(Του Μάρκου Μπόλαρη)
Με στοιχειώνει αυτή η αποστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου, κι όχι μόνον τις μέρες της μνήμης του!
Με στοιχειώνει σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, σαν...
την εναγώνια προειδοποίηση ενός χαρισματικού ηγέτη που έβλεπε τα μελλούμενα κι ετοίμαζε τον λαό!
"Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης" , είχε προειδοποιήσει ο Ανδρέας, πέρασαν κιόλας 26 χρόνια που μας άφησε, αφού ήταν σαφές ότι στον δικό του πολιτικό στοχασμό, στην δική του πολιτική και οικονομική αντίληψη, στον δικό του πολιτικό και αναπτυξιακό προγραμματισμό αντιλαμβανόταν κι οργάνωνε την πατρίδα μας με άλλες καίριες δημοκρατικές, παραγωγικές , παιδευτικές, πολιτισμικές προτεραιότητες, αντάξιες της διαχρονίας της, κι όχι απλώς με μιά μονοκαλλιέργεια τουρισμού κι αυτήν, εν τέλει, χαμηλού επιπέδου !
Με στοιχειώνει τούτος ο λόγος καθώς, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά, αντιλαμβάνομαι ότι η αγωνία γιά την κατεύθυνση των πραγμάτων στην Ελλάδα, αγωνία την οποία ο Ανδρέας κοινοποιούσε χτυπώντας κώδωνα κινδύνου αποτρεπτικό , η αγωνία που μας προειδοποιούσε γιά τα ερχόμενα, εκπληρώνεται !
Ημών καθευδόντων και ρεγχόντων!
Δυό σύντομες σκέψεις, καθώς η ειδησεογραφία μας κατακλύζει γιά τις πιθανές ημερομηνίες εκλογών, όμως από την ημερήσια συζήτηση απουσιάζουν τα προτάγματα μιάς άλλης πολιτικής , τέτοιας που ανοίγει προοπτικές γιά το αύριο !
Κι είναι ηλίου φαεινότερον ότι μιά Χώρα, όπως η Ελλάδα, που δεν έχει σαφές σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης, που δεν ανακοινώνει πρόγραμμα αναδιάταξης της παραγωγικής της βάσης, που δεν εστιάζει σε έρευνα, τεχνολογία, καινοτομία, που δεν κορυφώνει την αξιοποίηση των ενεργειακών της δυνατοτήτων, αλλ' απεναντίας αποεπενδύει κάνοντας χαρακίρι,
που δεν επενδύει στην παιδεία χωρίς παρωπίδες,
που δεν αξιοποιεί την βιοποικιλότητα στην αγροδιατροφή,
που έχει εγκαταλείψει την από την αρχαιότητα ναυπήγηση σε δικά μας καρνάγια,
που δεν έχει εμμονή στην αύξηση του ακαθάριστου εθνικού προιόντος,
που αρκείται στο περίπου των καιρικών συνθηκών,
που ελπίζει στις αφίξεις all inclusive τουριστών,
που δεν έχει εκπονήσει κάν, δυστυχώς, μιά σοβαρή και στιβαρή πολιτική τουρισμού, σε συνάρτηση με τον πολιτισμό, την παραγωγική μας δραστηριότητα, την εκπαίδευση, την εκκλησία, είναι σαφές ότι τις ελπίδες της θα τις εναποθέσει στα γκαρσόνια!
Κι είναι αυτή η σφαλερή προσέγγιση, ευρωπαική άμα τε και ελλαδική, αντίστοιχη της πάλαι ποτέ αμερικάνικης αντίληψης απέναντι στην Κούβα, απαξιωτική καθοριστικά γιά τον τόπο, την οικονομία, την παραγωγή, την εργασία, γιά τα νιάτα και την εν όλω προοπτική μας!
Τούτη η έγκαιρη και πάντα επίκαιρη προειδοποίηση του Ανδρέα, είναι και παραμένει πολιτικό αποτρεπτικό πρόταγμα γιά μιά άλλη πορεία της Ελλάδας!
Καθώς βαδίζουμε προς εκλογές, εναγωνίως οι πολίτες αναρωτιόνται , εάν άραγε θα επιχειρηθεί η άρθρωση στιβαρού και πειστικού ρεαλιστικού Πολιτικού Λόγου από τις κομματικές ηγεσίες γιά μιά άλλη πλεύση του Λαού και του Τόπου, πλεύσης τέτοιας που δικαιούται τούτος ο ιστορικός Λαός ή θα παραμείνουμε και θα εξαντληθούμε σε σκιαμαχίες μικροκομματικών αντεγκλήσεων που επιτείνουν και παρατείνουν την απευκτέα πολιτική των γκαρσονιών, πολιτική που ούτως ή άλλως δεν επαρκεί για να ζήσει το τόπος;
Και γιά την δροσιά του Ιούνη, τις μέρες του θερινού ηλιοστασίου, "Επιπνεύσειε δ' αιήτης μειλιχός, ώ κ' επί πόντον ελευσόμεθ' ευδιόωντες", περαίνω τον λόγο με την θερινή θαλασσινή ευχή από τ' "Αργοναυτικά" του Απολλώνιου του Ρόδιου, ευχή που αναπέμπεται καθώς λύνονται οι κάβοι και ξεκινά η Αργώ , με τους Αργοναύτες να γνωρίζουν επακριβώς τι ήθελαν, γιά την κατάκτηση του χρυσόμαλλου δέρατος,
"Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης" , είχε προειδοποιήσει ο Ανδρέας, πέρασαν κιόλας 26 χρόνια που μας άφησε, αφού ήταν σαφές ότι στον δικό του πολιτικό στοχασμό, στην δική του πολιτική και οικονομική αντίληψη, στον δικό του πολιτικό και αναπτυξιακό προγραμματισμό αντιλαμβανόταν κι οργάνωνε την πατρίδα μας με άλλες καίριες δημοκρατικές, παραγωγικές , παιδευτικές, πολιτισμικές προτεραιότητες, αντάξιες της διαχρονίας της, κι όχι απλώς με μιά μονοκαλλιέργεια τουρισμού κι αυτήν, εν τέλει, χαμηλού επιπέδου !
Με στοιχειώνει τούτος ο λόγος καθώς, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά, αντιλαμβάνομαι ότι η αγωνία γιά την κατεύθυνση των πραγμάτων στην Ελλάδα, αγωνία την οποία ο Ανδρέας κοινοποιούσε χτυπώντας κώδωνα κινδύνου αποτρεπτικό , η αγωνία που μας προειδοποιούσε γιά τα ερχόμενα, εκπληρώνεται !
Ημών καθευδόντων και ρεγχόντων!
Δυό σύντομες σκέψεις, καθώς η ειδησεογραφία μας κατακλύζει γιά τις πιθανές ημερομηνίες εκλογών, όμως από την ημερήσια συζήτηση απουσιάζουν τα προτάγματα μιάς άλλης πολιτικής , τέτοιας που ανοίγει προοπτικές γιά το αύριο !
Κι είναι ηλίου φαεινότερον ότι μιά Χώρα, όπως η Ελλάδα, που δεν έχει σαφές σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης, που δεν ανακοινώνει πρόγραμμα αναδιάταξης της παραγωγικής της βάσης, που δεν εστιάζει σε έρευνα, τεχνολογία, καινοτομία, που δεν κορυφώνει την αξιοποίηση των ενεργειακών της δυνατοτήτων, αλλ' απεναντίας αποεπενδύει κάνοντας χαρακίρι,
που δεν επενδύει στην παιδεία χωρίς παρωπίδες,
που δεν αξιοποιεί την βιοποικιλότητα στην αγροδιατροφή,
που έχει εγκαταλείψει την από την αρχαιότητα ναυπήγηση σε δικά μας καρνάγια,
που δεν έχει εμμονή στην αύξηση του ακαθάριστου εθνικού προιόντος,
που αρκείται στο περίπου των καιρικών συνθηκών,
που ελπίζει στις αφίξεις all inclusive τουριστών,
που δεν έχει εκπονήσει κάν, δυστυχώς, μιά σοβαρή και στιβαρή πολιτική τουρισμού, σε συνάρτηση με τον πολιτισμό, την παραγωγική μας δραστηριότητα, την εκπαίδευση, την εκκλησία, είναι σαφές ότι τις ελπίδες της θα τις εναποθέσει στα γκαρσόνια!
Κι είναι αυτή η σφαλερή προσέγγιση, ευρωπαική άμα τε και ελλαδική, αντίστοιχη της πάλαι ποτέ αμερικάνικης αντίληψης απέναντι στην Κούβα, απαξιωτική καθοριστικά γιά τον τόπο, την οικονομία, την παραγωγή, την εργασία, γιά τα νιάτα και την εν όλω προοπτική μας!
Τούτη η έγκαιρη και πάντα επίκαιρη προειδοποίηση του Ανδρέα, είναι και παραμένει πολιτικό αποτρεπτικό πρόταγμα γιά μιά άλλη πορεία της Ελλάδας!
Καθώς βαδίζουμε προς εκλογές, εναγωνίως οι πολίτες αναρωτιόνται , εάν άραγε θα επιχειρηθεί η άρθρωση στιβαρού και πειστικού ρεαλιστικού Πολιτικού Λόγου από τις κομματικές ηγεσίες γιά μιά άλλη πλεύση του Λαού και του Τόπου, πλεύσης τέτοιας που δικαιούται τούτος ο ιστορικός Λαός ή θα παραμείνουμε και θα εξαντληθούμε σε σκιαμαχίες μικροκομματικών αντεγκλήσεων που επιτείνουν και παρατείνουν την απευκτέα πολιτική των γκαρσονιών, πολιτική που ούτως ή άλλως δεν επαρκεί για να ζήσει το τόπος;
Και γιά την δροσιά του Ιούνη, τις μέρες του θερινού ηλιοστασίου, "Επιπνεύσειε δ' αιήτης μειλιχός, ώ κ' επί πόντον ελευσόμεθ' ευδιόωντες", περαίνω τον λόγο με την θερινή θαλασσινή ευχή από τ' "Αργοναυτικά" του Απολλώνιου του Ρόδιου, ευχή που αναπέμπεται καθώς λύνονται οι κάβοι και ξεκινά η Αργώ , με τους Αργοναύτες να γνωρίζουν επακριβώς τι ήθελαν, γιά την κατάκτηση του χρυσόμαλλου δέρατος,
"Κι άς πνεύσει αέρας ούριος ώστε μ' αυτόν
να πλεύσουμε στην θάλασσα καλοτάξιδοι"
Γένοιτο !
