Στις 23/5 του 1958, ο Μάο έδωσε το έναυσμα για μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες - αν όχι τη μεγαλύτερη - της ανθρώπινης ιστορίας, το «Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός». Το μεγάλο άλμα, στα μάτια του κομμουνιστή δικτάτορα της Κίνας ήταν...
η εκβιομηχάνιση της κινεζικής οικονομίας.
Η ανικανότητα του ιδίου και των συμβούλων του να αντιληφθούν τις αδυναμίες του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας οδήγησαν στον θάνατο έναν δυσθεώρητο αριθμό ανθρώπων. Οι πιο συντηρητικές προβλέψεις μιλούν για 15 εκατομμύρια νεκρούς από την πείνα και την ασιτία ενώ οι περισσότερες και ευρύτερα αποδεκτές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών Κινέζων ιστορικών, μιλούν για 60 εκατομμύρια..
Για να αποκτήσουμε λίγο αίσθηση της κλίμακας, που δεν χωράει στον ανθρώπινο νου, ο Β’ Παγκόσμιος στοίχισε συνολικά τις ζωές σε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους αν συμπεριλάβουμε τις στρατιωτικές και τις πολιτικές απώλειες.
Το ζητούμενο σήμερα είναι να φροντίσουμε αυτές οι ημερομηνίες να μην περνούν απαρατήρητες. Τα παιδιά μας πρέπει να γνωρίζουν τι θα πει Μάο και τι θα πει «μεγάλο άλμα προς τα εμπρός» αν θέλουμε να μείνουν μακριά από τις απεχθείς ιδέες του ολοκληρωτισμού.
Ίσως μια καλή ιδέα για μία επόμενη κυβέρνηση να είναι η ανάδειξη της 23ης Μαΐου ως ημέρα μνήμης για τα θύματα του Μαοϊκού κομμουνισμού.
Ενδεχομένως και η προσθήκη μίας ακόμα ημέρας για τα θύματα του σταλινισμού να ήταν ευπρόσδεκτη αλλά εκεί οι ημερομηνίες που σήμαναν τον θάνατο, την καταπίεση, και την πείνα υπήρξαν περισσότερο διεσπαρμένες.
