Στις 26 Αυγούστου 2007 η Ελλάδα στεκόταν μπροστά σε μια αδιανόητη καταστροφή που είχε ξεκινήσει δύο ημέρες νωρίτερα:
Μια σειρά από δασικές πυρκαγιές σε πολλούς νομούς της Ελλάδας είχαν ως συνέπεια...
να χάσουν τη ζωή τους 84 άνθρωποι και να καούν 1.500 σπίτια, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 ζώα.
Στάχτη έγιναν περισσότερα από 1.5 εκατομμύρια στρέμματα, ενώ οι δορυφορικές φωτογραφίες με την Πελοπόννησο να καίγεται έκαναν το γύρο του κόσμου.
Το φονικότερο χτύπημα από τη μεγάλη καταστροφή του Αυγούστου του 2007 συντελέστηκε στο Νομό Ηλείας.
Η φωτιά εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 24ης Αυγούστου, στη Ζαχάρω. Το πύρινο μέτωπο στο νομό Ηλείας κατέστρεψε έκταση μεγαλύτερη από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κατακαίοντας από άκρη σε άκρη το νομό. Η φωτιά έφτασε μέχρι την Αρχαία Ολυμπία, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον αρχαιολογικό χώρο, ο οπίος τελικά σώθηκε μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Μέχρι την 26η Αυγούστου είχαν καταγραφεί 37 θάνατοι εκ των οποίων 25 στο ίδιο χωριό, στην Αρτέμιδα, ενώ -ορθώς όπως αποδείχθηκε- εκφράζονταν ανησυχίες για περισσότερους αγνοούμενους.
Θεωρίες συνωμοσίας και οι πραγματικοί υπαίτιοι
Στις 25 Αυγούστου, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής προβαίνει σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ παράλληλα ανακοινώνει τα πρώτα μέτρα ανακούφισης και την ίδρυση του Ταμείου Αρωγής που θα μείνει γνωστό στη συνέχεια ως Ταμείο Μολυβιάτη.
Για πρώτη φορά εισάγεται από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα ο όρος «ασύμμετρη απειλή». Ο ίδιος κάνει λόγο για τον «στρατηγό άνεμο», κάποιου ακαθόριστου στρατού.
Ο Πολύδωρας είχε ισχυριστεί ότι οι φονικές πυρκαγιές ήταν ένα ευρύτερο σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή και δημιουργίας πολιτικής ανωμαλίας στη χώρα.
Η κατάσταση ήταν τέτοια, όμως, που ούτε καν ο συμπολιτευόμενος Τύπος δεν υιοθέτησε τη γραμμή της κυβέρνησης.
Ο μοναδικός «εχθρός» ήταν εσωτερικός, όπως αποδείχθηκε και ήταν η πλήρης ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί στην πρόκληση.
Στη δίκη που ακολούθησε, κάθισαν στο εδώλιο πέντε άνθρωποι. «Χωρίς κανένα σχέδιο αντιμετώπισης του κινδύνου και της σωτηρίας των πολιτών, χωρίς καμία ενημέρωση του πληθυσμού και κυρίως χωρίς κανένα συντονισμό των τότε Νομάρχη Ηλείας, Χαράλαμπου Καφύρα, και Δημάρχου Ζαχάρως, Πανταζή Χρονόπουλου, άρχισε αυτοβούλως η εγκατάλειψη οικισμών από διάφορες εξόδους τους και η κάθοδος προς την παραλία της Ζαχάρως», αναφέρει η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, οι περισσότεροι κάτοικοι διάλεξαν από τύχη την ασφαλή διαδρομή, ενώ κάποιοι ακολούθησαν τη συντομότερη χωρίς να έχουν ενημερωθεί ότι η φωτιά επεκτεινόταν ταυτόχρονα προς εκείνη την κατεύθυνση.
Ένοχοι για εμπρησμό εξ αμελείας, εμπρησμό δάσους εξ αμελείας, και ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή κρίθηκαν οι Χαράλαμπος Καφύρας - νομάρχης Ηλείας το 2007, Πανταζής Χρονόπουλος - πρώην δήμαρχος Ζαχάρως, Σοφία Νικολοπούλου κάτοικος Παλαιοχωρίου Ζαχάρως, Παναγιώτης Τσούρας πυροφύλακας Μίνθης το 2007 και Νίκος Μιχαλόπουλος, επικεφαλής του Πυροσβεστικού κλιμακίου Κρεστένων το 2007.
Στους Χαράλαμπο Καφύρα, Σοφία Νικολοπούλου και Νίκο Μιχαλόπουλο αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου. Το δικαστήριο αθώωσε τον Φώτη Παππά τότε υπαρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος. Ο εισαγγελέας πρότεινε να μην καταδικαστεί, καθώς «έκανε ότι μπορούσε» για να αντιμετωπιστεί η πυρκαγιά.
Κανείς τους δεν οδηγήθηκε στη φυλακή, καθώς οι πράξεις που τους βάραιναν ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα.
