Ένας παράδεισος γαλήνης και ηρεμίας για λίγους – Δείτε τις φωτογραφίες
Το Παλαιό Τρίκερι είναι ένα μικροσκοπικό νησάκι στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου, που στην κυριολεξία μπορεί να χαρακτηριστεί και ως όνειρο. Το...
μοναδικό κατοικήσιμο στην «αγκαλιά» του κόλπου, το Παλαίο Τρίκερι αποτελεί έναν τόπο, σχεδόν, ουτοπικό.
Σε αυτόν τον παράδεισο ηρεμίας και γαλήνης, που απλώνεται σε μια έκταση μόλις 2,5 τ. χλμ., μπορεί κανείς να περπατήσει όλο το νησί μέσα σε 2 με 3 ώρες. Το νησάκι προσεγγίζεται μόνο με καΐκι από τη γειτονική ακτή του Πηλίου, ενώ εδώ ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, προσφέροντας, έτσι, στιγμές απίστευτης ησυχίας σε εκείνους που θα το επιλέξουν για μια διαφορετική εμπειρία μακριά από όλους και από όλα.
Ένα νησί με έναν και μοναδικό οικισμό
Ο μοναδικός οικισμός του νησιού είναι το μικρό λιμανάκι του Αγίου Ιωάννη, όπου παρατηρείται και η περισσότερη δραστηριότητα. Χτισμένος σχεδόν μέσα στον ελαιώνα του νησιού, με όμορφα δίπατα σπίτια, εδώ οι ανέσεις και οι πολυτέλειες πεντάστερων ξενοδοχείων δεν χωράνε, καθώς λιγοστοί ξενώνες είναι η μοναδική «πολυτέλεια» που προσφέρει το νησάκι στους επισκέπτες του. Επιπλέον, δεν υπάρχουν δρόμοι ή οποιοδήποτε τροχοφόρο μέσο για τις μετακινήσεις, καθώς όλες πραγματοποιούνται πεζή.
Σημείο αναφοράς του νησιού το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας στην κορυφή του λόφου -το νησί είναι γνωστό, επίσης, και ως το νησί της Παναγίας– το ψηλότερο σημείο του νησιού, το οποίο ξεκίνησε να χτίζεται το 1825. Από εδώ η θέα προς το Αιγαίο, την Εύβοια, τον Παγασητικό και το Πήλιο πραγματικά κόβει την ανάσα.
Η ανέγγιχτη φύση αποτελεί και το μεγαλύτερο δέλεαρ στο Παλαιό Τρίκερι, με τις ονειρικές παραλίες με τα κρυστάλλινα νερά να κερδίζουν και με το παραπάνω τις εντυπώσεις του κοινού. Η Αφέκτα, η Αγία Σοφία και η Πράσινη Άμμος είναι κάποιες από αυτές, σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους, με τα διάφανα νερά του Αιγαίου να καλούν σε αξέχαστα μακροβούτια μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Το Παλαιό Τρίκερι την περίοδο μεταξύ 1948- 1953 αποτέλεσε τόπο εξορίας χιλιάδων γυναικών και πολιτικών κρατούμενων, μια σκοτεινή «ιδιότητα» που απέκτησε κατά την περίοδο του εμφυλίου και που πάντα θα υπενθυμίζει στους επισκέπτες του νησιού το λιτό μνημείο που στέκει στη μικρή πλατεία δίπλα στο λιμάνι.
Για να προσεγγίσει κανείς το νησάκι θα πρέπει να διανύσει μια παραθαλάσσια διαδρομή 85 χλμ. από το Βόλο με κατεύθυνση προς τον Αλογοπόρο. Από εκεί θαλάσσια ταξί και καΐκια οδηγούν στον μικροσκοπικό παράδεισο.
Σε αυτόν τον παράδεισο ηρεμίας και γαλήνης, που απλώνεται σε μια έκταση μόλις 2,5 τ. χλμ., μπορεί κανείς να περπατήσει όλο το νησί μέσα σε 2 με 3 ώρες. Το νησάκι προσεγγίζεται μόνο με καΐκι από τη γειτονική ακτή του Πηλίου, ενώ εδώ ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, προσφέροντας, έτσι, στιγμές απίστευτης ησυχίας σε εκείνους που θα το επιλέξουν για μια διαφορετική εμπειρία μακριά από όλους και από όλα.
Ένα νησί με έναν και μοναδικό οικισμό
Ο μοναδικός οικισμός του νησιού είναι το μικρό λιμανάκι του Αγίου Ιωάννη, όπου παρατηρείται και η περισσότερη δραστηριότητα. Χτισμένος σχεδόν μέσα στον ελαιώνα του νησιού, με όμορφα δίπατα σπίτια, εδώ οι ανέσεις και οι πολυτέλειες πεντάστερων ξενοδοχείων δεν χωράνε, καθώς λιγοστοί ξενώνες είναι η μοναδική «πολυτέλεια» που προσφέρει το νησάκι στους επισκέπτες του. Επιπλέον, δεν υπάρχουν δρόμοι ή οποιοδήποτε τροχοφόρο μέσο για τις μετακινήσεις, καθώς όλες πραγματοποιούνται πεζή.
Σημείο αναφοράς του νησιού το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας στην κορυφή του λόφου -το νησί είναι γνωστό, επίσης, και ως το νησί της Παναγίας– το ψηλότερο σημείο του νησιού, το οποίο ξεκίνησε να χτίζεται το 1825. Από εδώ η θέα προς το Αιγαίο, την Εύβοια, τον Παγασητικό και το Πήλιο πραγματικά κόβει την ανάσα.
Η ανέγγιχτη φύση αποτελεί και το μεγαλύτερο δέλεαρ στο Παλαιό Τρίκερι, με τις ονειρικές παραλίες με τα κρυστάλλινα νερά να κερδίζουν και με το παραπάνω τις εντυπώσεις του κοινού. Η Αφέκτα, η Αγία Σοφία και η Πράσινη Άμμος είναι κάποιες από αυτές, σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους, με τα διάφανα νερά του Αιγαίου να καλούν σε αξέχαστα μακροβούτια μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Το Παλαιό Τρίκερι την περίοδο μεταξύ 1948- 1953 αποτέλεσε τόπο εξορίας χιλιάδων γυναικών και πολιτικών κρατούμενων, μια σκοτεινή «ιδιότητα» που απέκτησε κατά την περίοδο του εμφυλίου και που πάντα θα υπενθυμίζει στους επισκέπτες του νησιού το λιτό μνημείο που στέκει στη μικρή πλατεία δίπλα στο λιμάνι.
Για να προσεγγίσει κανείς το νησάκι θα πρέπει να διανύσει μια παραθαλάσσια διαδρομή 85 χλμ. από το Βόλο με κατεύθυνση προς τον Αλογοπόρο. Από εκεί θαλάσσια ταξί και καΐκια οδηγούν στον μικροσκοπικό παράδεισο.
newsbeast.gr
