Του Αντιστρατήγου ε.α. Χρήστου Φωτόπουλου
Το 1990 έκλεισε για πάντα τα μάτια της η πρώτη Ελληνίδα Αλεξιπτωτίστρια Σόνια-Σοφία Φ. Στεφανίδου, µια σπάνια γυναίκα που...
µε τις αξιέπαινες πράξεις της και τους υπέροχους αγώνες της για τη δοκιµαζόµενη, κατά την εποχή του µεγάλου πολέµου 1940-44, πατρίδα µας, απόκτησε µεγάλη δηµοσιότητα και προξένησε το θαυµασµό και την αγάπη των Ελλήνων της ηρωικής γενιάς του '40. Έφυγε ήσυχα και σεµνά, όπως ακριβώς ήταν και στον καιρό της δόξας της, αφήνοντας όµως πίσω της για πάντα µια ιστορία Αγώνων και Θυσιών, ανεκτίµητη παρακαταθήκη για τις νεώτερες γενιές των Ελληνίδων.
Προσωπικά δεν είχα τη µεγάλη τιµή να γνωρίσω την Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, αν και είχα κάτι κοινό µε εκείνη• ήµουν παλαιός καταδροµέας και αλεξιπτωτιστής στην αµέσως µετά τον πόλεµο εποχή. Όταν, αρκετό καιρό µετά το θάνατό της, κατά τη διάρκεια κάποιας ιστορικής έρευνας βρήκα τις Εγκύκλιες ∆ιαταγές του έτους 1945, µε τις οποίες της απονέµοντο στρατιωτικά πολεµικά µετάλλια, σκέφτηκα ότι, από σεβασµό προς τη µνήµη της, έπρεπε να ασχοληθώ µε την αναζήτηση και ανεύρεση στοιχείων σχετικά µε τη ζωή και τη δράση της, προκειµένου στη συνέχεια να τα δηµοσιοποιήσω. Έτσι ακριβώς άρχισα µια ενδελεχή έρευνα για να καταλήξω στην εκπόνηση και δηµοσίευση της παρούσας σύντοµης βιογραφίας της.
Έκρινα, ωστόσο, σκόπιµο, πριν προχωρήσω στην αφήγηση των ιστορικών γεγονότων που έχουν σχέση µε τη Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, να γράψω λίγα, αλλά πολύ χρήσιµα κατά την άποψή µου, στοιχεία για τον πατέρα της, τον εξαίρετο πατριώτη γιατρό Φιλοποίµενα Στεφανίδη• οµογενή από τον ηρωικό Πόντο. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι έτσι δίνεται η αρχή της ιστορίας της κόρης του και ταυτόχρονα δικαιολογείται ο σπάνιος χαρακτήρας της.
Έχω επίσης την πεποίθηση, ότι µε τη δηµοσίευση της βιογραφίας της Σόνιας- Σοφίας Στεφανίδου θα διατηρηθεί η ιστορική µνήµη για µια Ελληνίδα, η οποία πίστεψε στην ιδέα της ελευθερίας της πατρίδας και αγωνίστηκε εθελοντικά γι' αυτήν, προσφέροντάς της ακόµη και τη ζωή της, αν χρειαζόταν. Υπήρξε και αυτή µια από τις πολλές ηρωίδες της νεώτερης πολεµικής ιστορίας µας
Προσωπικά δεν είχα τη µεγάλη τιµή να γνωρίσω την Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, αν και είχα κάτι κοινό µε εκείνη• ήµουν παλαιός καταδροµέας και αλεξιπτωτιστής στην αµέσως µετά τον πόλεµο εποχή. Όταν, αρκετό καιρό µετά το θάνατό της, κατά τη διάρκεια κάποιας ιστορικής έρευνας βρήκα τις Εγκύκλιες ∆ιαταγές του έτους 1945, µε τις οποίες της απονέµοντο στρατιωτικά πολεµικά µετάλλια, σκέφτηκα ότι, από σεβασµό προς τη µνήµη της, έπρεπε να ασχοληθώ µε την αναζήτηση και ανεύρεση στοιχείων σχετικά µε τη ζωή και τη δράση της, προκειµένου στη συνέχεια να τα δηµοσιοποιήσω. Έτσι ακριβώς άρχισα µια ενδελεχή έρευνα για να καταλήξω στην εκπόνηση και δηµοσίευση της παρούσας σύντοµης βιογραφίας της.
Έκρινα, ωστόσο, σκόπιµο, πριν προχωρήσω στην αφήγηση των ιστορικών γεγονότων που έχουν σχέση µε τη Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, να γράψω λίγα, αλλά πολύ χρήσιµα κατά την άποψή µου, στοιχεία για τον πατέρα της, τον εξαίρετο πατριώτη γιατρό Φιλοποίµενα Στεφανίδη• οµογενή από τον ηρωικό Πόντο. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι έτσι δίνεται η αρχή της ιστορίας της κόρης του και ταυτόχρονα δικαιολογείται ο σπάνιος χαρακτήρας της.
Έχω επίσης την πεποίθηση, ότι µε τη δηµοσίευση της βιογραφίας της Σόνιας- Σοφίας Στεφανίδου θα διατηρηθεί η ιστορική µνήµη για µια Ελληνίδα, η οποία πίστεψε στην ιδέα της ελευθερίας της πατρίδας και αγωνίστηκε εθελοντικά γι' αυτήν, προσφέροντάς της ακόµη και τη ζωή της, αν χρειαζόταν. Υπήρξε και αυτή µια από τις πολλές ηρωίδες της νεώτερης πολεµικής ιστορίας µας
Τέλος, η παρούσα εργασία µου αφιερώνεται µε βαθύτατο σεβασµό στη µνήµη της για τα δέκα χρόνια από το θάνατό της.
