Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Η σημερινή κατάσταση απαιτεί ψυχραιμία και νηφαλιότητα καθόσον αφορά την ανακατανομή των δυνάμεων, και την επικράτηση της ισχύος των έκπαλαι και πάλαι ποτέ ισχυρών δυνάμεων.
Εν...
τοιαύτη περιπτώσει, ασφαλώς ουδείς καθίσταται υπέρ του πολέμου και ιδίως εν έτει 2022 όπου, απαιτείται να εξαντληθεί πάσα δυνατότητα διαβουλεύσεων πλην όμως κανείς οφείλει να δει τα πράγματα αντικειμενικά και να μην πράττει ουσιαστικά πολεμική προπαγάνδας πυροδοτώντας έτι περαιτέρω τις εξαιρετικά εύθραυστες ισορροπίες τόσο γεωπολιτικά όσο και ουσιαστικά.
¨Ήδη εν περιόδω παγκοσμιοποίησης οι συνθήκες ερείδονται εις το δόγμα ειρηνικής ανακατανομής του πληθυσμού και άρδην μεταβολής εθνικής όσο και κοινωνικής μεταβολής της εθνικής ιδιοσυστασίας του εκάστοτε κράτους, ούχ ήττον, το μείζον νυν ζητούμενο καθίσταται αυτόχρημα να αποτυπώσει κανείς ποίος καθίσταται ηθικός αυτουργός περί αυτών των οποίων τεκταίνονται εις την Ρωσία, καθότι η δράση προκαλεί και αντίδραση.
Το μείζον και καίριο ζητούμενο εν προκειμένω έγκειται εις το να μην εμπλέκεται ουδείς εις παρωχημένα δόγματα, και να προσαρμόζεται εις τις καινοφανείς παγκόσμιες εξελίξεις με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του έθνους.
Εν προκειμένω, η έκρηξη αυτής της πολεμικής σύρραξης υπό της Ρωσίας με αλλεπάλληλες χειρουργικού υποβάθρου ενέργειες εκ μέρους της απέδειξε την αποφασιστικότητας της και εξέπεμψε το μήνυμα της ισχυρής χώρα η οποία εις το διεθνές παίγνιο της ισορροπίας του τρόπου διαθέτει την παντοδυναμία να επιβάλλει, ασφαλώς κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, τους κανόνες της, άνευ χρονοτριβής, αμελλητί και παραχρήμα.
Ως εκ τούτου ενταύθα επιβάλλεται να αντιμετωπισθεί η στάση της Ρωσίας με ορθολογισμό και να εξεταστεί το ενδεχόμενο της παγκόσμιας ανάφλεξης σύρραξη ή το διεθνές αντίκτυπο της επιθέσεως υπό την σκοπιά των νέων δημιουργούμενων συσχετισμών δοθέντος ότι ευρισκόμεθα εις ένα ισχυρό σταυροδρόμι εξελίξεων ως οιονεί τρίτου παγκοσμίου πολέμου, ως εξής :
Ο συνασπισμός Η.Π.Α και Ευρώπης και εις τον αντίποδα ο Συνασπισμός χωρών, -Βραζιλίας, Ινδίας, Ρωσίας Κίνας και Νότιας Αφρικής με άξονα την υπερδύναμη υπό έποψη οικονομική και τεχνολογική, δηλονότι την Κίνα και υπό την σκοπιά της στρατιωτικής και ενεργειακής ισχύος την Ρωσία, όπου τόσο εδαφικά όσο και πληθυσμιακά ο εν λόγω συνασπισμός υπερτερεί του πρώτου.
Η αναζωπύρωση, υπό διαφορετικούς όρους ενός σοβούντος ψυχρού πολέμου μεταξύ των δύο συνασπισμών, καθίσταται παντάπασι σαφής και απτός, αλλά ενταύθα το δικαιολογημένο ερώτημα το οποίο αναφύεται καθίσταται ο ρόλος της Ελλάδας, ο οποίος σύγκειται παραδοσιακά, δοθέντων και των τελευταίων εξελίξεων των μνημονίων, αποκλειστικά προσκολλημένοι προς τις Η.Π.Α.
Ασφαλώς το ζήτημα δεν είναι η σύγκρουση ή ρήξη της πατρίδας μας με τις εσαεί, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους. «μεγάλες προστάτιδες» δυνάμεις, εντούτοις όμως εκ παραλλήλου ουδόλως απαιτείται εν ταυτώ ή άνευ ουδεμίας διεκδίκησης με γνώμονα το συμφέρον του τόπου σύνταξη μαζί τους καθότι τοιουτοτρόπως απεμπολείται πάσα ευκαιρία διεκδίκησης των εθνικών μας συμφερόντων, καθόσον αφορά λόγου χάριν την πιθανή άσκηση πιέσεως προς την Τουρκία τόσο καθόσον αφορά την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο, ένεκεν της απαράδεκτης και ιταμής της στάση (νοείται της Τουρκίας) προς τα καθ’ ημάς και τον παρ’ ημίν Ελληνισμό της Κρατικής ανεξάρτητης Κύπρου, καθότι ουδαμώς συνάδει μία χώρα μέλος του Νάτου και υπό ένταξη εις την Ε.Ε, να απειλεί ευθέως με πολεμική ρητορική μία όμορη χώρα με τα αυτά χαρακτηριστικά.
Ασφαλώς οι ειδικοί γνωρίζουν περισσότερα απλώς θέτω επί τάπητος ορισμένες ατάκτως εριμμένες σκέψεις επ’ ωφελεία της Πατρίδος μας ούτως ώστε έμμεσα, εν τω μέτρου του δυνατού, δια της διατηρήσεως επαμφοτερίζουσας στάσης ίσως αξιώσει μεγαλύτερο σεβασμό, εξ αφορμής του παρόντος πολέμου εις το διεθνές στερέωμα.
Αντί όμως μία τέτοιας πρακτικής, διαπίστωσα μία παλαιολιθική νοοτροπία μονομερούς σύμπλευσης με την Η.Π.Α άνευ ουδεμίας διεκδικήσεως και ουχί μόνον τούτο, εις την κρίσιμη τοιαύτη στιγμή όπως και εις όλα τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα (μνημόνια, καταστρατήγηση θεμελιωδών ατομικών μας δικαιωμάτων εξ αφορμής της πανδημίας) ο λαός αντιμετωπίζεται ως μία διανοητικά λοβοτομημένη μάζα, ένθα τα εξωνημένα μέσα μαζικής εξαπατήσεως θα την χειραγωγούσουν ευχερώς.
Η φερόμενη Δύση πνέει τα λοίσθια διότι διέπεται από κατά τόπους δικτατορικές πρακτικές υπό τον μανδύα της δημοκρατίας, διότι η πρόθεσή της καθίσταται η καθολική παραπληροφόρηση, η περιφρόνηση της βουλήσεως αλλά και των συμφερόντων των λαών, οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα λόγου, φαλκιδεύεται οιαδήποτε ελευθερίας λόγου και λογοκρίνεται ωμά, ως εκ τούτου η απηνής ποινικοποίηση των αντιφρονούντων, δια την καθολικής αυτής αστυνομίας σκέψεως, έχει τριτώσει εκ βάθρων,τον πυρήνα της Δημοκρατίας και την έχει μετατρέψει σιωπηρά προς μία μορφή δικτατορία άβουλων και ανελεύθερων πολιτών.
Η επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση κείται επί θύραις όπως : αφενός η παραχάραξη της ιστορίας, καθότι τελεί ανυπερθέτως, εν εξελίξει το σχέδιο
¨Ήδη εν περιόδω παγκοσμιοποίησης οι συνθήκες ερείδονται εις το δόγμα ειρηνικής ανακατανομής του πληθυσμού και άρδην μεταβολής εθνικής όσο και κοινωνικής μεταβολής της εθνικής ιδιοσυστασίας του εκάστοτε κράτους, ούχ ήττον, το μείζον νυν ζητούμενο καθίσταται αυτόχρημα να αποτυπώσει κανείς ποίος καθίσταται ηθικός αυτουργός περί αυτών των οποίων τεκταίνονται εις την Ρωσία, καθότι η δράση προκαλεί και αντίδραση.
Το μείζον και καίριο ζητούμενο εν προκειμένω έγκειται εις το να μην εμπλέκεται ουδείς εις παρωχημένα δόγματα, και να προσαρμόζεται εις τις καινοφανείς παγκόσμιες εξελίξεις με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του έθνους.
Εν προκειμένω, η έκρηξη αυτής της πολεμικής σύρραξης υπό της Ρωσίας με αλλεπάλληλες χειρουργικού υποβάθρου ενέργειες εκ μέρους της απέδειξε την αποφασιστικότητας της και εξέπεμψε το μήνυμα της ισχυρής χώρα η οποία εις το διεθνές παίγνιο της ισορροπίας του τρόπου διαθέτει την παντοδυναμία να επιβάλλει, ασφαλώς κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, τους κανόνες της, άνευ χρονοτριβής, αμελλητί και παραχρήμα.
Ως εκ τούτου ενταύθα επιβάλλεται να αντιμετωπισθεί η στάση της Ρωσίας με ορθολογισμό και να εξεταστεί το ενδεχόμενο της παγκόσμιας ανάφλεξης σύρραξη ή το διεθνές αντίκτυπο της επιθέσεως υπό την σκοπιά των νέων δημιουργούμενων συσχετισμών δοθέντος ότι ευρισκόμεθα εις ένα ισχυρό σταυροδρόμι εξελίξεων ως οιονεί τρίτου παγκοσμίου πολέμου, ως εξής :
Ο συνασπισμός Η.Π.Α και Ευρώπης και εις τον αντίποδα ο Συνασπισμός χωρών, -Βραζιλίας, Ινδίας, Ρωσίας Κίνας και Νότιας Αφρικής με άξονα την υπερδύναμη υπό έποψη οικονομική και τεχνολογική, δηλονότι την Κίνα και υπό την σκοπιά της στρατιωτικής και ενεργειακής ισχύος την Ρωσία, όπου τόσο εδαφικά όσο και πληθυσμιακά ο εν λόγω συνασπισμός υπερτερεί του πρώτου.
Η αναζωπύρωση, υπό διαφορετικούς όρους ενός σοβούντος ψυχρού πολέμου μεταξύ των δύο συνασπισμών, καθίσταται παντάπασι σαφής και απτός, αλλά ενταύθα το δικαιολογημένο ερώτημα το οποίο αναφύεται καθίσταται ο ρόλος της Ελλάδας, ο οποίος σύγκειται παραδοσιακά, δοθέντων και των τελευταίων εξελίξεων των μνημονίων, αποκλειστικά προσκολλημένοι προς τις Η.Π.Α.
Ασφαλώς το ζήτημα δεν είναι η σύγκρουση ή ρήξη της πατρίδας μας με τις εσαεί, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους. «μεγάλες προστάτιδες» δυνάμεις, εντούτοις όμως εκ παραλλήλου ουδόλως απαιτείται εν ταυτώ ή άνευ ουδεμίας διεκδίκησης με γνώμονα το συμφέρον του τόπου σύνταξη μαζί τους καθότι τοιουτοτρόπως απεμπολείται πάσα ευκαιρία διεκδίκησης των εθνικών μας συμφερόντων, καθόσον αφορά λόγου χάριν την πιθανή άσκηση πιέσεως προς την Τουρκία τόσο καθόσον αφορά την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο, ένεκεν της απαράδεκτης και ιταμής της στάση (νοείται της Τουρκίας) προς τα καθ’ ημάς και τον παρ’ ημίν Ελληνισμό της Κρατικής ανεξάρτητης Κύπρου, καθότι ουδαμώς συνάδει μία χώρα μέλος του Νάτου και υπό ένταξη εις την Ε.Ε, να απειλεί ευθέως με πολεμική ρητορική μία όμορη χώρα με τα αυτά χαρακτηριστικά.
Ασφαλώς οι ειδικοί γνωρίζουν περισσότερα απλώς θέτω επί τάπητος ορισμένες ατάκτως εριμμένες σκέψεις επ’ ωφελεία της Πατρίδος μας ούτως ώστε έμμεσα, εν τω μέτρου του δυνατού, δια της διατηρήσεως επαμφοτερίζουσας στάσης ίσως αξιώσει μεγαλύτερο σεβασμό, εξ αφορμής του παρόντος πολέμου εις το διεθνές στερέωμα.
Αντί όμως μία τέτοιας πρακτικής, διαπίστωσα μία παλαιολιθική νοοτροπία μονομερούς σύμπλευσης με την Η.Π.Α άνευ ουδεμίας διεκδικήσεως και ουχί μόνον τούτο, εις την κρίσιμη τοιαύτη στιγμή όπως και εις όλα τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα (μνημόνια, καταστρατήγηση θεμελιωδών ατομικών μας δικαιωμάτων εξ αφορμής της πανδημίας) ο λαός αντιμετωπίζεται ως μία διανοητικά λοβοτομημένη μάζα, ένθα τα εξωνημένα μέσα μαζικής εξαπατήσεως θα την χειραγωγούσουν ευχερώς.
Η φερόμενη Δύση πνέει τα λοίσθια διότι διέπεται από κατά τόπους δικτατορικές πρακτικές υπό τον μανδύα της δημοκρατίας, διότι η πρόθεσή της καθίσταται η καθολική παραπληροφόρηση, η περιφρόνηση της βουλήσεως αλλά και των συμφερόντων των λαών, οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα λόγου, φαλκιδεύεται οιαδήποτε ελευθερίας λόγου και λογοκρίνεται ωμά, ως εκ τούτου η απηνής ποινικοποίηση των αντιφρονούντων, δια την καθολικής αυτής αστυνομίας σκέψεως, έχει τριτώσει εκ βάθρων,τον πυρήνα της Δημοκρατίας και την έχει μετατρέψει σιωπηρά προς μία μορφή δικτατορία άβουλων και ανελεύθερων πολιτών.
Η επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση κείται επί θύραις όπως : αφενός η παραχάραξη της ιστορίας, καθότι τελεί ανυπερθέτως, εν εξελίξει το σχέδιο
«Καλέργη» δια της νοθεύσεως του εθνών και τον εποικισμό των από καθοδηγούμενου Ισλαμιστές μετανάστες και αφετέρου η οικονομική εξαθλίωση των εθνών-κρατών, βάθρο του ολοκληρωτισμού να εγκαθιδρύεται άνευ ετέρου τινός.
Η ατζέντα της κοινωνικής αλλοίωσης δια μέσω του «δικαιωματισμού» με αποκλειστικό δικαίωμα αμιγώς τον σεβασμό προς την σεξουαλική ταυτότητα των πολιτών καθότι επί τη πράξη καταργούνται αμελλητί θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα όπως το μείζον, αυτό τούτο, της ελευθερίας του λόγου συνιστά παροιμιώδης κατάρρευσης του πολιτισμού υποστρώματος της Ευρώπης διότι κατακρημνίζεται εκκωφαντικά το δικαίωμα ελευθερίας έκφρασης και διάδοσης των στοχασμών του.
Ως εκ τούτου λοιπόν, τουλάχιστον ο συνασπισμός Ευρώπης κα Η.Π.Α ως αρχιτέκτονες του ιδιότυπου αυτού ολοκληρωτικού μορφώματος όπως: ελευθερία δηλαδή για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, πλήρης όμως απαγόρευση ελεύθερης έκφρασης γνώμης, πληροφόρησης αλλά και απόφασης περί της υγείας μας (η παγκόσμια υγειονομική δικτατορία και το νεοπαγές κοινωνικό απαρτχάιντ το απέδειξαν διαρκούσης της πανδημίας ένεκεν και συνεπεία της υποχρεωτικής επιβολής της Σταυροφορίας των εμβολίων), έχουν δημιουργήσει μία θεσμική ελίτ, αυτή ταύτη της συντριπτικής μειονοψηφίας η οποία απεργάζεται την μεγάλη επανεκκίνηση, της κατάλυσης των εθνών, της αποδόμησης της Ελλαδικής κοινωνίας και την επιβολή μίας φύρδην μύγδην άλογης κοινωνίας, επαρκώς ευεπίφορη προς την ετεροκατεύθυνση.
Αυτή η προϊούσα προκεχωρημένη παρακμιακή αποσύνθεση, αποτυπώθηκε εις την αμηχανία σοβαρής αντίδρασης προς τον Πούτιν αλλά και της αδυναμίας των πληθυσμών της Ευρώπης εξαιτίας της πολιτισμικής αυτής αλλοτρίωσης να συνειδητοποιήσουν με ενάργεια τι πραγματικά συμβαίνει αίροντας την αδιαφάνεια της φαιάς προπαγάνδας και της αισχρής παραπληροφόρησης.
Είθε η Πατρίδα μας να αντιδράσει αφενός, με γνώμονα ότι το υπέρτερο και βέλτιστο συμφέρον καθίσταται το εθνικό συμφέρον, πέραν και πάνω από το Δόγμα Δύσης και Ανατολής ούτως ώστε να ενεργήσει προσηκόντως να διασφαλίσει το εθνικό συμφέρον μακράν και όχι να προτιμήσει την επιβολή εν είδει κυρώσεων ως προς την Ρωσία τον «αδυσώπητο και αμείλικτο» αποκλεισμό της Ρωσίας εκ της Γιουροβίζιον και εξ ετέρου η λυπηρή αυτή πολεμική εξέλιξη να αποτελέσει εφαλτήριο δημιουργίας ενός ισχυρού αρραγούς μετώπου εθνικής ανάνηψης και πολιτισμικού αυτοπροσδιορισμού, εξοβελίζοντας τα σηψαιμικά έρματα και σκύβαλα της νέας τάξης πραγμάτων τα οποία αποχαυνώνουν και αφιονίζουν τους πολίτες καθιστώντας τους ασυνείδητα έρμαια παραπληροφόρησης.
*Ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
