Η κηδεία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ τελέστηκε στον ναό της Του Θεού Σοφίας στον Στρόβολο, παρουσία της προεδρεύουσας της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής Αννίτας Δημητρίου.
Παρόντες και υπουργοί, πολιτικοί, αξιωματικοί του στρατού και πλήθος κόσμου, ώστε να αποτίσουν φόρο τιμής...
στον στενό συνεργάτη του Γρηγόρη Αυξεντίου.«Μεν φοάσαι ρε Ματρόζο, μεν φοάσαι…»
Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε το μέλος του Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης ΕΟΚΑ 1955 – 1959 (ΣΙΜΑΕ) Δημήτρης Ταλιαδώρος.
«Ο Αυγουστής Ευσταθίου ευτύχισε στις 3 Μαρτίου του 1957 να ζήσει τις τελευταίες ώρες του γενναίου των γενναίων, του Γρηγόρη Αυξεντίου, άκουσε την απόφασή του ότι έπρεπε να πεθάνει, το όραμά του για την ελευθερία και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Βίωσε τις ώρες της μάχης και της αναμονής του θανάτου όταν επέστρεψε στο κρησφύγετο του Μαχαιρά. Οσμίστηκε τη μυρωδιά της βενζίνης που έριξαν οι Βρετανοί έξω από το κρησφύγετο για τους κάψουν. Θυμόταν πάντα τα τελευταία λόγια του Γρηγόρη: ‘Μεν φοάσαι ρε Ματρόζο, μεν φοάσαι’…», είπε.
Μετά το έπος του Μαχαιρά, συνέχισε ο κ. Ταλιαδώρος, ο Ευσταθίου συνελήφθηκε, βασανίστηκε και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας λόγω των εγκαυμάτων που υπέστη στο κρησφύγετο. Ακολούθως καταδικάστηκε σε φυλάκιση και απελευθερώθηκε μετά το τέλος του αγώνα.
Στα χρόνια μετά τον αγώνα γνώρισε την αγωνίστρια της ΕΟΚΑ Παναγιώτα Ευρυπίδου από τον Κάμπο της Τσακκίστρας, την οποία νυμφεύθηκε και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Μετά την ανεξαρτησία εντάχθηκε στο αστυνομικό σώμα και έλαβε μέρος στη μάχη για την αντιμετώπιση της Τουρκοανταρσίας του 1963-64 στην Ομορφίτα και στην Κερύνεια.
Ο κ. Ταλιαδώρος εξέφρασε τη θλίψη του που η πολιτεία τρεις φορές στέρησε προαγωγή στο αστυνομικό σώμα από αυτό τον απλό αγωνιστή της ελευθερίας λόγω κάποιων κομματικών παρεμβάσεων. «Δυστυχώς είναι πλούσια η ελληνική ιστορία σε τέτοια δείγματα γραφής», είπε.
Πρόσθεσε ότι ο Αυγουστής Ευσταθίου για πέραν των τεσσάρων δεκαετιών κάθε Μάρτιο έταξε σκοπό της ζωής του να επισκέπτεται σχολεία σε όλη την Κύπρο και να περιγράφει στους νέους και στις νέες με μια αξιοθαύματαστη γλαφυρότητα, παραστατικότητα και σεμνότητα την επική εκείνη μάχη του Μαχαιρά και τις τελευταίες στιγμές του Γρηγόρη Αυξεντίου.
Κλείνοντας αναφέρθηκε σε συνέντευξη του Ευσταθίου το 2006, στην οποία ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο αν έρχεται στον ύπνο του ο Γρηγόρης.
Απάντησε :«στον ξύπνιο μου έρχεται ο Γρηγόρης» και του λέει «τουλάχιστον αφού έζησες ρε μιτσή μείνε ασυμβίβαστος». Πρόσθεσε ότι του απαντούσε «κατά γράμμα θα τηρήσω την προτροπή σου μάστρε».
«Ο παππούς Αυγουστής, ο τεράστιος Αυγουστής…»
Εκ μέρους της οικογένειας αποχαιρέτησε τον παππού της η εγγονή του Ρέα Ευσταθίου – Πέτσα.
«Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή στο σχολείο πόση περηφάνια ένιωθα όταν έλεγα, ο Αυγουστής είναι ο παππούς μου. Ο παππούς Αυγουστής, ο τεράστιος Αυγουστής…». Ήταν πάντα, όπως είπε, λιγομίλητος, διακριτικός, μοναχικός αλλά και ευγενικός και χαμογελαστός.
Αναφέρθηκε σε όσα τους εξιστορούσε τα οποία περιλήφθηκαν και στο βιβλίο του, «μας φαίνονταν όλα τόσο μακρινά και τόσο απίστευτα κι όμως ήταν όλα τόσο κοντά μας και τόσο αληθινά».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως ένδειξη τιμής και αναγνώρισης εκ μέρους της Πολιτείας για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που πρόσφερε στον αγώνα για την ελευθερία και την πατρίδα, ο Υπουργός Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας κατάθεσε Πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο για να ληφθεί απόφαση ούτως ώστε τα έξοδα της κηδείας του αγωνιστή Αυγουστή Ευσταθίου να καλυφθούν με δημόσια δαπάνη.
Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε το μέλος του Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης ΕΟΚΑ 1955 – 1959 (ΣΙΜΑΕ) Δημήτρης Ταλιαδώρος.
«Ο Αυγουστής Ευσταθίου ευτύχισε στις 3 Μαρτίου του 1957 να ζήσει τις τελευταίες ώρες του γενναίου των γενναίων, του Γρηγόρη Αυξεντίου, άκουσε την απόφασή του ότι έπρεπε να πεθάνει, το όραμά του για την ελευθερία και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Βίωσε τις ώρες της μάχης και της αναμονής του θανάτου όταν επέστρεψε στο κρησφύγετο του Μαχαιρά. Οσμίστηκε τη μυρωδιά της βενζίνης που έριξαν οι Βρετανοί έξω από το κρησφύγετο για τους κάψουν. Θυμόταν πάντα τα τελευταία λόγια του Γρηγόρη: ‘Μεν φοάσαι ρε Ματρόζο, μεν φοάσαι’…», είπε.
Μετά το έπος του Μαχαιρά, συνέχισε ο κ. Ταλιαδώρος, ο Ευσταθίου συνελήφθηκε, βασανίστηκε και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας λόγω των εγκαυμάτων που υπέστη στο κρησφύγετο. Ακολούθως καταδικάστηκε σε φυλάκιση και απελευθερώθηκε μετά το τέλος του αγώνα.
Στα χρόνια μετά τον αγώνα γνώρισε την αγωνίστρια της ΕΟΚΑ Παναγιώτα Ευρυπίδου από τον Κάμπο της Τσακκίστρας, την οποία νυμφεύθηκε και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Μετά την ανεξαρτησία εντάχθηκε στο αστυνομικό σώμα και έλαβε μέρος στη μάχη για την αντιμετώπιση της Τουρκοανταρσίας του 1963-64 στην Ομορφίτα και στην Κερύνεια.
Ο κ. Ταλιαδώρος εξέφρασε τη θλίψη του που η πολιτεία τρεις φορές στέρησε προαγωγή στο αστυνομικό σώμα από αυτό τον απλό αγωνιστή της ελευθερίας λόγω κάποιων κομματικών παρεμβάσεων. «Δυστυχώς είναι πλούσια η ελληνική ιστορία σε τέτοια δείγματα γραφής», είπε.
Πρόσθεσε ότι ο Αυγουστής Ευσταθίου για πέραν των τεσσάρων δεκαετιών κάθε Μάρτιο έταξε σκοπό της ζωής του να επισκέπτεται σχολεία σε όλη την Κύπρο και να περιγράφει στους νέους και στις νέες με μια αξιοθαύματαστη γλαφυρότητα, παραστατικότητα και σεμνότητα την επική εκείνη μάχη του Μαχαιρά και τις τελευταίες στιγμές του Γρηγόρη Αυξεντίου.
Κλείνοντας αναφέρθηκε σε συνέντευξη του Ευσταθίου το 2006, στην οποία ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο αν έρχεται στον ύπνο του ο Γρηγόρης.
Απάντησε :«στον ξύπνιο μου έρχεται ο Γρηγόρης» και του λέει «τουλάχιστον αφού έζησες ρε μιτσή μείνε ασυμβίβαστος». Πρόσθεσε ότι του απαντούσε «κατά γράμμα θα τηρήσω την προτροπή σου μάστρε».
«Ο παππούς Αυγουστής, ο τεράστιος Αυγουστής…»
Εκ μέρους της οικογένειας αποχαιρέτησε τον παππού της η εγγονή του Ρέα Ευσταθίου – Πέτσα.
«Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή στο σχολείο πόση περηφάνια ένιωθα όταν έλεγα, ο Αυγουστής είναι ο παππούς μου. Ο παππούς Αυγουστής, ο τεράστιος Αυγουστής…». Ήταν πάντα, όπως είπε, λιγομίλητος, διακριτικός, μοναχικός αλλά και ευγενικός και χαμογελαστός.
Αναφέρθηκε σε όσα τους εξιστορούσε τα οποία περιλήφθηκαν και στο βιβλίο του, «μας φαίνονταν όλα τόσο μακρινά και τόσο απίστευτα κι όμως ήταν όλα τόσο κοντά μας και τόσο αληθινά».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως ένδειξη τιμής και αναγνώρισης εκ μέρους της Πολιτείας για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που πρόσφερε στον αγώνα για την ελευθερία και την πατρίδα, ο Υπουργός Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας κατάθεσε Πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο για να ληφθεί απόφαση ούτως ώστε τα έξοδα της κηδείας του αγωνιστή Αυγουστή Ευσταθίου να καλυφθούν με δημόσια δαπάνη.
