Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Η Ελλάς πνέει τα λοίσθια διότι εξακολουθεί να απεμπολεί οιαδήποτε ιστορική ευκαιρία εις την νεοπαγή ανάφλεξη του ψυχρού πολέμου, εξ αφορμής του μείζονος ζητήματος του πολέμου της Ρωσίας με την Ουκρανία, ίνα διασφαλίσει τα συμφέροντα του τόπου, μέσω των διεθνών διαύλων, υπέρ της αμυντικής της θωράκισης καταγγέλλοντας αντίστοιχες πρακτικές της Τουρκίας.
Είναι πρόδηλο ότι...
η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια έχει απεμπολήσει κάθε δυναμική προάσπισης των εθνικών της συμφερόντων και επένδυσης σε αμυντικές της δαπάνες ούσα παραδομένη εις την αγκαλιά του Νάτο και πλήρως προσδεδεμένη εις την κυριαρχία της Γερμανίας εις την Ευρώπη.
Ο κατ’ εξακολούθηση ενδοτισμός και η ευθυγράμμιση της, προς τις επιταγές των Μεγάλων δυνάμεων, δημιουργεί μία αλλοτριωμένη χώρα η οποία, αδυνατεί να θωρακίσει αμυντικά την χώρα , συρόμενη αδιαλείπτως υπό τις υποδείξεις των τρίτων.
Η Ελλάς ως έθνος πάσχει ζωτικότητας, έχει απεμπολήσει πάσα ικμάδα διεκδικήσης και δυνατότητα ανάνηψης ούτως ώστε ρεαλιστικά και βάσιμα να διεκδικήσει μέσω του Νάτο αλλά και εν γένει των διεθνών διπλωματικών σχέσεων ένα δόγμα προάσπισης των εθνικών συνόρων και ουσιαστικής νομικής, διπλωματικής και εν τοις πράγμασι αναχαίτισης της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία δρα σταθερά και αείποτε με διπλωματία και με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση του βέλτιστη συμφέροντός της ως έθνος.
Η νοοτροπία της Ελλάδας ως μία «μικρή χώρα» η έλλειψη εθνικής συνείδησης και η υιοθέτηση όλης της υποκουλτούρας της παγκοσμιοποίησης, επηρεάζει εκών άκων, το φρόνημα των Ελλήνων, η οποία αντανακλάται εις όλα τα ανώτερα κλιμάκια δια την χάραξη μίας αυτόνομης ουσιαστική πολιτικής με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του τόπου και την εθνική ανεξαρτησία.
Η Ελλάς βέβαια δια να επιτύχει μία συμπαγή και σταθερή εθνική πολιτική με γνώμονα το συμφέρον της, απαιτεί μία άρδην αλλαγή πλεύσεως περί της καθολικής νοοτροπίας του έθνους και την αναθεώρηση καταστατικών αντιλήψεων, πράγμα δια το οποίο δεν φαίνεται ότι είναι διατεθειμένη να το πράξει καθότι ιδίως μετά το πέρας του ψυχρού πολέμου και εντεύθεν η Ελλάς αδράνησε και συνθηκολόγησε παγίως και αμελλητί εις τις υποδείξεις της Ευρώπης αναμφιρήστως και αναντιλέκτως.
Εν άλλοις λόγοις ημείς είμεθα υπαίτιοι με την φοβική στάση μας να διεκδικήσουμε γεωπολιτικά ό,τι αξίζουμε και να παύσουμε την πολιτική του κατευνασμού και την προβολή και οικοδόμηση ημών διεθνώς, ως ενός ανυπόληπτου κράτους με υποφώσκουσα προοπτική την ουδετεροποίηση του Αιγαίου.
Τηρουμένων των αναλογιών είδαμε και επισημάναμε και δια του βήματος τούτου την ευθεία και άνευ όρων και προαπαιτουμένων στήριξη της Ουκρανίας, εις τον πόλεμο με την Ρωσία με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια τις διεθνείς μας σχέσεις και εύθραυστες ισορροπίες με την Ρωσία αλλά και την Τουρκία την στιγμή την οποία η Ελλάδα δεν δρα με γνώμονα το συμφέρον της αλλά με ό,τι η Δύση της επιτάσσει θέτοντας πλειστάκις σε κίνδυνο το εθνικό συμφέρον.
Το μείζον ζητούμενο και τούτο συνιστά μία μορφή παρακμής της Ελλαδικής ιδίως κοινωνίας είναι η νυχθημερόν φαιά προπαγάνδα των εξωνημένων μέσων Μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία εμπαίζουν τον Ελληνικό λαό, μην φωτίζοντας τις πραγματικές πτυχές του τραγικά πανθομολογουμένως πολέμου.
Ο κατ’ εξακολούθηση ενδοτισμός και η ευθυγράμμιση της, προς τις επιταγές των Μεγάλων δυνάμεων, δημιουργεί μία αλλοτριωμένη χώρα η οποία, αδυνατεί να θωρακίσει αμυντικά την χώρα , συρόμενη αδιαλείπτως υπό τις υποδείξεις των τρίτων.
Η Ελλάς ως έθνος πάσχει ζωτικότητας, έχει απεμπολήσει πάσα ικμάδα διεκδικήσης και δυνατότητα ανάνηψης ούτως ώστε ρεαλιστικά και βάσιμα να διεκδικήσει μέσω του Νάτο αλλά και εν γένει των διεθνών διπλωματικών σχέσεων ένα δόγμα προάσπισης των εθνικών συνόρων και ουσιαστικής νομικής, διπλωματικής και εν τοις πράγμασι αναχαίτισης της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία δρα σταθερά και αείποτε με διπλωματία και με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση του βέλτιστη συμφέροντός της ως έθνος.
Η νοοτροπία της Ελλάδας ως μία «μικρή χώρα» η έλλειψη εθνικής συνείδησης και η υιοθέτηση όλης της υποκουλτούρας της παγκοσμιοποίησης, επηρεάζει εκών άκων, το φρόνημα των Ελλήνων, η οποία αντανακλάται εις όλα τα ανώτερα κλιμάκια δια την χάραξη μίας αυτόνομης ουσιαστική πολιτικής με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του τόπου και την εθνική ανεξαρτησία.
Η Ελλάς βέβαια δια να επιτύχει μία συμπαγή και σταθερή εθνική πολιτική με γνώμονα το συμφέρον της, απαιτεί μία άρδην αλλαγή πλεύσεως περί της καθολικής νοοτροπίας του έθνους και την αναθεώρηση καταστατικών αντιλήψεων, πράγμα δια το οποίο δεν φαίνεται ότι είναι διατεθειμένη να το πράξει καθότι ιδίως μετά το πέρας του ψυχρού πολέμου και εντεύθεν η Ελλάς αδράνησε και συνθηκολόγησε παγίως και αμελλητί εις τις υποδείξεις της Ευρώπης αναμφιρήστως και αναντιλέκτως.
Εν άλλοις λόγοις ημείς είμεθα υπαίτιοι με την φοβική στάση μας να διεκδικήσουμε γεωπολιτικά ό,τι αξίζουμε και να παύσουμε την πολιτική του κατευνασμού και την προβολή και οικοδόμηση ημών διεθνώς, ως ενός ανυπόληπτου κράτους με υποφώσκουσα προοπτική την ουδετεροποίηση του Αιγαίου.
Τηρουμένων των αναλογιών είδαμε και επισημάναμε και δια του βήματος τούτου την ευθεία και άνευ όρων και προαπαιτουμένων στήριξη της Ουκρανίας, εις τον πόλεμο με την Ρωσία με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια τις διεθνείς μας σχέσεις και εύθραυστες ισορροπίες με την Ρωσία αλλά και την Τουρκία την στιγμή την οποία η Ελλάδα δεν δρα με γνώμονα το συμφέρον της αλλά με ό,τι η Δύση της επιτάσσει θέτοντας πλειστάκις σε κίνδυνο το εθνικό συμφέρον.
Το μείζον ζητούμενο και τούτο συνιστά μία μορφή παρακμής της Ελλαδικής ιδίως κοινωνίας είναι η νυχθημερόν φαιά προπαγάνδα των εξωνημένων μέσων Μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία εμπαίζουν τον Ελληνικό λαό, μην φωτίζοντας τις πραγματικές πτυχές του τραγικά πανθομολογουμένως πολέμου.
Η στάση της Ελλάδας, καθίσταται αύτη διότι ήδη το διαμέτρημα των πολιτικών ανδρών προβάλλεται εις το σημείο όπου οι προστάτιδες δυνάμεις επιθυμούν, εξοβελίζοντας οιονδήποτε αντιδρά ως «εθνικιστή», ακραίο ούτως ώστε, να επηρεάσουν, ως προς αυτόν δυσμενώς, την κοινή γνώμη προς σκοπό τον ολοκληρωτικό εξοβελισμό του, διότι η πρόθεσις, καθίσταται η διαστρέβλωση της αλήθειας, ο αποκλεισμός και ποινικοποίηση των αντιφρονούντων, με αποτέλεσμα να επικρατεί ωμά η πρωτοκαθεδρία της καθεστωτικής πολιτικής άποψης καίτοι αυτή καθίσταται αναληθής ή ενίοτε και καταφώρως ευήθης.
Ας διερωτηθούμε ποια είναι αυτά τα διευθυντήρια τα οποία επηρεάζουν έμμεσα ή άμεσα τις πολιτικές μας δυνάμεις και τις ελέγχουν πλήρως ποδηγετούμενες προς ορισμένες ανθελληνικές κατευθύνσεις.
Η Ελλάς κηδεμονεύεται ούχ ήττον, είθισται να εμφανίζεται ιδίως εις τα εσωτερικά της ζητήματα δήθεν, ως επαναστάτης ακριβώς δια τον λόγο ότι, τα φαινόμενα ως αριστερά κόμματα, οργανικό εξάρτημα της παγκοσμιοποιήσεως, εντέλλονται προς την δημιουργία της παρέλκυσης της αφιονισμένης κοινής γνώμης, προς μία ψευδεπίγραφο οδό δήθεν της εξέγερσης η οποία δεν είναι άλλη από τον εκγατεστημένη θύρα του ερριζωμένου κατεστημένου, υπό τον πολυποίκιλο περιώνυμο μανδύα της Δημοκρατία και της κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Ο Ελληνικός λαός θα ανανήψει μόνον εάν αντιληφθεί ποιόν υπηρετεί το κοινοβούλιο και τι εξυπηρετεί η παντί τρόπω συρρίκνωση του Ελληνσιμού (πολιτισμικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά, αθλητικά και γλωσσικά), ίσως τότε θα κατορθώσει να εύρει το « κλειδί» εις τούτο το βασανιστικό ερώτημα, μήπως και σφραγίσει την κερκόπορτα της διαρκούς εσχάτης προδοσίας.
*Ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ας διερωτηθούμε ποια είναι αυτά τα διευθυντήρια τα οποία επηρεάζουν έμμεσα ή άμεσα τις πολιτικές μας δυνάμεις και τις ελέγχουν πλήρως ποδηγετούμενες προς ορισμένες ανθελληνικές κατευθύνσεις.
Η Ελλάς κηδεμονεύεται ούχ ήττον, είθισται να εμφανίζεται ιδίως εις τα εσωτερικά της ζητήματα δήθεν, ως επαναστάτης ακριβώς δια τον λόγο ότι, τα φαινόμενα ως αριστερά κόμματα, οργανικό εξάρτημα της παγκοσμιοποιήσεως, εντέλλονται προς την δημιουργία της παρέλκυσης της αφιονισμένης κοινής γνώμης, προς μία ψευδεπίγραφο οδό δήθεν της εξέγερσης η οποία δεν είναι άλλη από τον εκγατεστημένη θύρα του ερριζωμένου κατεστημένου, υπό τον πολυποίκιλο περιώνυμο μανδύα της Δημοκρατία και της κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Ο Ελληνικός λαός θα ανανήψει μόνον εάν αντιληφθεί ποιόν υπηρετεί το κοινοβούλιο και τι εξυπηρετεί η παντί τρόπω συρρίκνωση του Ελληνσιμού (πολιτισμικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά, αθλητικά και γλωσσικά), ίσως τότε θα κατορθώσει να εύρει το « κλειδί» εις τούτο το βασανιστικό ερώτημα, μήπως και σφραγίσει την κερκόπορτα της διαρκούς εσχάτης προδοσίας.
*Ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
