Ο Σπύρος Χαριτάτος έδωσε συνέντευξη στο ΟΚ! και στον Μιχάλη Ροδόπουλο και μίλησε μεταξύ άλλων για το περιστατικό όπου έγινε αυτόπτης μάρτυρας μιας αυτοκτονίας.
«Ο...
πρώτος δίσκος που έβαλα στο ραδιόφωνο, γιατί δεν είχα λεφτά να πάω να αγοράσω δίσκους, ήταν του Τάκη Καλλιμάνη. Ανέβαινα στο σπίτι μου, έκανα παρέα με την Γιώτα, την αδελφή του, ένα εκπληκτικό πλάσμα, όλη η οικογένειά του είναι υπέροχοι άνθρωποι, απίστευτα χαρισματικά πλάσματα, ταλαντούχα. Ένα απόγευμα λοιπόν που πήγα να πάρω δίσκους, στα 15 ήμουν, φεύγοντας από τον Τάκη βλέπω έναν άνδρα να έρχεται προς το μέρος μου… Ερχόταν με ανοιχτά πουκάμισα, καταϊδρωμένος, σε τρομερή ένταση, κρατώντας ένα πιστόλι στο χέρι. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι γινόταν. Μέχρι που με πλησίασε στα τρία μέτρα. Είδα το χέρι του που έτρεμε να κρατάει ένα περίστροφο. Σταμάτησε, σήκωσε το όπλο και τον έβλεπα να με κοιτάζει στα μάτια έντονα. Σάστισα, πάγωσε το μυαλό μου, είχα μείνει με τους δίσκους και τα ακουστικά στα χέρια.
Γυρίζει σε ένα παράθυρο στο μπαλκόνι και φωνάζει: «Κοίτα τι κάνω εγώ τώρα για εσένα!». Ρίχνει μία στον κρόταφο, δεύτερη κενή, με την τρίτη εκπυρσοκροτεί το όπλο. Δηλαδή είχε δύο ευκαιρίες να σωθεί, αλλά επέμενε. Βλέπω όλη αυτήν την εικόνα κι αμέσως σωριάζεται στην άσφαλτο. Προχωράω, περπατώ 5-10 μέτρα, πιστεύοντας ότι αυτό που είδα είναι φαντασίωση, ότι δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Σε διάστημα δευτερολέπτων γυρίζω το κεφάλι μου πίσω και κοιτάω ακίνητος τον πολύ κόσμο να έχει συγκεντρωθεί πάνω του. Αργότερα κατάλαβα ότι είχε να κάνει με έναν άνθρωπο που είχε βιώσει μια τεράστια απογοήτευση ή προδοσία κι αντί να το διαχειριστεί ενδεχομένως με τη λογική και τη σωστή κρίση, αφέθηκε στο θυμικό του, στο βαθύ του συναίσθημα που έγινε αυτοκτονικό».
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο»!
Γυρίζει σε ένα παράθυρο στο μπαλκόνι και φωνάζει: «Κοίτα τι κάνω εγώ τώρα για εσένα!». Ρίχνει μία στον κρόταφο, δεύτερη κενή, με την τρίτη εκπυρσοκροτεί το όπλο. Δηλαδή είχε δύο ευκαιρίες να σωθεί, αλλά επέμενε. Βλέπω όλη αυτήν την εικόνα κι αμέσως σωριάζεται στην άσφαλτο. Προχωράω, περπατώ 5-10 μέτρα, πιστεύοντας ότι αυτό που είδα είναι φαντασίωση, ότι δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Σε διάστημα δευτερολέπτων γυρίζω το κεφάλι μου πίσω και κοιτάω ακίνητος τον πολύ κόσμο να έχει συγκεντρωθεί πάνω του. Αργότερα κατάλαβα ότι είχε να κάνει με έναν άνθρωπο που είχε βιώσει μια τεράστια απογοήτευση ή προδοσία κι αντί να το διαχειριστεί ενδεχομένως με τη λογική και τη σωστή κρίση, αφέθηκε στο θυμικό του, στο βαθύ του συναίσθημα που έγινε αυτοκτονικό».
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο»!
