Ο Νικόλαος Γιάγκου γεννήθηκε στο χωριό Ζώδια, της επαρχίας Λευκωσίας, το 1934 τελείωσε το δημοτικό σχολείο Ζώδιας και ήταν γεωργός. Ορκίστηκε ως μέλος της ΕΟΚΑ λίγο πριν από την 1η Απριλίου 1955 και ανέλαβε τη στρατολόγηση και άλλων μελών στο χωριό του. Έλαβε μέρος...
σε διάφορες δραστηριότητες, όπως στην επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού Κουτραφά.
Διετέλεσε ομαδάρχης της Πάνω Ζώδιας και ανέπτυξε πλούσια δράση. Στο σπίτι του διατηρούσε κρησφύγετο στο οποίο φιλοξενούσε αντάρτες, αναλαμβάνοντας τόσο την προστασία και την τροφοδοσία τους, όσο και τη διακίνηση τους, γνωρίζοντας ανά πάσα στιγμή πού βρίσκονταν.
Στις 5 Οκτωβρίου 1958 έγινε επιτυχής ενέδρα της ΕΟΚΑ στην Κάτω Ζώδια και ο Νικόλαος ήξερε πού είχε καταφύγει η ομάδα των ανταρτών που διενήργησαν την επίθεση. Δυο μέρες μετά την ενέδρα συνελήφθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου, για να αποκαλύψει πού βρισκόταν ο τομεάρχης με την ομάδα του. Γνώριζε ότι η ομάδα βρισκόταν στο Νικητάρι μετά την ενέδρα στη Ζώδια, αλλά προτίμησε το θάνατο από την προδοσία. Πέθανε μπροστά στα μάτια του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αντώνη Παπαευριπίδη, ο οποίος είχε επίσης συλληφθεί και βασανιστεί μαζί του.
Αναφέρει σχετικά ο Αντώνης:
“Ο ξυλοδαρμός από τους βασανιστές μας, που ήταν δυο αξιωματικοί της αστυνομίας, ένας Άγγλος και ένας Τούρκος και αρκετοί Άγγλοι στρατιώτες, συνεχιζόταν μια σε μένα, μια στον Νικολή, έξω από τη Μόρφου προς τη θάλασσα, κοντά σε ένα αυλάκι με νερό, όπου μας έριχναν, όταν λιποθυμούσαμε. Στις δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα μας έβαλαν στο ίδιο αυτοκίνητο, το Νικολή μπροστά κι εμένα στο πίσω κάθισμα. Σε μια στροφή του δρόμου ο Νικολής έγειρε πάνω στην πόρτα, η οποία άνοιξε, αφήνοντας το σώμα του να κρέμεται κατατσακισμένο, ταλαιπωρημένο, μη μπορώντας να κάμει την παραμικρή προσπάθεια, για να κρατηθεί”.
Ο Νικόλαος Γιάγκου, σύμφωνα με μαρτυρία αστυνομικού, ξεψύχησε στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας όπου είχε μεταφερθεί, κοντά στον οποίο και τάφηκε από τους δυο αξιωματικούς της αστυνομίας που του είχαν προκαλέσει το θάνατο.
