Αγγελος Αγγελίδης
Καθηγητής Φυσικός
Δημοτικός Σύμβουλος Αιγινίου 1998-2006
περίοδος 1994–2000.
Τα
καστανόξανθα Κουνούπια Αιγινίου, γεμάτα και ψωμωμένα, με μια ιδιαίτερη
ζωντάνια και όρεξη έβγαιναν κάθε βράδυ στις 20.00–22.00 για το θηριώδες
εκείνο άχαρο και αιμοβόρο τους παιχνίδι, που χτυπούσε στο νευρικό
σύστημα κάθε ήρεμο συνδημότη και συμπολίτη.
Τώρα...
πάλι
τα ίδια. Οι κάτοικοι της περιοχής έντρομοι, πανικόβλητοι,
ανυπερά-σπιστοι στις διαθέσεις των αδίστακτων επισκεπτών. Κάθε σούρουπο
κλείνουν τα παράθυρα, αδειάζουν τα μπαλκόνια, αδειάζουν τα καφενεία,
ερημώνουν τα καταστήματα και οι πλατείες. Μόνιμα δε και μεγαλύτερα
θύματα οι ηλικιωμένοι και οι γεροντότεροι που ήθελαν να χαρούν λίγο
ακόμα τις χάρες του καλοκαιριού δίπλα σε μια ανθισμένη γλάστρα ή στο
παρτέρι της αυλής.
Πανικός και
τρόμος. Φόβος και αγωνία. Δεν είναι δε και εποχές για να ρισκάρεις, να
αγνοήσεις και να αψηφήσεις τον κίνδυνο και τα ¨τσιμπήματα¨, την στιγμή
που για τόσα και τόσα μας ενημερώνουν Κανάλια και Ειδικοί.
Η
προαναφερόμενη εποχή με τα πρώτα τότε αρνητικά σημάδια από τη
πρωτοεμ-φάνιση της ¨μάστιγας των Κουνουπιών¨ ξεσήκωσε πολλούς, άλλους
λίγο και άλλους πολύ, σε μια αντίδραση, σε έρευνα, σε διαδικασία
αντιμετώπισης έστω με εκείνα τα πρώτα μέσα της τεχνολογίας και της
επιστήμης.
Μας ένωσαν σε ενημερωτικές Συγκεντρώσεις και Ομιλίες.
Καλέσαμε Υπεύθυνους και Ειδικούς να πούμε το ¨πόνο¨ μας και να τους
ακούσουμε. Ενωθήκαμε σε ήπιες αλλά και δραστικές κινητοποιήσεις. Στις
Συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αιγινίου δεν έλλειπε σχεδόν ποτέ
αναφορά για τα ¨Κουνούπια¨ (θεσμοθετήθηκε τέλος καταπολέμησης,
πληρώθηκαν εισφορές κλπ). Οι διαφαινόμενες συνέπειες μεγάλες τόσο στη
Ψυχική Υγεία των κατοίκων όσο και στην οικονομία της περιο-χής. Στο θέμα
αυτό δεν υπήρχε συμπολίτευση και αντιπολίτευση, ο εχθρός ήταν ένας,
ήταν κοινός και από τότε μέχρι σήμερα ανίκητος, δυστυχώς.
Οσο ο
λαός απομακρύνεται από την ενασχόληση, την διεκδίκηση και την συνεχή
μαχητικότητα τόσο τα προβλήματά του θα γίνονται μεγάλα και δισεπίλυτα.
