Στη βίαιη και δραματική ιστορία της αγγλικής μοναρχίας, η ιστορία της λαίδης Jane Grey ξεχωρίζει ως μια από τις πιο τραγικές.
Ήταν...
μια έφηβη βασίλισσα της Αγγλίας που κυβέρνησε μόνο για εννέα ημέρες προτού καθαιρεθεί και τελικά εκτελεστεί. Αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα στην ιστορία της Λαίδης Jane από το γεγονός ότι είχε τη συντομότερη βασιλεία στην αγγλική ιστορία.
Η λαίδη Jane Grey γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1537 σε μια ισχυρή οικογένεια ευγενών με στενούς δεσμούς με τον θρόνο, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Εδουάρδου VI. Ήταν ο προτεστάντης ηγεμόνας μιας Αγγλίας που ήταν καθολική μόλις μερικές δεκαετίες πριν, και ο Εδουάρδος ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει το βασίλειό του Προτεστάντη.
Μέχρι το 1553, έγινε σαφές ότι ο 15χρονος βασιλιάς Εδουάρδος VI επρόκειτο να αποβιώσει χωρίς να υπάρχει κάποιος διάδοχος. Έτσι, όσοι είχαν την εξουσία άρχισαν να αναζητούν κατάλληλους υποψηφίους για να γίνουν ο επόμενος βασιλιάς ή βασίλισσα. Η Lady Jane ήταν στην κορυφή της λίστας ορισμένων ανθρώπων – αλλά όχι όλων.
Γιατί ήταν σημαντική η Λαίδη Jane Grey; Μια ματιά στο οικογενειακό δέντρο της Lady Jane Gray αποκαλύπτει γιατί θα ήταν μια πιθανή επιλογή για τον αγγλικό θρόνο: η μητέρα της ήταν ξαδέρφη του βασιλιά. Έτσι τον Ιούλιο του 1553, μετά το θάνατο του Εδουάρδου, η Λαίδη Τζέιν έγινε βασίλισσα της Αγγλίας κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες.
Κάποιοι θα υποστήριζαν ότι ο θρόνος δεν ήταν ποτέ δικός της στην αρχή. Η πτώση της Jane Grey ήταν εξίσου γρήγορη και εκπληκτική με την άνοδό της. Εννέα ημέρες αφότου έγινε βασίλισσα, η Λαίδη Jane καθαιρέθηκε από τη Μαίρη Α, την καθολική μεγαλύτερη αδελφή του Εδουάρδου. Σε ηλικία μόλις 16 ετών, είχε κερδίσει και έχασε ένα στέμμα.
Όπως πολλοί στον κόσμο των Τυδόρ, η Λαίδη Jane Grey πιθανώς δεν είχε ενδιαφέρον να γίνει βασίλισσα – απλώς δεν ήταν η φιλοδοξία της. Αλλά όταν ο βασιλιάς Εδουάρδος VI πέρασε στις 6 Ιουλίου 1553, οι επιθυμίες του υπαγόρευσαν να προσφερθεί το στέμμα στη Λαίδη και αυτή η προσφορά ήταν κυριολεκτικά αδύνατο να αρνηθεί.
Η αντίδραση της Jane στο στέμμα αποκαλύπτει μια βαθιά απροθυμία από την πλευρά της. Σύμφωνα με πληροφορίες, έπεσε στο πάτωμα κλαίγοντας, επικαλούμενη την «ανεπάρκειά» της για τον νέο της ρόλο. Όπως σημείωσε ο Richard Cavendish για το History Today, η ίδια δέχτηκε το στέμμα λέγοντας, «…αν αυτό που μου έχει δοθεί είναι νομίμως δικό μου».
Τον Μάιο του 1553, η Λαίδη Τζέιν παντρεύτηκε τον Guildford Dudley ο οποίος ήταν επίσης έφηβος σαν αυτήν. Όταν η γυναίκα του έγινε βασίλισσα λίγους μήνες αργότερα, ο Dudley έδειξε το αληθινό του πρόσωπο: ήθελε να γίνει βασιλιάς. Ανεξάρτητα από το πώς ένιωθε η λαίδη για τον νέο της σύζυγο, πίστευε ότι δεν είχε δικαίωμα στον θρόνο. Έτσι, όταν εκείνος ζήτησε να τον ονομάσουν βασιλιά, εκείνη του είπε όχι – θα τον έκανε δούκα, αλλά όχι βασιλιά.
Ο Guildford και η οικογένειά του, οχι μόνο αντέδρασαν λέγοντας ότι ο Guildford θα παραιτηθεί από τα συζυγικά του καθήκοντα – και έτσι δεν θα έδινε στην Jane διάδοχο – ενώ φερόταν σαν να ήταν βασιλιάς υπονομεύοντάς τη στους υπόλοιπους.
Η Μαίρη, η μεγαλύτερη αδερφή του Εδουάρδου VI, αρνήθηκε να εγκαταλείψει το δικαίωμά της στον θρόνο, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να είχε πει ο μικρότερος αδερφός της ή οι σύμβουλοί του. Οι Άγγλοι στήριζαν εντωμεταξύ, περισσότερο τους ισχυρισμούς της Mary παρά της Jane, και έτσι είχε λαϊκή υποστήριξη. Μέχρι τις 19 Ιουλίου 1553, η Jane ήταν έξω και η Mary ήταν μέσα. Με μια βασιλεία που διήρκεσε μόνο εννέα ημέρες, η Jane δεν ήταν βασίλισσα τόσο πολύ ώστε να λάβει την κατάλληλη στέψη στο Αβαείο του Γουέστμινστερ και η… φυλάκισή της κράτησε περισσότερο από τον χρόνο της στον θρόνο. Ξεκινώντας στις 19 Ιουλίου 1553, η Jane έγινε φυλακισμένη στον Πύργο του Λονδίνου.
Αφού η Jane φυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1553, παρέμεινε στον Πύργο του Λονδίνου για μήνες, ενώ η νέα βασίλισσα προσπαθούσε να σκεφτεί… τι να κάνει μαζί της. Τον Φεβρουάριο του 1554, η Mary I αποφάσισε τελικά ότι η εκτέλεση ήταν ο μόνος δρόμος!
Ο Guildford εκτελέστηκε την ίδια μέρα με τη σύζυγό του και η Jane είδε τον αποκεφαλισμό του από το παράθυρο του κελιού της στον Πύργο του Λονδίνου. Λίγες ώρες αργότερα, ήρθε η σειρά της.
Aντιμετώπισε την εκτέλεσή της με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Τα τελευταία της λόγια λέγεται ότι ήταν: «Κύριε, στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα μου». Αποκεφαλίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1554.
