Μαθημένος ο λαός της Ελληνικής μας Κοινότητας με τέτοιες μέρες και με τέτοια περιστατικά. Σε κοντά πέντε δεκαετίες του ολοκληρωτικού δικτατορικού συστήματος στην Αλβανία. Νόμισε πως η νέα εποχή, αυτή της δημοκρατίας, θα καταργούσε τέτοιες μεθόδους και τέτοιες πράξεις. Γελάστηκε, διότι...
είναι δύσκολο να αποτοξινωθείς τόσο εύκολα από τις νοοτροπίες του χθες. Ιδίως όταν αυτές σχετίζονται με μειονότητες και είναι καλυμμένες με το μανδύα του εθνικισμού.
Με την ίδρυση της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ οι προκλήσεις κατά των Βορειοηπειρωτών εντάσσονταν καθημερινώς. Με διαδοχικές παράνομες κρατήσεις στελεχών της Ομόνοιας, δημογερόντων και απλών πολιτών. Με την απέλαση του Αρχιμανδρίτη Μητροπόλεως Αργυροκάστρου Χρ. Μαϊδώνη και του Γ. Προξένου της Ελλάδος Χρήστου Ιακώβου κ. ά. Με ληστείες, φοβία και τρομοκρατία. Το έναυσμα για τα όσα θα συνέβαιναν ήταν το επεισόδιο της Επισκοπής την 10η Απριλίου. Η τρομοκρατία κατά των Βορειοηπειρωτών αυξάνεται. Οι προκλήσεις της Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδας έχουν ενταθεί.
Το αποκορύφωμα της τρομοκρατίας είναι η 18η Απριλίου 1994. Σε καθορισμένη ώρα σε εκατοντάδες σπίτια σε όλο το χώρο έγιναν έλεγχοι, συλλήφθηκαν Βορειοηπειρώτες, παραβιάστηκαν τα γραφεία της οργάνωσης, αρπάχτηκε το αρχείο.
Ο Αντρέι Ρεπλίνσκι, από το γραφείο της ΔΑΣ στην Βαρσοβία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους Δημοκρατικούς Θεσμούς, για την υπόθεση αυτή τονίζει: «…Έχω την εντύπωση ότι είναι μια δίκη κατά του ελληνικού κράτους. Στην πραγματικότητα αυτοί οι πέντε άνθρωποι δεν είναι τόσο σημαντικοί. Πολλές ώρες προσπαθούν οι εισαγγελείς να προσκομίσουν αποδείξεις ότι ήταν η ελληνική κυβέρνηση που υποστήριζε σοβινιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα και οργάνωνε σοβινιστικές οργανώσεις κατά της Αλβανίας μέσα στους κόλπους της ελληνικής μειονότητας.
Βέβαια δεν έχει καμιά σχέση με το αντικείμενο της δίκης και αν η αλβανική κυβέρνηση έχει τέτοιες αποδείξεις για ανάμειξη της ελληνικής κυβέρνηης σε τέτοιες δραστηριότητες πρέπει να θέσει το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτό είναι το αρμόδιο όργανο.
Επίσης εξετάζεται η νομιμότητα των δραστηριοτήτων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Επίσης γι’ αυτό το θέμα δεν είναι το κατάλληλο δικαστήριο. Σύμφωνα με το συνταγματικό δίκαιο της Αλβανίας αυτό είναι αρμοδιότητα του Συνταγματικού Δικαστηρίου να αποφασίσει για τη νομιμότητα των δραστηριοτήτων των πολιτικών κομμάτων ή οργανώσεων και η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι οργάνωση.
Αν η αλβανική κυβέρνηση έχει αρκετές αποδείξεις ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν αναμειγμένη σε παράνομες δραστηριότητες τότε δεν είναι θέμα του Ποινικού, αλλά του Συνταγματικού Δικαστηρίου ν’ αποφασίσει…»
Αυτά, για να επισημάνουμε άλλη μια φορά ότι όλο αυτό το σκηνικό, με την δίκη των πέντε ηγετών της Ομόνοιας, ήταν μια μαύρη κηλίδα στις σχέσεις Αλβανίας – Ελλάδας, ήταν όμως ένας ΣΤΑΘΜΟΣ στον αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και όχι προσωπική φιλοδοξία των πέντε, για ν’ αποσπάσουν χρηματικά ποσά και να γίνονται δεκτοί και μέχρι τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, που γράφει κάποιος κακόβουλος.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
πηγή: Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου
