Η δυσκολία στην πρόβλεψη του πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στην Ουκρανία έχει να κάνει κυρίως με τις πολλές άγνωστες παραμέτρους που υπάρχουν στο πολιτικό πεδίο. Η...
σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ουσιαστικά ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ δύο λαών που έζησαν μαζί επί αιώνες και που ξέρουν πολύ καλά ο ένας τη νοοτροπία του άλλου. Ο Πούτιν επικαλέστηκε διάφορα πράγματα για να δικαιολογήσει τον προληπτικό πόλεμο που εξαπέλυσε, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν όντως τα εννοεί ή είναι απλώς κάποιες μαξιμαλιστικές θέσεις από τις οποίες σκοπεύει να κάνει αρκετά βήματα πίσω για να κλείσει ειρήνη όταν θα το κρίνει ο ίδιος αναγκαίο. Κανείς δεν ξέρει, ουσιαστικά, τι ακριβώς επιδιώκει ο Πούτιν και με τι όφελος θα είναι ικανοποιημένος. Δεν γνωρίζουμε αν θέλει να εξασφαλίσει τη χερσαία σύνδεση της Κριμαίας με την υπόλοιπη Ρωσία, ούτε αν θέλει να μεταφέρει τη δυτική ρωσική μεθόριο στο μεγάλο φυσικό κώλυμα του ποταμού Δνείπερου. Δεν γνωρίζουμε επίσης τι θέλει να κάνει με το Κίεβο. Εκ πρώτης όψεως φαντάζει τρελό το να θέλει να εμπλέξει τον στρατό του σε οδομαχίες μέσα σε μία πόλη 3 εκατομμυρίων κατοίκων. Για ποιον λόγο να υποστεί τόσες απώλειες; Υπάρχει περίπτωση να κρατήσει το Κίεβο η Ρωσία επ’ αόριστον; Αν παραμείνει μετά τον πόλεμο μία ανεξάρτητη Ουκρανία, έστω και ακρωτηριασμένη εδαφικά, ποια πρωτεύουσα θα έχει αν όχι το Κίεβο;
Η ομίχλη που υπάρχει πάνω στο ποιους ακριβώς πολιτικούς σκοπούς έχουν οι δύο αντίπαλοι, εμποδίζει να διακρίνουμε και το πώς και πότε θα μπορούσαν να τελειώσουν οι εχθροπραξίες. Δεν γνωρίζουμε δηλαδή με κάποια σχετική ακρίβεια ως πού είναι διατεθειμένη να το τραβήξει η κάθε πλευρά. Απ’ ό,τι φαίνεται, στην περίπτωση του πολέμου της Ουκρανίας δεν έχουμε να κάνουμε με μία σύρραξη όπου και τα δύο μέρη είναι ανυποχώρητα στις θέσεις τους και θα πάνε το πράγμα μέχρι τέλους. Δεν μπορούμε όμως να είμαστε βέβαιοι τι έχει κατά νου ο Πούτιν και δεν είναι επίσης καθόλου βέβαιο αν ο ρωσικός στρατός έχει τη δυνατότητα να του το δώσει, αν δηλαδή οι πολιτικοί στόχοι του Πούτιν μπορούν να επιτευχθούν από στρατιωτική άποψη. Επιλέγοντας οι Ρώσοι να εισβάλουν με μόνο 150.000 στρατιώτες σε μία χώρα με πληθυσμό 44 εκατομμυρίων κατοίκων και με την έκταση της Γαλλίας, έχουν παραβιάσει κάθε έννοια ορθόδοξης επιχειρησιακής λογικής.
Ο μικρός αριθμός στρατευμάτων που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι σε συνδυασμό με την κακή διοικητική μέριμνα, τα προβλήματα στον συντονισμό, την ανεπαρκή υποστήριξη της αεροπορίας και τη μη αναμενόμενη σφοδρότητα της ουκρανικής αντίστασης, φέρνουν στο προσκήνιο το ενδεχόμενο να κορυφωθεί η ρωσική επίθεση πολύ γρήγορα. Ο Κλαούζεβιτς γράφει πως η δύναμη της επίθεσης μοιραία φθίνει: 1) από την αναγκαιότητα που επιβάλλεται στα επιτιθέμενα στρατεύματα να καταλάβουν τα μετόπισθεν της χώρας για να προστατεύσουν τις γραμμές συγκοινωνιών και ανεφοδιασμού τους, 2) από τις απώλειες εξαιτίας της μάχης και των ασθενειών, 3) από την απόσταση των ποικίλων πηγών ανεφοδιασμού και ενισχύσεων, 4) από τις πολιορκίες και τους αποκλεισμούς οχυρωμένων περιοχών, και 5) από τη χαλάρωση των προσπαθειών. Βεβαίως, «η αποδυνάμωση της επίθεσης μπορεί εν μέρει να αντισταθμιστεί εντελώς ή να αντισταθμιστεί και με το παραπάνω από την αποδυνάμωση της άμυνας». Ωστόσο, «η δύναμη της επίθεσης εξαντλείται λίγο-λίγο» μέχρι ένα σημείο «στο οποίο η παλίρροια αντιστρέφεται και επέρχεται η αντίδραση. Η βιαιότητα αυτής της αντίδρασης ξεπερνά γενικά τη δύναμη του αρχικού πλήγματος. Αυτό είναι που ονομάζουμε κορυφαίο σημείο της επίθεσης».
Το να αναγνωρίσει όμως κανείς πότε κοντεύει να επέλθει αυτό το «κορυφαίο σημείο της επίθεσης» είναι πολύ δύσκολο, απαιτεί «λεπτή ενστικτώδη κρίση» και γίνεται συνήθως «διαισθητικά». Σύμφωνα με τον απόστρατο Αμερικανό στρατηγό Μπεν Χότζες ο οποίος υπήρξε διοικητής των δυνάμεων του Στρατού των ΗΠΑ στην Ευρώπη (USAREUR) το 2014-17, «η απόφαση της Ρωσίας να μεταπηδήσει σε έναν πόλεμο φθοράς, συντρίβοντας πόλεις και προκαλώντας κύμα προσφύγων εξαιτίας του φόβου της δολοφονίας, απαιτεί τρία πράγματα τα οποία οι Ρώσοι δεν έχουν: χρόνο, προσωπικό και πυρομαχικά». Κατά τον Χότζες, οι Ρώσοι δεν θα είναι σε θέση να συνεχίσουν να επιτίθενται για πολύ ακόμα. «Πρόκειται ουσιαστικά για μία κούρσα με τον χρόνο, να αντέξουν δηλαδή οι Ουκρανοί μέχρι η Ρωσία να κορυφώσει – και κατά την άποψή μου, αν δεν συμβεί τίποτα δραματικό στο μεταξύ, το κορυφαίο σημείο της ρωσικής επίθεσης θα επέλθει σε περίπου 10 μέρες, όταν οι Ρώσοι θα ξεμείνουν από χρόνο, στρατιώτες και πυρομαχικά».
Μένει να δούμε αν όντως οι Ουκρανοί θα χρονοτριβήσουν στις διαπραγματεύσεις και αν όντως τα ρωσικά στρατεύματα θα αναγκαστούν να σταματήσουν την προέλασή τους γύρω στις 25 Μαρτίου. Ωστόσο, ακόμη κι αν συμβεί αυτό που εκτιμά ο στρατηγός Χότζες, το αποτέλεσμα θα είναι μια αιματηρή ισοπαλία διότι οι Ουκρανοί δεν διαθέτουν τις εφεδρείες εκείνες και τις δυνάμεις ελιγμού που θα τους έδιναν τη δυνατότητα να περάσουν στην αντεπίθεση μόλις οι Ρώσοι υπερβούν το κορυφαίο σημείο της επίθεσής τους (όπως, για παράδειγμα, κάναμε εμείς κατά των Ιταλών στις 14 Νοεμβρίου 1940). Δεν έχουν δηλαδή τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν την πρόωρη κορύφωση της επίθεσης από ρωσικής πλευράς για να αντεπιτεθούν, να συντρίψουν τον εχθρό και να τον εκτοπίσουν από τα εδάφη της χώρας τους που έχει καταλάβει. Επομένως, αν όντως ο ρωσικός στρατός κορυφώσει γύρω στις 25 Μαρτίου, το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν οι Ουκρανοί είναι να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με πιο ευνοϊκούς όρους απ’ ό,τι τώρα, γνωρίζοντας ότι οι Ρώσοι δεν θα μπορούν να κάνουν περισσότερα πράγματα από όσα έχουν ήδη κάνει.
Y.Γ. Ο κ. Στούπας γράφει πως «η επίκληση του φιλειρηνικού πνεύματος ως πολιτικής στάσης την ώρα που η χώρα “βιάζεται” ωφελεί μόνο τον… βιαστή». Όταν όμως κάποιοι φωνάζαμε το 2020 ότι δεν έπρεπε να επιτραπεί στο «Ορούτς Ρέις» να κάνει ανενόχλητο έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας επί 4,5 μήνες -κάτι που ισοδυναμούσε με ωμό βιασμό της χώρας μας- ο κ. Στούπας συντασσόταν με εκείνους που έκαναν «επίκληση του φιλειρηνικού πνεύματος» λέγοντας τη γνωστή ανοησία: «Και τι θέλετε; Να κάνουμε πόλεμο;». Χαίρομαι που έστω και όψιμα ο κ. Στούπας διαπίστωσε ότι αυτή η στάση «ωφελεί μόνο τον βιαστή». Ελπίζω όμως να το θυμηθεί και την επόμενη φορά που οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν να βιάσουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας κυριαρχία.
ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/forum/thread/7414925?page=1&messageId=7414926
