Συνέντευξη στη Δημοσιογράφο Νικολέττα Κολυβάρη, της Υπεύθυνης των Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας (ΣΚΛΕ) Αγγελικής Ρουμελιώτου
Εφημερίδα «Ελευθερία» Μεσσηνίας
Παιδική προστασία
Η επιμελήτρια Ανηλίκων του Δικαστηρίου Καλαμάτας και υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του Συνδέσμου...
Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας (ΣΚΛΕ) Αγγελική Ρουμελιώτου αναδεικνύει το μεγάλο κενό του εθνικού και δημόσιου συστήματος παιδικής προστασίας και τις διαχρονικές ευθύνες της Πολιτείας, που για άλλη μια φορά αποτυγχάνει να προστατεύσει την ανηλικότητα ως ιερή.
Μεγάλο κενό του συστήματος παιδικής προστασίας Η δυσώδης υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στον Κολωνό προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό στο πανελλήνιο. Το οικείο παύει να είναι ασφαλές. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές, τελικά διαρρηγνύεται. Τα πρόσωπα υπεράνω υποψίας κατακρημνίζονται.
Μια ακόμα υπόθεση βιασμού κατά συρροή ενός 12χρονου παιδιού “συγκλονίζει” το πανελλήνιο. Τονίζω το “μια ακόμα” και αναρωτιέμαι τι το διαφορετικό παρατηρείτε εσείς σε αυτή την υπόθεση, σε σχέση με το ενδιαφέρον που δείχνει ο μέσος πολίτης;
Ο πολίτης εντοπίζει για άλλη μια φορά και με εξαιρετικά τραγικό τρόπο πόσο ευάλωτος είναι και πόσο εύκολο είναι να καταστεί θύμα η ιερή ανηλικότητα. Φοβάται για την ατομική του ευαλωτότητα, την ευαλωτότητα της οικογένειάς του, των παιδιών του. Νιώθει τη δυσωδία του κινδύνου πολύ κοντά σε όσα θεωρούσε ασφαλή. Γενικότερα, οι άνθρωποι όταν παρακολουθούν τέτοιες τραγικές καταστάσεις, οι οποίες συμβαίνουν σε άλλους, αναπτύσσουν ένα εσωτερικό μηχανισμό να τοποθετούν τον εαυτό τους σχεδόν ασυναίσθητα και εικονικά σε ένα υποθετικό σενάριο που τους περιλαμβάνει. “Αν συνέβαινε σε μένα;”, αναρωτιούνται πολύ εσωτερικά. Ενίοτε, απαντώντας μέσα τους ότι δεν συμβαίνει σε αυτούς, επιβεβαιώνουν το ασφαλές στο οποίο διαβιούν εκείνοι και οι σημαντικοί άλλοι τους. Έτσι μπορούν να συνεχίσουν. Στις περιπτώσεις όπως αυτή, τι μαθαίνουμε;
Το οικείο παύει να είναι ασφαλές. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές, τελικά διαρρηγνύεται. Τα πρόσωπα υπεράνω υποψίας κατακρημνίζονται. Ο πολίτης διαπιστώνει ότι είναι εκτεθειμένος σε κινδύνους μέσα στο ίδιο του το οχυρό, στο οποίο θεωρούσε μέχρι τώρα ότι δεν διατρέχει κίνδυνο. Τα τείχη της οικογένειας που περιφρουρούν τα μέλη της από το ξένο μοιάζουν να κλυδωνίζονται. “Ποιος είναι ο επικίνδυνος;”, είναι το ερώτημα που αναδύεται. “Ποιος μπορεί να είναι εχθρικός; Και πώς θα το ξέρω;”. Και εν τέλει πώς θα προστατευτώ και θα προστατεύσω αν δεν μπορώ να αντιληφθώ την επικινδυνότητα ατόμων που μέχρι χθες έμοιαζαν να είναι οικεία;
Πώς μπορεί ένα παιδί επί 4 μήνες να εκδίδεται από σωματέμπορους και να βιάζεται από περισσότερους από 200 “πελάτες” κι αυτό να περνάει απαρατήρητο;
Απαρατήρητο περνά ολόκληρο το σύστημα παιδικής προστασίας δυστυχώς. Αυτό που καταδεικνύεται για άλλη μια φορά είναι το μεγάλο κενό του εθνικού και δημόσιου συστήματος παιδικής προστασίας, όπου θα υπάρχει ενιαίος συντονισμός, διεπιστημονικότητα, εμπεριστατωμένα πρωτόκολλα εργασίας και εξατομικευμένα σχέδια παρεμβάσεων που θα υποστηρίζει τα παιδιά και θα προστατεύει τα δικαιώματά τους.
Γνωρίζουμε όλοι ότι στη χώρα μας καταστρατηγούνται ακόμη και οι θεμελιώδεις αρχές της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού όπως το βέλτιστο συμφέρον του ή η προτεραιότητα στην ανάπτυξη και στην προστασία κάθε παιδιού, οι οποίες αποτελούν περιεχόμενο και των Συστάσεων του ΟΗΕ. Όταν καταστρατηγούνται αυτές οι αρχές ανοίγονται κερκόπορτες μέσα από τις οποίες εμφανίζεται ακόμη και το έγκλημα ενάντια στο παιδί.
Μα επιτέλους, λειτουργεί ή όχι ακόμη αυτό το εθνικό σχέδιο δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού ή μιλάμε εδώ για επιδεικτική αγνόηση από πλευράς του σχολείου και συνάμα ανυπαρξία σοβαρής και συστηματικής εκπαίδευσης των επαγγελματιών, που διαχειρίζονται περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης;
Δεν λειτούργησε ποτέ ένα τέτοιο σχέδιο, εθνικό και δημόσιο, επί της ουσίας. Ετοιμάζεται πολλά χρόνια τώρα αλλά δυστυχώς σκοντάφτει σε βασικά ελλείμματα με μεγάλο θύμα τον ανήλικο και το βέλτιστο συμφέρον του. Τα σχολεία εκφράζουν διαρκή έκκληση συνδρομής στο έργο τους, το ίδιο και οι επαγγελματίες που αγωνιούν ώστε να ανταποκριθούν στο ύψιστο καθήκον τους για να λειτουργήσουν ως θεματοφύλακες των δικαιωμάτων των παιδιών. Μια τεράστια αναγκαιότητα στο πεδίο το οποίο αναφερόμαστε είναι η επαρκής στελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που αποτελούν τις κατεξοχήν υπηρεσίες παροχής πρωτοβάθμιας και επείγουσας κοινωνικής φροντίδας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί των Κοινωνικών Υπηρεσιών των δήμων καλούνται να καλύψουν ανάγκες πολιτών σε αναλογία ενός κοινωνικού λειτουργού ανά 40.000 κατοίκους ή και περισσότερους και αναγκάζονται να εργαστούν με αναλογίες 1 κοινωνικός λειτουργός ανά 400 ή και περισσότερους ωφελούμενους, άτομα ή οικογένειες, καταγράφοντας μία από τις υψηλότερες αναλογίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και υπερβαίνοντας κατά πολύ τα διεθνώς αποδεκτά πρότυπα, με δραματικές συνέπειες στην αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η στελέχωση λοιπόν των υπηρεσιών και των σχολείων, με μόνιμο και σταθερό προσωπικό, η εξασφάλιση των υπηρεσιών με υλικό, εξοπλισμό και πόρους, η διαρκής επιμόρφωση και εποπτεία των επαγγελματιών, η θεσμική τους προστασία αναφορικά με το απόρρητο και το ακαταδίωκτο όταν διατυπώνουν τις διαπιστώσεις τους σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση πρωτοκόλλων παρέμβασης και διεπιστημονικότητας είναι εκείνα που θα αποτελέσουν τα βασικά ερείσματα ενός ουσιαστικού εθνικού σχεδίου δράσης.
Θα επιμείνω, υπάρχει πρωτόκολλο διαχείρισης τέτοιων περιστατικών; Κι αν δεν υπάρχει, πώς προστατεύεται στη χώρα μας η ανηλικότητα;
Στην πρόσφατη κοινή επιστολή της προέδρου ΣΚΛΕ, κ. Αθανασίου και της βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, κ. Κουφονικολάκου, προς την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, αναφορικά με το σύστημα κοινωνικής προστασίας και τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων της χώρας αναφέρεται λεπτομερώς ότι “η απουσία κοινής γραμμής και πρωτοκόλλων για τη διενέργεια κοινωνικής έρευνας αλλά και για την παρακολούθηση και υποστήριξη των οικογενειών συντελεί στην αποδυνάμωση του συστήματος δεδομένου ότι η διαχείριση περιπτώσεων κακοποίησης/παραμέλησης θα πρέπει να απορρέει από ένα ενιαίο και συγκροτημένο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των υπηρεσιών”. Οι επαγγελματίες έχουν λάβει πλήρη εκπαίδευση αλλά αναπτύσσουν παρεμβάσεις σε συνθήκη υψηλού κινδύνου. Αισθάνονται λοιπόν οι ίδιοι πιο ασφαλείς και έγκυροι όταν η διαδικασία που αναπτύσσουν είναι η προβλεπόμενη και εκείνη που θα τους διασυνδέσει με τον υπόλοιπο κοινωνικοπρονοιακό ιστό εν τω μέσω του οποίου τοποθετείται το παιδί και η οικογένεια του. ρα χρειαζόμαστε τα πρωτόκολλα τα οποία θα καταγράφουν ως θεσμοθετημένο λόγο τη διαδρομή των παρεμβάσεων εξασφαλίζοντας τον ίδιο τον επαγγελματία, κυρίως όμως το ίδιο το παιδί. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, να προστατεύσουμε την ανηλικότητα ως ιερή.
Και μια τελευταία ερώτηση κ. Ρουμελιώτου, τι πρέπει να γίνει για να προστατευθεί αυτό το παιδί και κάθε παιδί από τη θυματοποίηση κατά την ποινική διαδικασία αλλά και από τον κοινωνικό του περίγυρο;
Θα πρέπει να εφαρμοστούν οι βασικές αρχές που έχουν θεσμοθετηθεί στις διατάξεις που αφορούν τη δικανική εξέταση ανηλίκου και οι οποίες εξειδικεύουν στο χρόνο, τη συχνότητα, τον τόπο, τα πρόσωπα εξέτασης ενός παιδιού. Αναφέρομαι στο ν. 4478/2017 και την ΥΑ 7320/2019 (ΦΕΚ Β΄ 2238/10.06.2019) που αναφέρεται στη λειτουργία των Αυτοτελών Γραφείων Προστασίας Ανηλίκων Θυμάτων “Σπίτι του Παιδιού”. Επίσης είναι πολύ καθοριστικό να λειτουργήσουν οι ασφαλιστικές δικλείδες προστασίας του παιδιού όπως αυτές έχουν οριστεί από τη Διεθνή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού η οποία έχει κυρωθεί με νόμο στην χώρα μας από το 1992. Έχουμε λοιπόν νομοθετικά κείμενα, αυτό που χρειάζεται είναι να εφαρμοστούν. Κυρίαρχη αρχή προστασίας αυτού του παιδιού και κάθε παιδιού είναι η διαφύλαξη των ευαίσθητων προσωπικών του στοιχείων και της παιδικότητάς του, τα οποία όμως, όπως είδαμε, παραβιάστηκαν πολλαπλά. Δυστυχώς! Δυστυχώς γιατί η ζημιά από μια τέτοιου είδους υπερέκθεση είναι τεράστια και πιθανά δυσεπίλυτη.
2.
ΜΑΞΙΜΟΥ – ΑΘΗΝΑ Καλημέρα κ Πρόεδρε
Σχετικό δημοσίευμα του Δημοσιογράφου Γεωργίου Μασσαβέτα giorgismassavetas@gmail.com στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Μεσσηνίας
Ποιοι κάνουν τα δικόγραφα κουρελόχαρτα
Η ιστορία δεν είναι τωρινή. Όσοι έχουμε υπηρετήσει τη δημοσιογραφία γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει. Πώς δηλαδή αστυνομικοί, εισαγγελείς και δικηγόροι, προκειμένου να εξασφαλίσουν την προσωπική τους προβολή, κυνηγούν δημοσιογράφους για να τους «πασάρουν» πληροφορίες, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες της δικονομίας αλλά και κάθε αρχή δεοντολογίας. Τώρα όμως το πράγμα γίνεται ιδιαιτέρως προκλητικό και επικίνδυνο.
Διότι όλοι αυτοί τριγυρίζουν σαν πιράνχας το κορμάκι και την ψυχούλα του θύματος, βγάζοντας στον αέρα χαρτιά από τη δικογραφία, που το περιγράφουν. Μπροστά στο προσωπικό τους κέρδος, της προβολής για τους μεν και της τηλεθέασης για τους δε, αδιαφορούν για τις συνέπειες της ανοσιουργηματικής τους δράσης.
Ουδόλως τους απασχολεί η ουσία της υπόθεσης, δηλαδή το αύριο αυτού του παιδιού.
Θα μπορέσει ποτέ αυτό το κορίτσι να ξεχάσει τη φρίκη που βίωσε επί μήνες στα χέρια αυτού του τέρατος «υπεράνω πάσης υποψίας»; Θα μπορέσει ποτέ να ξαναζήσει μια κανονική ζωή; Να εμπιστευθεί ανθρώπους; Να αγαπήσει και να αγαπηθεί; Να κάνει δική του οικογένεια; Ποιον θα μπορέσει να εμπιστευθεί όταν το έχει προδώσει για λίγο «μαύρο», για τσιγαρόχαρτα και άλλα υλικά για «στριφτό» η ίδια του η «μάνα»;
Ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν.
Και όλα εξαρτώνται από το αν θα αποφευχθεί η περαιτέρω διαπόμπευση, η σκύλευσή του από τα μέσα ενημέρωσης. Από θλιβερούς δικηγόρους, οι οποίοι μοιράζουν σε παρόμοιου φυράματος «δημοσιογράφους» τη μία μετά την άλλη σελίδες από τη δικογραφία με αντάλλαγμα την προβολή τους από τα περίφημα «πρωινάδικα» και όχι μόνο, ώστε να ξέρουν και οι επόμενοι βιαστές σε ποιον πρέπει να απευθυνθούν για την υπεράσπισή τους. Είναι μια χυδαία συναλλαγή μεταξύ δικηγόρων, αστυνομικών ή άλλων ανακριτικών οργάνων από τη μια πλευρά και δημοσιογράφων της κλειδαρότρυπας από την άλλη. Και με τη φόρα που έχουν πάρει, δεν θα εκπλαγώ αν δω να δημοσιεύεται τελικώς και το ονοματεπώνυμο του παιδιού και η φωτογραφία του.
Ετσι για να υποστηριχθεί η προκλητικώς προβαλλόμενη άποψη ότι «έδειχνε πολύ μεγαλύτερη», ακόμη και «ολοκληρωμένη γυναίκα». Το παιδί της έκτης δημοτικού. Έχουν πολλή δουλειά τα πειθαρχικά και των δικηγόρων και των δημοσιογράφων. Ας ελπίσουμε ότι θα την κάνουν εγκαίρως. Να προλάβουν τα χειρότερα για την προστασία του ευάλωτου θύματος, του παιδιού
3
Συμβουλές για προστασία παιδιών από τη διαδικτυακή αποπλάνηση
Συμβουλές σε γονείς για την προστασία των παιδιών από τη διαδικτυακή αποπλάνηση (grooming) δίνει η Γραμμή Βοήθειας του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου (Help-line.gr) του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.
Με τον όρο διαδικτυακό grooming εννοούμε την διαδικασία της σεξουαλικής αποπλάνησης παιδιών όπου ο θύτης δημιουργεί αρχικά μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί και το εισάγει αργά και σταδιακά στο σεξουαλικό στοιχείο. Ο απώτερος σκοπός είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση του ανηλίκου. Το grooming και η σεξουαλική παρενόχληση μέσω διαδικτύου αποτελούν ποινικά κολάσιμες πράξεις
ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο -κυρίως χωρίς επίβλεψη- προσεγγίζονται κάποια στιγμή από κακόβουλους χρήστες. Ενδεικτικά του κινδύνου που διατρέχουν τα παιδιά είναι τα αποτελέσματα
σειράς ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου του ΙΤΕ,
σύμφωνα με τις οποίες:
το 21% των παιδιών δηλώνει ότι έχει δεχτεί διαδικτυακή παρενόχληση και ένα μεγάλο ποσοστό επιχείρησε να την αντιμετωπίσει χωρίς να το αναφέρει σε κανέναν,
το 21% των παιδιών έχει συναντηθεί με κάποιον που γνώρισε στο διαδίκτυο και
το 41% αποδέχεται αιτήματα φιλίας από αγνώστους.
Μάλιστα, μια πρόσφατη έρευνα σε γονείς αποκαλύπτει ότι μόνο το 32% των ερωτηθέντων ανησυχεί αν το παιδί έχει επαφή με αγνώστους κατά τη διαδικτυακή του ενασχόληση. Χρήσιμες συμβουλές για γονείς:
•Τα παιδιά είναι σημαντικό να μάθουν από νωρίς ότι το διαδίκτυο είναι ένας υπέροχος κόσμος στον οποίο θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή.
• Ενημερώνουμε και συμφωνούμε με τα παιδιά ότι δεν πρέπει να επικοινωνούν με αγνώστους και ούτε να κανονίζουν δια ζώσης συναντήσεις με ανθρώπους που γνώρισαν διαδικτυακά.
• Ενημερώνουμε τα παιδιά ότι η σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων απαγορεύεται αυστηρά και αποτελεί κακούργημα.
• Είμαστε σε επιφυλακή για τυχόν ενδείξεις όπως για παράδειγμα ακραία αλλαγή συμπεριφοράς του παιδιού, κρύψιμο διαδικτυακών συνηθειών και παραλαβή ακριβών δώρων που δε δικαιολογούνται.
• Ενημερώνουμε το παιδί για τα διαθέσιμα εργαλεία ασφαλείας. Αν κάποιος το ενοχλήσει διαδικτυακά είναι σημαντικό να ξέρει ότι μπορεί να αποθηκεύσει το μήνυμα ή τη συζήτηση. Ένας εύκολος τρόπος να το κάνει αυτό είναι να χρησιμοποιήσει το print screen και να αποθηκεύσει την εικόνα σε ένα αρχείο. Πολλές υπηρεσίες έχουν εργαλεία που δίνουν τη δυνατότητα να μπλοκάρει και να αναφέρει χρήστες που γίνονται ενοχλητικοί.
Μεγάλο κενό του συστήματος παιδικής προστασίας Η δυσώδης υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στον Κολωνό προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό στο πανελλήνιο. Το οικείο παύει να είναι ασφαλές. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές, τελικά διαρρηγνύεται. Τα πρόσωπα υπεράνω υποψίας κατακρημνίζονται.
Μια ακόμα υπόθεση βιασμού κατά συρροή ενός 12χρονου παιδιού “συγκλονίζει” το πανελλήνιο. Τονίζω το “μια ακόμα” και αναρωτιέμαι τι το διαφορετικό παρατηρείτε εσείς σε αυτή την υπόθεση, σε σχέση με το ενδιαφέρον που δείχνει ο μέσος πολίτης;
Ο πολίτης εντοπίζει για άλλη μια φορά και με εξαιρετικά τραγικό τρόπο πόσο ευάλωτος είναι και πόσο εύκολο είναι να καταστεί θύμα η ιερή ανηλικότητα. Φοβάται για την ατομική του ευαλωτότητα, την ευαλωτότητα της οικογένειάς του, των παιδιών του. Νιώθει τη δυσωδία του κινδύνου πολύ κοντά σε όσα θεωρούσε ασφαλή. Γενικότερα, οι άνθρωποι όταν παρακολουθούν τέτοιες τραγικές καταστάσεις, οι οποίες συμβαίνουν σε άλλους, αναπτύσσουν ένα εσωτερικό μηχανισμό να τοποθετούν τον εαυτό τους σχεδόν ασυναίσθητα και εικονικά σε ένα υποθετικό σενάριο που τους περιλαμβάνει. “Αν συνέβαινε σε μένα;”, αναρωτιούνται πολύ εσωτερικά. Ενίοτε, απαντώντας μέσα τους ότι δεν συμβαίνει σε αυτούς, επιβεβαιώνουν το ασφαλές στο οποίο διαβιούν εκείνοι και οι σημαντικοί άλλοι τους. Έτσι μπορούν να συνεχίσουν. Στις περιπτώσεις όπως αυτή, τι μαθαίνουμε;
Το οικείο παύει να είναι ασφαλές. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές, τελικά διαρρηγνύεται. Τα πρόσωπα υπεράνω υποψίας κατακρημνίζονται. Ο πολίτης διαπιστώνει ότι είναι εκτεθειμένος σε κινδύνους μέσα στο ίδιο του το οχυρό, στο οποίο θεωρούσε μέχρι τώρα ότι δεν διατρέχει κίνδυνο. Τα τείχη της οικογένειας που περιφρουρούν τα μέλη της από το ξένο μοιάζουν να κλυδωνίζονται. “Ποιος είναι ο επικίνδυνος;”, είναι το ερώτημα που αναδύεται. “Ποιος μπορεί να είναι εχθρικός; Και πώς θα το ξέρω;”. Και εν τέλει πώς θα προστατευτώ και θα προστατεύσω αν δεν μπορώ να αντιληφθώ την επικινδυνότητα ατόμων που μέχρι χθες έμοιαζαν να είναι οικεία;
Πώς μπορεί ένα παιδί επί 4 μήνες να εκδίδεται από σωματέμπορους και να βιάζεται από περισσότερους από 200 “πελάτες” κι αυτό να περνάει απαρατήρητο;
Απαρατήρητο περνά ολόκληρο το σύστημα παιδικής προστασίας δυστυχώς. Αυτό που καταδεικνύεται για άλλη μια φορά είναι το μεγάλο κενό του εθνικού και δημόσιου συστήματος παιδικής προστασίας, όπου θα υπάρχει ενιαίος συντονισμός, διεπιστημονικότητα, εμπεριστατωμένα πρωτόκολλα εργασίας και εξατομικευμένα σχέδια παρεμβάσεων που θα υποστηρίζει τα παιδιά και θα προστατεύει τα δικαιώματά τους.
Γνωρίζουμε όλοι ότι στη χώρα μας καταστρατηγούνται ακόμη και οι θεμελιώδεις αρχές της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού όπως το βέλτιστο συμφέρον του ή η προτεραιότητα στην ανάπτυξη και στην προστασία κάθε παιδιού, οι οποίες αποτελούν περιεχόμενο και των Συστάσεων του ΟΗΕ. Όταν καταστρατηγούνται αυτές οι αρχές ανοίγονται κερκόπορτες μέσα από τις οποίες εμφανίζεται ακόμη και το έγκλημα ενάντια στο παιδί.
Μα επιτέλους, λειτουργεί ή όχι ακόμη αυτό το εθνικό σχέδιο δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού ή μιλάμε εδώ για επιδεικτική αγνόηση από πλευράς του σχολείου και συνάμα ανυπαρξία σοβαρής και συστηματικής εκπαίδευσης των επαγγελματιών, που διαχειρίζονται περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης;
Δεν λειτούργησε ποτέ ένα τέτοιο σχέδιο, εθνικό και δημόσιο, επί της ουσίας. Ετοιμάζεται πολλά χρόνια τώρα αλλά δυστυχώς σκοντάφτει σε βασικά ελλείμματα με μεγάλο θύμα τον ανήλικο και το βέλτιστο συμφέρον του. Τα σχολεία εκφράζουν διαρκή έκκληση συνδρομής στο έργο τους, το ίδιο και οι επαγγελματίες που αγωνιούν ώστε να ανταποκριθούν στο ύψιστο καθήκον τους για να λειτουργήσουν ως θεματοφύλακες των δικαιωμάτων των παιδιών. Μια τεράστια αναγκαιότητα στο πεδίο το οποίο αναφερόμαστε είναι η επαρκής στελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που αποτελούν τις κατεξοχήν υπηρεσίες παροχής πρωτοβάθμιας και επείγουσας κοινωνικής φροντίδας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί των Κοινωνικών Υπηρεσιών των δήμων καλούνται να καλύψουν ανάγκες πολιτών σε αναλογία ενός κοινωνικού λειτουργού ανά 40.000 κατοίκους ή και περισσότερους και αναγκάζονται να εργαστούν με αναλογίες 1 κοινωνικός λειτουργός ανά 400 ή και περισσότερους ωφελούμενους, άτομα ή οικογένειες, καταγράφοντας μία από τις υψηλότερες αναλογίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και υπερβαίνοντας κατά πολύ τα διεθνώς αποδεκτά πρότυπα, με δραματικές συνέπειες στην αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η στελέχωση λοιπόν των υπηρεσιών και των σχολείων, με μόνιμο και σταθερό προσωπικό, η εξασφάλιση των υπηρεσιών με υλικό, εξοπλισμό και πόρους, η διαρκής επιμόρφωση και εποπτεία των επαγγελματιών, η θεσμική τους προστασία αναφορικά με το απόρρητο και το ακαταδίωκτο όταν διατυπώνουν τις διαπιστώσεις τους σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση πρωτοκόλλων παρέμβασης και διεπιστημονικότητας είναι εκείνα που θα αποτελέσουν τα βασικά ερείσματα ενός ουσιαστικού εθνικού σχεδίου δράσης.
Θα επιμείνω, υπάρχει πρωτόκολλο διαχείρισης τέτοιων περιστατικών; Κι αν δεν υπάρχει, πώς προστατεύεται στη χώρα μας η ανηλικότητα;
Στην πρόσφατη κοινή επιστολή της προέδρου ΣΚΛΕ, κ. Αθανασίου και της βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, κ. Κουφονικολάκου, προς την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, αναφορικά με το σύστημα κοινωνικής προστασίας και τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων της χώρας αναφέρεται λεπτομερώς ότι “η απουσία κοινής γραμμής και πρωτοκόλλων για τη διενέργεια κοινωνικής έρευνας αλλά και για την παρακολούθηση και υποστήριξη των οικογενειών συντελεί στην αποδυνάμωση του συστήματος δεδομένου ότι η διαχείριση περιπτώσεων κακοποίησης/παραμέλησης θα πρέπει να απορρέει από ένα ενιαίο και συγκροτημένο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των υπηρεσιών”. Οι επαγγελματίες έχουν λάβει πλήρη εκπαίδευση αλλά αναπτύσσουν παρεμβάσεις σε συνθήκη υψηλού κινδύνου. Αισθάνονται λοιπόν οι ίδιοι πιο ασφαλείς και έγκυροι όταν η διαδικασία που αναπτύσσουν είναι η προβλεπόμενη και εκείνη που θα τους διασυνδέσει με τον υπόλοιπο κοινωνικοπρονοιακό ιστό εν τω μέσω του οποίου τοποθετείται το παιδί και η οικογένεια του. ρα χρειαζόμαστε τα πρωτόκολλα τα οποία θα καταγράφουν ως θεσμοθετημένο λόγο τη διαδρομή των παρεμβάσεων εξασφαλίζοντας τον ίδιο τον επαγγελματία, κυρίως όμως το ίδιο το παιδί. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, να προστατεύσουμε την ανηλικότητα ως ιερή.
Και μια τελευταία ερώτηση κ. Ρουμελιώτου, τι πρέπει να γίνει για να προστατευθεί αυτό το παιδί και κάθε παιδί από τη θυματοποίηση κατά την ποινική διαδικασία αλλά και από τον κοινωνικό του περίγυρο;
Θα πρέπει να εφαρμοστούν οι βασικές αρχές που έχουν θεσμοθετηθεί στις διατάξεις που αφορούν τη δικανική εξέταση ανηλίκου και οι οποίες εξειδικεύουν στο χρόνο, τη συχνότητα, τον τόπο, τα πρόσωπα εξέτασης ενός παιδιού. Αναφέρομαι στο ν. 4478/2017 και την ΥΑ 7320/2019 (ΦΕΚ Β΄ 2238/10.06.2019) που αναφέρεται στη λειτουργία των Αυτοτελών Γραφείων Προστασίας Ανηλίκων Θυμάτων “Σπίτι του Παιδιού”. Επίσης είναι πολύ καθοριστικό να λειτουργήσουν οι ασφαλιστικές δικλείδες προστασίας του παιδιού όπως αυτές έχουν οριστεί από τη Διεθνή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού η οποία έχει κυρωθεί με νόμο στην χώρα μας από το 1992. Έχουμε λοιπόν νομοθετικά κείμενα, αυτό που χρειάζεται είναι να εφαρμοστούν. Κυρίαρχη αρχή προστασίας αυτού του παιδιού και κάθε παιδιού είναι η διαφύλαξη των ευαίσθητων προσωπικών του στοιχείων και της παιδικότητάς του, τα οποία όμως, όπως είδαμε, παραβιάστηκαν πολλαπλά. Δυστυχώς! Δυστυχώς γιατί η ζημιά από μια τέτοιου είδους υπερέκθεση είναι τεράστια και πιθανά δυσεπίλυτη.
2.
ΜΑΞΙΜΟΥ – ΑΘΗΝΑ Καλημέρα κ Πρόεδρε
Σχετικό δημοσίευμα του Δημοσιογράφου Γεωργίου Μασσαβέτα giorgismassavetas@gmail.com στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Μεσσηνίας
Ποιοι κάνουν τα δικόγραφα κουρελόχαρτα
Η ιστορία δεν είναι τωρινή. Όσοι έχουμε υπηρετήσει τη δημοσιογραφία γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει. Πώς δηλαδή αστυνομικοί, εισαγγελείς και δικηγόροι, προκειμένου να εξασφαλίσουν την προσωπική τους προβολή, κυνηγούν δημοσιογράφους για να τους «πασάρουν» πληροφορίες, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες της δικονομίας αλλά και κάθε αρχή δεοντολογίας. Τώρα όμως το πράγμα γίνεται ιδιαιτέρως προκλητικό και επικίνδυνο.
Διότι όλοι αυτοί τριγυρίζουν σαν πιράνχας το κορμάκι και την ψυχούλα του θύματος, βγάζοντας στον αέρα χαρτιά από τη δικογραφία, που το περιγράφουν. Μπροστά στο προσωπικό τους κέρδος, της προβολής για τους μεν και της τηλεθέασης για τους δε, αδιαφορούν για τις συνέπειες της ανοσιουργηματικής τους δράσης.
Ουδόλως τους απασχολεί η ουσία της υπόθεσης, δηλαδή το αύριο αυτού του παιδιού.
Θα μπορέσει ποτέ αυτό το κορίτσι να ξεχάσει τη φρίκη που βίωσε επί μήνες στα χέρια αυτού του τέρατος «υπεράνω πάσης υποψίας»; Θα μπορέσει ποτέ να ξαναζήσει μια κανονική ζωή; Να εμπιστευθεί ανθρώπους; Να αγαπήσει και να αγαπηθεί; Να κάνει δική του οικογένεια; Ποιον θα μπορέσει να εμπιστευθεί όταν το έχει προδώσει για λίγο «μαύρο», για τσιγαρόχαρτα και άλλα υλικά για «στριφτό» η ίδια του η «μάνα»;
Ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν.
Και όλα εξαρτώνται από το αν θα αποφευχθεί η περαιτέρω διαπόμπευση, η σκύλευσή του από τα μέσα ενημέρωσης. Από θλιβερούς δικηγόρους, οι οποίοι μοιράζουν σε παρόμοιου φυράματος «δημοσιογράφους» τη μία μετά την άλλη σελίδες από τη δικογραφία με αντάλλαγμα την προβολή τους από τα περίφημα «πρωινάδικα» και όχι μόνο, ώστε να ξέρουν και οι επόμενοι βιαστές σε ποιον πρέπει να απευθυνθούν για την υπεράσπισή τους. Είναι μια χυδαία συναλλαγή μεταξύ δικηγόρων, αστυνομικών ή άλλων ανακριτικών οργάνων από τη μια πλευρά και δημοσιογράφων της κλειδαρότρυπας από την άλλη. Και με τη φόρα που έχουν πάρει, δεν θα εκπλαγώ αν δω να δημοσιεύεται τελικώς και το ονοματεπώνυμο του παιδιού και η φωτογραφία του.
Ετσι για να υποστηριχθεί η προκλητικώς προβαλλόμενη άποψη ότι «έδειχνε πολύ μεγαλύτερη», ακόμη και «ολοκληρωμένη γυναίκα». Το παιδί της έκτης δημοτικού. Έχουν πολλή δουλειά τα πειθαρχικά και των δικηγόρων και των δημοσιογράφων. Ας ελπίσουμε ότι θα την κάνουν εγκαίρως. Να προλάβουν τα χειρότερα για την προστασία του ευάλωτου θύματος, του παιδιού
3
Συμβουλές για προστασία παιδιών από τη διαδικτυακή αποπλάνηση
Συμβουλές σε γονείς για την προστασία των παιδιών από τη διαδικτυακή αποπλάνηση (grooming) δίνει η Γραμμή Βοήθειας του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου (Help-line.gr) του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.
Με τον όρο διαδικτυακό grooming εννοούμε την διαδικασία της σεξουαλικής αποπλάνησης παιδιών όπου ο θύτης δημιουργεί αρχικά μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί και το εισάγει αργά και σταδιακά στο σεξουαλικό στοιχείο. Ο απώτερος σκοπός είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση του ανηλίκου. Το grooming και η σεξουαλική παρενόχληση μέσω διαδικτύου αποτελούν ποινικά κολάσιμες πράξεις
ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο -κυρίως χωρίς επίβλεψη- προσεγγίζονται κάποια στιγμή από κακόβουλους χρήστες. Ενδεικτικά του κινδύνου που διατρέχουν τα παιδιά είναι τα αποτελέσματα
σειράς ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου του ΙΤΕ,
σύμφωνα με τις οποίες:
το 21% των παιδιών δηλώνει ότι έχει δεχτεί διαδικτυακή παρενόχληση και ένα μεγάλο ποσοστό επιχείρησε να την αντιμετωπίσει χωρίς να το αναφέρει σε κανέναν,
το 21% των παιδιών έχει συναντηθεί με κάποιον που γνώρισε στο διαδίκτυο και
το 41% αποδέχεται αιτήματα φιλίας από αγνώστους.
Μάλιστα, μια πρόσφατη έρευνα σε γονείς αποκαλύπτει ότι μόνο το 32% των ερωτηθέντων ανησυχεί αν το παιδί έχει επαφή με αγνώστους κατά τη διαδικτυακή του ενασχόληση. Χρήσιμες συμβουλές για γονείς:
•Τα παιδιά είναι σημαντικό να μάθουν από νωρίς ότι το διαδίκτυο είναι ένας υπέροχος κόσμος στον οποίο θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή.
• Ενημερώνουμε και συμφωνούμε με τα παιδιά ότι δεν πρέπει να επικοινωνούν με αγνώστους και ούτε να κανονίζουν δια ζώσης συναντήσεις με ανθρώπους που γνώρισαν διαδικτυακά.
• Ενημερώνουμε τα παιδιά ότι η σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων απαγορεύεται αυστηρά και αποτελεί κακούργημα.
• Είμαστε σε επιφυλακή για τυχόν ενδείξεις όπως για παράδειγμα ακραία αλλαγή συμπεριφοράς του παιδιού, κρύψιμο διαδικτυακών συνηθειών και παραλαβή ακριβών δώρων που δε δικαιολογούνται.
• Ενημερώνουμε το παιδί για τα διαθέσιμα εργαλεία ασφαλείας. Αν κάποιος το ενοχλήσει διαδικτυακά είναι σημαντικό να ξέρει ότι μπορεί να αποθηκεύσει το μήνυμα ή τη συζήτηση. Ένας εύκολος τρόπος να το κάνει αυτό είναι να χρησιμοποιήσει το print screen και να αποθηκεύσει την εικόνα σε ένα αρχείο. Πολλές υπηρεσίες έχουν εργαλεία που δίνουν τη δυνατότητα να μπλοκάρει και να αναφέρει χρήστες που γίνονται ενοχλητικοί.
Διατηρούμε μια καλή, στενή και δυνατή σχέση με τα παιδιά ούτως ώστε να απευθυνθούν σε εμάς ακόμα και σε περίπτωση που κάνουν κάποιο λάθος.
Για ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλές μπορείτε να απευθυνθείτε στους εξειδικευμένους ψυχολόγους της Γραμμής Βοήθειας Help–line.gr διαθέσιμη δωρεάν τηλεφωνικά στο 210 6007686. Ακόμα οι ειδικοί της Γραμμής είναι διαθέσιμοι μέσω του e-mail: info@help-line.gr και μέσω chat συμβουλευτικής καθημερινά 2-5 μ.μ..
Όλες οι κλήσεις και οι αναφορές είναι ανώνυμες και εμπιστευτικές.
* Αν συναντήσετε έστω τυχαία εικόνες ή βίντεο κακοποίησης παιδιών στο διαδίκτυο μπορείτε να το καταγγείλετε ακόμα και ανώνυμα στη SafeLine.gr. Βασική μέριμνα της SafeLine είναι η εξάλειψη φωτογραφιών και βίντεο που απεικονίζουν κακοποίηση ανηλίκων, καθώς και η προάσπιση του δικαιώματος της ασφαλούς πλοήγησης του παιδιού στο Διαδίκτυο.
Στα παραπάνω προστίθεται και η αντιμετώπιση της παρενόχλησής του μέσω του κυβερνοχώρου ή του κινητού τηλεφώνου αλλά και η αντιμετώπιση περιεχομένου που αφορά τη βία, το ρατσισμό, την ξενοφοβία και γενικά καθετί το οποίο αντιβαίνει στην ελληνική Νομοθεσία.
4.
Υπενθυμίζουμε
Για να σώσουμε τις αθώες ψυχούλες από τα τέρατα «υπεράνω πάσης υποψίας, που επιτίθενται σαν πιράνχας στα κορμάκια και της ψυχούλες των ανηλίκων θυμάτων
Για ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλές μπορείτε να απευθυνθείτε στους εξειδικευμένους ψυχολόγους της Γραμμής Βοήθειας Help–line.gr διαθέσιμη δωρεάν τηλεφωνικά στο 210 6007686. Ακόμα οι ειδικοί της Γραμμής είναι διαθέσιμοι μέσω του e-mail: info@help-line.gr και μέσω chat συμβουλευτικής καθημερινά 2-5 μ.μ..
Όλες οι κλήσεις και οι αναφορές είναι
ανώνυμες και εμπιστευτικές.
……………………………………………………………….
Τα Μέλη και οι Φίλοι του Συλλόγου των Βετεράνων της Α΄(35) Μοίρας Καταδρομών Κύπρου 1974 «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74», πέραν της ειλικρινούς συμπαράστασης στα ανήλικα θύματα των ευυπόληπτων «πιράχνας», είναι στη διάθεση για την παροχή βοήθειας σε οποιοδήποτε αρμόδια υπηρεσία ή θύμα, για την οριστική εκρίζωση του αποκαλυφθέντος καρκινώματος, της εκμετάλλευσης αθώων παιδικών ψυχών.
Τηλέφωνο προέδρου Παναγιώτη Αφάλη 6934-779656
Όλοι μας, όχι μόνο μπορούμε αλλά έχουμε ιερό καθήκον και υποχρέωση να βοηθήσουμε.
Σας ευχαριστούμε πολύ
