Οι απαρχές της καθιέρωσης των εν λόγω χρωμάτων εντοπίζονται στη δεκαετία του 1830
Σωτήρια για την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών με...
τα οχήματά τους έχουν αποδειχθεί τα φανάρια, που βρίσκονται σε κάθε γωνιά μεγάλων και μικρών πόλεων του κόσμου.
Στη συντριπτική πλειονότητα των χωρών και δη της Ευρώπης, οι λαμπτήρες φέρουν κατακόρυφη διάταξη. Στο πάνω μέρος βρίσκεται το κόκκινο, στη μέση το κίτρινο – πορτοκαλί και στο κάτω άκρο το πράσινο.
Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που επιλέχθηκαν τα συγκεκριμένα χρώματα για τους φωτεινούς σηματοδότες που ρυθμίζουν την κυκλοφορία;
Όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα, οι απαρχές της καθιέρωσης των εν λόγω χρωμάτων εντοπίζονται στη δεκαετία του 1830, όταν οι σιδηροδρομικές εταιρείες αποφάσισαν να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα φωτισμού, για να ενημερώνουν τους μηχανικούς πότε αυτοί πρέπει να σταματήσουν και πότε να συνεχίσουν την πορεία τους.
Δεδομένου ότι το κόκκινο αποτελούσε το κατεξοχήν χρώμα για την αναγγελία κάποιου κινδύνου, χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να υπαγορεύσει στους μηχανικούς να σταματήσουν.
Από την άλλη, η εντολή για συνέχιση της πορείας δινόταν μέσω του άσπρου χρώματος, την ίδια ώρα που μέσω του πράσινου δινόταν προειδοποίηση.
Ωστόσο, το άσπρο χρώμα δεν κατάφερε να μακροημερεύσει, και λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν σύντομα χρειάστηκε να γίνει επαναπροσδιορισμός της τριχρωμίας.
Τελικά, υιοθετήθηκε το πράσινο ως ένδειξη για συνέχιση της πορείας του οχήματος, το κόκκινο συνέχισε να επιτάσσει τη διακοπή πορείας, ενώ για την προειδοποίηση των πολιτών φρόντιζε το κίτρινο – πορτοκαλί χρώμα, δεδομένου ότι ξεχωρίζει εύκολα από τα υπόλοιπα δύο.
Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που επιλέχθηκαν τα συγκεκριμένα χρώματα για τους φωτεινούς σηματοδότες που ρυθμίζουν την κυκλοφορία;
Όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα, οι απαρχές της καθιέρωσης των εν λόγω χρωμάτων εντοπίζονται στη δεκαετία του 1830, όταν οι σιδηροδρομικές εταιρείες αποφάσισαν να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα φωτισμού, για να ενημερώνουν τους μηχανικούς πότε αυτοί πρέπει να σταματήσουν και πότε να συνεχίσουν την πορεία τους.
Δεδομένου ότι το κόκκινο αποτελούσε το κατεξοχήν χρώμα για την αναγγελία κάποιου κινδύνου, χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να υπαγορεύσει στους μηχανικούς να σταματήσουν.
Από την άλλη, η εντολή για συνέχιση της πορείας δινόταν μέσω του άσπρου χρώματος, την ίδια ώρα που μέσω του πράσινου δινόταν προειδοποίηση.
Ωστόσο, το άσπρο χρώμα δεν κατάφερε να μακροημερεύσει, και λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν σύντομα χρειάστηκε να γίνει επαναπροσδιορισμός της τριχρωμίας.
Τελικά, υιοθετήθηκε το πράσινο ως ένδειξη για συνέχιση της πορείας του οχήματος, το κόκκινο συνέχισε να επιτάσσει τη διακοπή πορείας, ενώ για την προειδοποίηση των πολιτών φρόντιζε το κίτρινο – πορτοκαλί χρώμα, δεδομένου ότι ξεχωρίζει εύκολα από τα υπόλοιπα δύο.
