Σε προηγούμενο εκτενές...
άρθρο του iEpikaira (08/12/22) αναφέρθηκε ότι στις 8 Σεπτεμβρίου 2016 συνεδρίασε η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με θέμα τις εξελίξεις στα ενεργειακά της Αν. Μεσογείου, παρουσία του τότε Πρέσβεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην επιτροπή κατέθεσε και ο τότε Ειδικός Απεσταλμένος και νυν Ανώτερος Σύμβουλος Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άμος Χόκσταϊν (αρχιτέκτονας του γνωστού χάρτη Μπάιντεν, πολέμιος του EastMed και πρωτεργάτης του αμερικανικού non-paper), ο οποίος έκανε σοβαρές αποκαλύψεις ως προς τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Αν. Μεσογείου και δη της Κύπρου (δείτε τα συμπεράσματα).
Στην επιτροπή προήδρευσε η Ιλένα Ρος-Λέτινεν (Πρόεδρος της Subcommittee on the Middle East and North Africa). Στον εναρκτήριο λόγο της σε κάποιο σημείο ανέφερε:
«Εάν αυτή η συνεργασία [σσ. ενεργειακή συνεργασία που είχε ως αποτέλεσμα τη σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ] συνεχιστεί και επεκταθεί για να συμπεριλάβει και άλλους περιφερειακούς δρώντες [σσ. Τουρκία(;)], το φυσικό αέριο θα μπορούσε να ενώσει την περιοχή όπως ο άνθρακας και ο χάλυβας έφεραν κοντά την Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».
Η συγκεκριμένη δήλωση δεν θα μας έκανε εντύπωση εάν δεν εντοπίζαμε τον Νοέμβριο του 2018 -δύο χρόνια αργότερα- δήλωση σε συνέδριο του Economist -παρουσία της πρέσβειρας των ΗΠΑ στη Λευκωσία- του τότε ΥΠΕΞ και νυν υποψήφιου Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος είπε ότι το φυσικό αέριο της Μεσογείου μπορεί να γίνει ότι ήταν ο χάλυβας στην Ευρώπη! Τελικά ποιός κλείνει το μάτι σε ποιόν;
Ο Ν. Χριστοδουλίδης από το 2016 ήταν πρόδηλο ότι δεν ήταν αντίθετος στα διάφορα σχήματα ενεργειακής συνεργασίας στην Αν. Μεσόγειο, ακόμη και με την Τουρκία και συγκεκριμένα με την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου προς αυτήν. Η μόνη ένστασή του τότε ήταν ότι πρέπει προηγηθεί λύση του Κυπριακού πριν να περάσει αγωγός προς την Τουρκία μέσα από την Κυπριακή ΑΟΖ.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι Τούρκοι ανέκαθεν επιθυμούσαν έναν τέτοιο αγωγό -ανταγωνιστικό στον EastMed που θα υποδαυλίσει το 3+1 σχήμα και θα τους μετατρέψει σε ενεργειακό κόμβο μετακομιδής του φ/α της περιοχής- και προσπάθησαν να έρθουν σε συνεννόηση με το Ισραήλ, το οποίο μάλιστα πρότεινε τον συγκεκριμένο αγωγό στην Τουρκία όταν υπουργός ενέργειας ήταν ο Γιουβάλ Στάινιτζ κατά δήλωση του ιδίου, χωρίς όμως να επιτευχθεί τότε συμφωνία.
Η συγκεκριμένη δήλωση δεν θα μας έκανε εντύπωση εάν δεν εντοπίζαμε τον Νοέμβριο του 2018 -δύο χρόνια αργότερα- δήλωση σε συνέδριο του Economist -παρουσία της πρέσβειρας των ΗΠΑ στη Λευκωσία- του τότε ΥΠΕΞ και νυν υποψήφιου Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος είπε ότι το φυσικό αέριο της Μεσογείου μπορεί να γίνει ότι ήταν ο χάλυβας στην Ευρώπη! Τελικά ποιός κλείνει το μάτι σε ποιόν;
Ο Ν. Χριστοδουλίδης από το 2016 ήταν πρόδηλο ότι δεν ήταν αντίθετος στα διάφορα σχήματα ενεργειακής συνεργασίας στην Αν. Μεσόγειο, ακόμη και με την Τουρκία και συγκεκριμένα με την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου προς αυτήν. Η μόνη ένστασή του τότε ήταν ότι πρέπει προηγηθεί λύση του Κυπριακού πριν να περάσει αγωγός προς την Τουρκία μέσα από την Κυπριακή ΑΟΖ.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι Τούρκοι ανέκαθεν επιθυμούσαν έναν τέτοιο αγωγό -ανταγωνιστικό στον EastMed που θα υποδαυλίσει το 3+1 σχήμα και θα τους μετατρέψει σε ενεργειακό κόμβο μετακομιδής του φ/α της περιοχής- και προσπάθησαν να έρθουν σε συνεννόηση με το Ισραήλ, το οποίο μάλιστα πρότεινε τον συγκεκριμένο αγωγό στην Τουρκία όταν υπουργός ενέργειας ήταν ο Γιουβάλ Στάινιτζ κατά δήλωση του ιδίου, χωρίς όμως να επιτευχθεί τότε συμφωνία.
«Χάρτης Μπαίντεν»: Αγωγός προς Αλεξανδρέττα-Ισκεντερουν
Ο αγωγός αυτός αποτυπώνεται στον γνωστό «χάρτη Μπάιντεν» (παραπάνω). Θα ξεκινάει από την ισραηλινή ΑΟΖ με κατεύθυνση Βορειοανατολικά, θα διέρχεται την Κυπριακή ΑΟΖ (αυτήν που η Τουρκία θεωρεί ότι ανήκει αποκλειστικά στην ίδια και το ψευδοκράτος) και συγκεκριμένα από τα βυθοτεμάχια 13, 2 ενδεχομένως και το 3, και θα καταλήγει στην Αλεξανδρέττα (παρακάμπτοντας τη μεγαλόνησο) όπου θα μετατρέπεται πιθανόν σε LNG ή θα ενώνεται με τον αγωγό TANAP και εν συνεχεία με τον TAP προς την Ευρώπη (όπως προτείνει ο Ισραηλινός π. ΥΠΕΝ Γιουβάλ Στάινιτζ σε ντοκιμαντέρ του τουρκικού TRT World: στο 18:05). Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται δηλαδή ότι οι ζυμώσεις/σχεδιασμοί στην Αν. Μεσόγειο είναι αποτυπωμένοι στον προφητικό χάρτη Μπάιντεν ο οποίος δημιουργήθηκε κατά πάσα πιθανότητα αρχές του 2015 -ή λιγότερο πιθανό τέλος του 2014-.
Εκτός όμως του Ν. Χριστοδουλίδη, και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης -επίσης υποψήφιος Πρόεδρος- τίθεται ξεκάθαρα υπέρ ενός τέτοιου αγωγού προκειμένου να «ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά» στο Κυπριακό. «Από τη στιγμή που το φυσικό αέριο θα αξιοποιηθεί αποκλειστικά για τις ανάγκες της Τουρκίας, τότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Κίνδυνος θα μπορούσε να προκύψει μόνον, εάν οι συγκεκριμένες ποσότητες φυσικού αερίου συνεισέφεραν θετικά ή αρνητικά, στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή επηρέαζαν τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας» δήλωσε στο ΡΙΚ. Το ΑΚΕΛ μάλιστα σχολιάζοντας την δήλωση τότε, υπογράμμισε ότι η ενέργεια μπορεί να αποτελέσει «κλειδί της λύσης του Κυπριακού», και τάχθηκε υπέρ της πρότασης.
Την στάση του Α. Μαυρογιάννη σχολίασε και η ε/κ δημοσιογράφος Φανούλα Αργυρού στη Σημερινή Κύπρου (18/12/22) όπου έγραψε:
«[...] Όλο αυτό το διάστημα κάποιοι ξεσπάθωσαν στην φανερή υποστήριξη αγωγού προς Τουρκία πριν τη λύση του Κυπριακού μαζί και ο υποψήφιος Ανδρέας Μαυρογιάννης. Ειδικά όταν ο τελευταίος υποστηρίζει διαπραγματεύσεις από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά. Όταν είναι ξεκάθαρο το σχέδιο των Αμερικανών να βρουν τρόπους να έχει η Τουρκία μόνιμα πόδι στην Αν. Μεσόγειο με την σιωπηρή σύμφωνη γνώμη του Λονδίνου, (το οποίο έχυσε μαύρα δάκρυα για το αποτέλεσμα στο Κραν Μοντανά!) Τη μοιρασιά του θαλάσσιου πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία (και πριν τη λύση!), που συνεπάγεται και την αναγνώριση των κατεχομένων με δύο κράτη, με ραχοκοκκαλιά την βρετανο-τουρκική Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία».
Αντιδράσεις στην παραπάνω δήλωση του Α. Μαυρογιάννη υπήρξαν και από τους ανθυποψηφίους του, Γιώργο Κολοκασίδη (ο οποίος είπε ότι όχι μόνο δεν θα υποβοηθήσουν τέτοιες κινήσεις την επίλυση του κυπριακού αλλά θα την καταστήσουν δυσχερέστερη διότι θα κλιμακωθούν έτι περισσότερο οι τουρκικές απαιτήσεις), και Γεάδη Γεάδη (που διευκρίνισε ότι το Ε.ΛΑ.Μ όχι μόνο διαφωνεί κάθετα με την συγκεκριμένη εισήγηση, αλλά θεωρεί επικίνδυνους όσους προτείνουν συνεργασία με την Τουρκία στο θέμα του φ/α).
Σχετικά με το ζήτημα τοποθετήθηκε σε άλλη περίσταση και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος ερωτηθείς κατά τη διάρκεια του 18ου Συνεδρίου του Economist στη Λευκωσία δήλωσε πως στόχος της Ευρώπης για το 2050 είναι να μεταβεί στην πράσινη ενέργεια και έτσι «πρέπει να βρούμε τρόπους πιο φθηνούς στην εμπορικοποίηση του φυσικού αερίου με τη γειτονιά μας, την Αίγυπτο, την Τουρκία και την Ιορδανία [σσ. ήδη αναφέρθηκε σε προηγούμενο άρθρο μας ότι από το 2021 υπάρχει συμφωνία εξαγωγής φυσικού αερίου από την κυπριακή και την ισραηλινή ΑΟΖ, υποθαλάσσια μεταφορά στην Αίγυπτο και μετατροπή σε LNG ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ όπως αποτυπώνεται στον χάρτη Μπάιντεν]». Πρόσθεσε δε πως με τη λύση του Κυπριακού δεν αποκλείει(!) τη δημιουργία ενός αγωγού προς την Τουρκία.
Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε ότι η ενέργεια και ο ορυκτός πλούτος της ΚΔ είναι ψηλά στην ατζέντα των προεδρικών εκλογών του Φεβρουαρίου 2023. Και απ' ότι φαίνεται ήδη υπάρχουν δύο στρατόπεδα: το ένα βλέπει λύση στο κυπριακό με όχημα τον ενεργειακό πλούτο και το άλλο χαράσσει εναλλακτική πορεία. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην κρίση των ψηφοφόρων...
ΥΓ Σταχυολόγηση σχετικών δηλώσεων Αμερικανών αξιωματούχων:
Ο αγωγός αυτός αποτυπώνεται στον γνωστό «χάρτη Μπάιντεν» (παραπάνω). Θα ξεκινάει από την ισραηλινή ΑΟΖ με κατεύθυνση Βορειοανατολικά, θα διέρχεται την Κυπριακή ΑΟΖ (αυτήν που η Τουρκία θεωρεί ότι ανήκει αποκλειστικά στην ίδια και το ψευδοκράτος) και συγκεκριμένα από τα βυθοτεμάχια 13, 2 ενδεχομένως και το 3, και θα καταλήγει στην Αλεξανδρέττα (παρακάμπτοντας τη μεγαλόνησο) όπου θα μετατρέπεται πιθανόν σε LNG ή θα ενώνεται με τον αγωγό TANAP και εν συνεχεία με τον TAP προς την Ευρώπη (όπως προτείνει ο Ισραηλινός π. ΥΠΕΝ Γιουβάλ Στάινιτζ σε ντοκιμαντέρ του τουρκικού TRT World: στο 18:05). Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται δηλαδή ότι οι ζυμώσεις/σχεδιασμοί στην Αν. Μεσόγειο είναι αποτυπωμένοι στον προφητικό χάρτη Μπάιντεν ο οποίος δημιουργήθηκε κατά πάσα πιθανότητα αρχές του 2015 -ή λιγότερο πιθανό τέλος του 2014-.
Εκτός όμως του Ν. Χριστοδουλίδη, και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης -επίσης υποψήφιος Πρόεδρος- τίθεται ξεκάθαρα υπέρ ενός τέτοιου αγωγού προκειμένου να «ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά» στο Κυπριακό. «Από τη στιγμή που το φυσικό αέριο θα αξιοποιηθεί αποκλειστικά για τις ανάγκες της Τουρκίας, τότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Κίνδυνος θα μπορούσε να προκύψει μόνον, εάν οι συγκεκριμένες ποσότητες φυσικού αερίου συνεισέφεραν θετικά ή αρνητικά, στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή επηρέαζαν τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας» δήλωσε στο ΡΙΚ. Το ΑΚΕΛ μάλιστα σχολιάζοντας την δήλωση τότε, υπογράμμισε ότι η ενέργεια μπορεί να αποτελέσει «κλειδί της λύσης του Κυπριακού», και τάχθηκε υπέρ της πρότασης.
Την στάση του Α. Μαυρογιάννη σχολίασε και η ε/κ δημοσιογράφος Φανούλα Αργυρού στη Σημερινή Κύπρου (18/12/22) όπου έγραψε:
«[...] Όλο αυτό το διάστημα κάποιοι ξεσπάθωσαν στην φανερή υποστήριξη αγωγού προς Τουρκία πριν τη λύση του Κυπριακού μαζί και ο υποψήφιος Ανδρέας Μαυρογιάννης. Ειδικά όταν ο τελευταίος υποστηρίζει διαπραγματεύσεις από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά. Όταν είναι ξεκάθαρο το σχέδιο των Αμερικανών να βρουν τρόπους να έχει η Τουρκία μόνιμα πόδι στην Αν. Μεσόγειο με την σιωπηρή σύμφωνη γνώμη του Λονδίνου, (το οποίο έχυσε μαύρα δάκρυα για το αποτέλεσμα στο Κραν Μοντανά!) Τη μοιρασιά του θαλάσσιου πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία (και πριν τη λύση!), που συνεπάγεται και την αναγνώριση των κατεχομένων με δύο κράτη, με ραχοκοκκαλιά την βρετανο-τουρκική Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία».
Αντιδράσεις στην παραπάνω δήλωση του Α. Μαυρογιάννη υπήρξαν και από τους ανθυποψηφίους του, Γιώργο Κολοκασίδη (ο οποίος είπε ότι όχι μόνο δεν θα υποβοηθήσουν τέτοιες κινήσεις την επίλυση του κυπριακού αλλά θα την καταστήσουν δυσχερέστερη διότι θα κλιμακωθούν έτι περισσότερο οι τουρκικές απαιτήσεις), και Γεάδη Γεάδη (που διευκρίνισε ότι το Ε.ΛΑ.Μ όχι μόνο διαφωνεί κάθετα με την συγκεκριμένη εισήγηση, αλλά θεωρεί επικίνδυνους όσους προτείνουν συνεργασία με την Τουρκία στο θέμα του φ/α).
Σχετικά με το ζήτημα τοποθετήθηκε σε άλλη περίσταση και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος ερωτηθείς κατά τη διάρκεια του 18ου Συνεδρίου του Economist στη Λευκωσία δήλωσε πως στόχος της Ευρώπης για το 2050 είναι να μεταβεί στην πράσινη ενέργεια και έτσι «πρέπει να βρούμε τρόπους πιο φθηνούς στην εμπορικοποίηση του φυσικού αερίου με τη γειτονιά μας, την Αίγυπτο, την Τουρκία και την Ιορδανία [σσ. ήδη αναφέρθηκε σε προηγούμενο άρθρο μας ότι από το 2021 υπάρχει συμφωνία εξαγωγής φυσικού αερίου από την κυπριακή και την ισραηλινή ΑΟΖ, υποθαλάσσια μεταφορά στην Αίγυπτο και μετατροπή σε LNG ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ όπως αποτυπώνεται στον χάρτη Μπάιντεν]». Πρόσθεσε δε πως με τη λύση του Κυπριακού δεν αποκλείει(!) τη δημιουργία ενός αγωγού προς την Τουρκία.
Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε ότι η ενέργεια και ο ορυκτός πλούτος της ΚΔ είναι ψηλά στην ατζέντα των προεδρικών εκλογών του Φεβρουαρίου 2023. Και απ' ότι φαίνεται ήδη υπάρχουν δύο στρατόπεδα: το ένα βλέπει λύση στο κυπριακό με όχημα τον ενεργειακό πλούτο και το άλλο χαράσσει εναλλακτική πορεία. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην κρίση των ψηφοφόρων...
ΥΓ Σταχυολόγηση σχετικών δηλώσεων Αμερικανών αξιωματούχων:
-Ιλένα Ρος-Λέτινεν (πρόεδρος της Subcommittee on the Middle East and North Africa): «Νομίζω αυτό που πρέπει να δούμε τώρα μετά την εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ και Τουρκίας, είναι το αν μπορεί να επιτευχθεί μια λύση στο νησί της Κύπρου, που θα ξεκλειδώσει την δυνατότητα κατασκευής αγωγού από το Ισραήλ μέσω Κύπρου προς την Τουρκία.»
-Τζόναθαν Ελκαϊντ (πρώην βοηθός υπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ): «Έχουν γίνει συζητήσεις όχι μόνο για εξαγωγές [σσ. φυσικού αερίου] στην Κύπρο και στην Ελλάδα αλλά ακόμη και στην Τουρκία».
-Άμος Χόκσταϊν (πρώην Ειδικός Απεσταλμένος και νυν Ανώτερος Σύμβουλος Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ): «Για να μπορέσει να συνειδητοποιήσει το οικονομικό όφελος της ενεργειακής ασφάλειας [η Τουρκία], πρέπει να συνάψει συμφωνία με την Κύπρο, γιατί ο αγωγός που θα οδεύει από το Ισραήλ στην Τουρκία περνάει από την ΑΟΖ της Κύπρου. Και πραγματικά ελπίζω και πιστεύω ότι η Τουρκία κατανοεί την κρίσιμη φύση και τη στρατηγική φύση ή το στοιχείο που έχει προστεθεί στις συζητήσεις για το Κυπριακό, δηλαδή την ενέργεια».
