Συμπληρώνονται 81 χρόνια από την γερμανική επίθεση στην Ελλάδα και τη μάχη των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά. Τότε που μια χούφτα Έλληνες, αντιστάθηκαν με γενναιότητα και αυτοθυσία στις...
σιδηρόφρακτες ναζιστικές ορδές. Το Ρούπελ είναι το μεγαλύτερο από τα 21 οχυρά της Γραμμής Μεταξά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Η απάντηση του διοικητή Γεώργιου Δουράτσου στις αξιώσεις του εισβολέα: «Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται», εξακολουθεί να συγκινεί μέχρι τις μέρες μας. Παρά το ανελέητο σφυροκόπημα του εχθρού το Ρούπελ δεν καταλήφθηκε και τελικά παραδόθηκε μετά την Συνθηκολόγηση και αφού οι Γερμανοί εισήλθαν στην Θεσσαλονίκη, παρακάμπτοντας τα οχυρά. Αναγνωρίζοντας τον ηρωισμό των Ελλήνων υπερασπιστών του Ρούπελ, οι Γερμανοί τους απέδωσαν τιμές και τους άφησαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Ένα περιστατικό που θεωρείται μοναδικό στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, που στεγάζεται στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής στο κέντρο της Αθήνας, φιλοξενεί στις πολύτιμες συλλογές του, ένα μοναδικό κειμήλιο – ντοκουμέντο από το θρυλικό Ρούπελ. Την ελληνική σημαία, που κατέβασε ως λάφυρο και πήρε μαζί του ο Γερμανός στρατιώτης Φριτς Κοππ, ο οποίος έλαβε μέρος στην επίθεση κατά του οχυρού, το διάστημα 6-10/4/1941.
Όπως περιγράφει ο ίδιος σε επιστολή του προς τη βασίλισσα Φρειδερίκη, στις 18/4/1955, κατέβασε τη σημαία από ιστό του οχυρού Προφήτες του συγκροτήματος Ρούπελ και στη συνέχεια την πήρε μαζί του, έχοντας την στις αποσκευές του ακόμη και στις επιχειρήσεις που συμμετείχε στη Ρωσία όπου και τραυματίστηκε. «Δεν γνωρίζω αν αυτή (σημαία) έχη αξίαν ή ποιας σημασίας είναι. Δεν ήθελα όμως να τύχει κακής μεταχειρίσεως, την επήρα και την έκρυψα εις τα πράγματα μου. Επί πολύ διάστημα, και μάλιστα ενός σημείου μέσα εις την Ρωσίαν, με ηκολούθησε. Μετά τον τραυματισμό μου, ευρέθη εις το νοσοκομείο κατ από το προσκέφαλο μου» αναφέρει ο Κόππ στην επιστολή του, που συνόδευε τη μισοκομμένη σημαία του οχυρού, που στη συνέχεια η βασίλισσα Φρειδερίκη παρέδωσε στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδας.
Η σημαία μετά τη συντήρηση και αποκατάστασή της από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
Αφορμή για να επιστρέψει τη σημαία του Ρούπελ στην Ελλάδα ο Κοππ, στάθηκε ένα άρθρο που διάβασε στον Τύπο για τη χώρα μας το 1955. Γράφει συγκεκριμένα: «Κατά την ανάγνωσιν ενός άρθρου δια την Ελλάδα, μου επανήλθεν εις το νου η σημαία αυτή και δεν μπορώ να αποβάλλω τιν σκέψιν, ότι κατέχω ξένην ιδιοκτησίαν.
Επιθυμώ λοιπόν να επιστρέψω αυτήν την σημαίαν εις τον νόμιμον ιδιοκτήτην και να θεωρηθή συγχρόνως τούτο ως δείγμα της βουβής αγάπης μου προς την Ελλάδα και ιδιαίτερα της φυσέως της» αναφέρει, καταλήγοντας: «Ως παλαιός πεζοπόρος, ήτο δι’ εμένα προσωπικά κάθε εκστρατεία μόνον μία ευκαιρία να πραγματοποιήσω το παλαιόν μου όνειρο και να γνωρίσω τα Βαλκάνια. Ελπίζω να ημπορέσω ακόμη μίαν φοράν εις την ζωή μου δι’ ειρηνικής οδού να διασχίσω τα εδάφη της Μακεδονίας».
Είναι άγνωστο εάν τελικά ο Κοππ, εκπλήρωσε το όνειρό του να ξαναβρεθεί μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα. Ωστόσο βέβαιο είναι πως με την πράξη του, να επιστρέψει στη χώρα μας τη σημαία του θρυλικού Ρούπελ, είναι σαν να εκπλήρωσε το όνειρό του. Η σημαία συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε στη συνέχεια από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο και σήμερα φυλάσσεται στις συλλογές του. Οι διαστάσεις της είναι 1.61Χ1,18.
Η σημαία περιλαμβάνεται στην σπουδαία ιστορική έκδοση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου με τίτλο «Σημαίες Ελευθερίας»
