ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Ο όρθρος της Κυριακής του Πάσχα σηματοδοτείται από το θεσπέσιο δοξαστικό που ψάλλεται όλη την αναστάσιμη περίοδο: «Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα, είπωμεν αδελφοί και τοις μισούσιν ημάς, συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει..», που...
συνοψίζει σε τρεις λέξεις το νόημα της κορυφαίας Δεσποτικής εορτής της Εκκλησίας μας.
Ο ιερός υμνογράφος μας καλεί να λαμπρύνομε την στολή της ψυχής μας με αρετές, να αγκαλιάσουμε με ανυπόκριτη αγάπη φίλους και εχθρούς και να συγχωρήσουμε όλους εκείνους που με κάποιο τρόπο μας έχουν στεναχωρήσει και πικράνει με λόγια ή με πράξεις. Η Ανάσταση του Κυρίου είναι η τρισμέγιστη γιορτή της συμφιλίωσης και της αγάπης. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α΄ Επιστολή του αναφέρει ρητώς « Αν κάποιος πει αγαπώ τον Θεό, μισεί όμως τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά, αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν βλέπει;»[ Α΄Ιω. 4,20] Η συγχωρητικότητα προς όσους μας έχουν προκαλέσει θλίψη με τη συμπεριφορά τους αποτελεί πράξη ανδρείας και σημαίνει ότι όχι απλώς ανέχομαι, αλλά ξεχνώ και διαγράφω οριστικά τα παραπτώματα του άλλου προκειμένου να αποκατασταθεί η κατάσταση ειρήνης και αγάπης προς τον πλησίον, όπως μας τη δίδαξε με το παράδειγμα του ο Αναστάς Κύριος. Αρετή που σπανίζει στη εποχή μας, όπου κυριαρχούν τα πάθη της μνησικακίας, της εκδίκησης, του φθόνου και της κακεντρέχειας, εναντίον ακόμη και των μελών της ίδιας οικογένειας και ενίοτε δυστυχώς και μεταξύ εκπροσώπων του ευρύτερου σώματος της Εκκλησίας. Η συμφιλίωση και η αγάπη προς όσους μας αδίκησαν όχι απλώς δεν μας μειώνουν, αλλά αντιθέτως μας εξυψώνουν και αποκαθιστούν την ψυχική μας ισορροπία και γαλήνη. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός εμπνευσμένος από το πνεύμα του αναστάσιμου ύμνου στο ποίημα του «Η ημέρα της Λαμπρής» μας προτρέπει: «Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες/ μπροστά στους αγίους/ φιληθείτε χείλη με χείλη. ../Πείτε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι!»
Ο ιερός υμνογράφος μας καλεί να λαμπρύνομε την στολή της ψυχής μας με αρετές, να αγκαλιάσουμε με ανυπόκριτη αγάπη φίλους και εχθρούς και να συγχωρήσουμε όλους εκείνους που με κάποιο τρόπο μας έχουν στεναχωρήσει και πικράνει με λόγια ή με πράξεις. Η Ανάσταση του Κυρίου είναι η τρισμέγιστη γιορτή της συμφιλίωσης και της αγάπης. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α΄ Επιστολή του αναφέρει ρητώς « Αν κάποιος πει αγαπώ τον Θεό, μισεί όμως τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά, αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν βλέπει;»[ Α΄Ιω. 4,20] Η συγχωρητικότητα προς όσους μας έχουν προκαλέσει θλίψη με τη συμπεριφορά τους αποτελεί πράξη ανδρείας και σημαίνει ότι όχι απλώς ανέχομαι, αλλά ξεχνώ και διαγράφω οριστικά τα παραπτώματα του άλλου προκειμένου να αποκατασταθεί η κατάσταση ειρήνης και αγάπης προς τον πλησίον, όπως μας τη δίδαξε με το παράδειγμα του ο Αναστάς Κύριος. Αρετή που σπανίζει στη εποχή μας, όπου κυριαρχούν τα πάθη της μνησικακίας, της εκδίκησης, του φθόνου και της κακεντρέχειας, εναντίον ακόμη και των μελών της ίδιας οικογένειας και ενίοτε δυστυχώς και μεταξύ εκπροσώπων του ευρύτερου σώματος της Εκκλησίας. Η συμφιλίωση και η αγάπη προς όσους μας αδίκησαν όχι απλώς δεν μας μειώνουν, αλλά αντιθέτως μας εξυψώνουν και αποκαθιστούν την ψυχική μας ισορροπία και γαλήνη. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός εμπνευσμένος από το πνεύμα του αναστάσιμου ύμνου στο ποίημα του «Η ημέρα της Λαμπρής» μας προτρέπει: «Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες/ μπροστά στους αγίους/ φιληθείτε χείλη με χείλη. ../Πείτε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι!»
