μέσω της πραγματικότητας την οποία μονολιθικώς διαπλάθουν, τα εξωνημένα μέσα μαζικής εξαπατήσεως με τους εγκάθετους και αργυρώνητους δημοσιογράφους, αποδεικνύει περίτρανα την ιταμή καταφρόνηση προς τους πολίτες, τους οποίους δια άλλη μια φορά δεν σέβεται.
Εξ όλων λοιπόν των ανωτέρω συνάγεται ότι πέραν της «Σταυροφορίας των εμβολίων» προς εξυπηρέτηση υπερεθνικών συμφερόντων, την τιμωρία των πολιτών οι οποίοι ασκούν σύννομα το Συνταγματικό δικαίωμα άρνησης υποβολής προς μία ιατρική πράξη, την χαιρέκακη ανοχή εις την μετάδοση του ιού, ένεκεν της ανοχής εκ μέρους της συγκεντρώσεως 5000 Πακιστανών, επί 5 ώρες, άνευ ετέρου τινός, καθ’ ήν στιγμήν οι Έλληνες απειλούνται υπό Δρακόντεια μέτρα, περίκλειστοι, δεν έχει ουδεμία ατζέντα ή σοβαρή πρόθεση, να διοικήσει την χώρα ίνα εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον.
Η ψηφιακή πραγματικότητα, συνιστά ωσαύτως, μία νομοτελειακή παταγώδη αποτυχία, με βάσει τα μέχρι τούδε δεδομένα, διότι επισωρεύει περισσότερα προβλήματα, από ό,τι λύνει, διότι ουδείς είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει το εν λόγω εγχείρημα, καθότι το Δημόσιο, έχει δηλητηριασθεί αθεράπευτα με την νοοτροπία της διανοητικής οκνηρίας, της ραθυμίας και του άκρατου ατομοκεντρισμού, όπερ και τούτο σημαίνει ότι δια να λειτουργήσει εύρυθμα το ευρύτερο δημόσιο απαιτείται αναδιάρθρωση των θεσμών και η πάταξη της λοιμικής στυγνής και καταστροφικής κοματτοκρατίας, πράγμα αντικειμενικά αδύνατον.
Πρόκειται δηλαδή, δια ένα χρυσοπληρωμένο ανεπαρκές κράτος, όπου για να συντονιστεί προσέδραμε τον Ελληνικό Στρατό, τον οποίο υβρίζει και τον έχει ευνουχίσει, καίτοι το ίδιο το Κράτος έχει δαπανήσει πακτωλούς χρημάτων δια την Πολιτική Προστασία.
Συνελόντι ειπείν, η Πόλις εάλω, πλην όμως η ακατανίκητη ροπή των πολιτών προς την βλακοκρατία αντί για την δημοκρατία, συνιστά μία έτερη πολιτική παθογένεια η οποία χρήζει εμβριθούς, ενδελεχούς και αυτοτελούς και πρόσθετης κοινωνιολογικής μελέτης εκ των ειδικών επιστημόνων, ούχ ήττον όμως νομικά η εξ ευηθείας αντίδραση της κυβερνήσεως δεν συνιστά επαρκές άλλοθι, προς απαλλαγή των ευθυνών οι οποίες καταγιγνώσκονται προς αυτήν εκ των ών ούκ άνευ και άνευ ετέρου τινός.
*Ο Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Εξ όλων λοιπόν των ανωτέρω συνάγεται ότι πέραν της «Σταυροφορίας των εμβολίων» προς εξυπηρέτηση υπερεθνικών συμφερόντων, την τιμωρία των πολιτών οι οποίοι ασκούν σύννομα το Συνταγματικό δικαίωμα άρνησης υποβολής προς μία ιατρική πράξη, την χαιρέκακη ανοχή εις την μετάδοση του ιού, ένεκεν της ανοχής εκ μέρους της συγκεντρώσεως 5000 Πακιστανών, επί 5 ώρες, άνευ ετέρου τινός, καθ’ ήν στιγμήν οι Έλληνες απειλούνται υπό Δρακόντεια μέτρα, περίκλειστοι, δεν έχει ουδεμία ατζέντα ή σοβαρή πρόθεση, να διοικήσει την χώρα ίνα εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον.
Η ψηφιακή πραγματικότητα, συνιστά ωσαύτως, μία νομοτελειακή παταγώδη αποτυχία, με βάσει τα μέχρι τούδε δεδομένα, διότι επισωρεύει περισσότερα προβλήματα, από ό,τι λύνει, διότι ουδείς είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει το εν λόγω εγχείρημα, καθότι το Δημόσιο, έχει δηλητηριασθεί αθεράπευτα με την νοοτροπία της διανοητικής οκνηρίας, της ραθυμίας και του άκρατου ατομοκεντρισμού, όπερ και τούτο σημαίνει ότι δια να λειτουργήσει εύρυθμα το ευρύτερο δημόσιο απαιτείται αναδιάρθρωση των θεσμών και η πάταξη της λοιμικής στυγνής και καταστροφικής κοματτοκρατίας, πράγμα αντικειμενικά αδύνατον.
Πρόκειται δηλαδή, δια ένα χρυσοπληρωμένο ανεπαρκές κράτος, όπου για να συντονιστεί προσέδραμε τον Ελληνικό Στρατό, τον οποίο υβρίζει και τον έχει ευνουχίσει, καίτοι το ίδιο το Κράτος έχει δαπανήσει πακτωλούς χρημάτων δια την Πολιτική Προστασία.
Συνελόντι ειπείν, η Πόλις εάλω, πλην όμως η ακατανίκητη ροπή των πολιτών προς την βλακοκρατία αντί για την δημοκρατία, συνιστά μία έτερη πολιτική παθογένεια η οποία χρήζει εμβριθούς, ενδελεχούς και αυτοτελούς και πρόσθετης κοινωνιολογικής μελέτης εκ των ειδικών επιστημόνων, ούχ ήττον όμως νομικά η εξ ευηθείας αντίδραση της κυβερνήσεως δεν συνιστά επαρκές άλλοθι, προς απαλλαγή των ευθυνών οι οποίες καταγιγνώσκονται προς αυτήν εκ των ών ούκ άνευ και άνευ ετέρου τινός.
*Ο Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
