Αγγελος Αγγελίδης
Διάβασα πραγματικά με ενδιαφέρον και αγωνία μέχρι το τέλος την πρόσφατη ανάρτηση ¨Αίτημα επανασύστασης του ιστορικού Δήμου Κολινδρού. Κύριε Μανώλα ήσασταν εκεί;¨ Αντί όμως...
να νιώσω κάτι πιο ελπιδοφόρο ένιωσα απογοήτευση. Απογοήτευση που επαναλαμβάνεται χρόνια και χρόνια.
Στο τέλος, ο συμπαθής συμπολίτης μας και άμεσα ενδιαφερόμενος που έγραψε κατά πάσα πιθανότητα αυτή την ανάρτηση, φάνηκε μεν ως ένθερμος και δυνατός αγωνιστής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποδείχτηκε όμως ¨ανίσχυρος¨.
Και εξηγώ γιατί θεωρείται ¨ανίσχυρος¨. Όταν κάποιος κρύβεται γίνεται αυτόματα άγνωστος. Έναν άγνωστο κανένας δεν τον εμπιστεύεται. Όταν κάποιος φοράει ανάμεσά μας ¨κουκούλα¨, αυτόματα εκπέμπει σήμα επικινδυνότητας. Έναν επικίνδυνο φροντίζουμε να τον αποφύγουμε. Όταν κάποιος μιλάει με περιστροφές και ασάφειες γίνεται ανιαρός και κουραστικός. Έναν ανιαρό δεν τον υπολογίζουμε. Όταν κάποιος θέλει από μόνος του να δείχνει ¨δειλός¨ αυτόματα χάνει την έννοια του πραγματικού αγωνιστή. Ενας ¨δειλός¨ στους αγώνες καταντάει βαρίδιο.
Για να είσαι όρθιος και ευθυτενής στη ζωή πρέπει να είσαι απλός, δηλαδή ειλικρινής, τολμηρός, γενναίος. Να εκπέμπεις σεβασμό.
Αγνωστε συναγωνιστή ¨τα χαρακώματα μπορεί να προσφέρουν σιγουριά, όμως εκεί πάντα είσαι σκυφτός¨.
Αν θέλεις ο αγώνας σου να πετύχει βγες μπροστά, να φανείς, να χαράξεις δρόμο. Η ιστορία δείχνει ότι πάντα υπάρχουν πολλοί που θέλουν να ακολουθήσουν.
Βέβαια υπάρχει η περίπτωση με την ευκολία του διαδικτύου, ώστε τα αρχικά ¨Κ.Π.¨ με τα οποία υπογράφεται η ανάρτηση να ανήκουν σε ¨στημένο πρόσωπο¨ που απλά θέλει να πυροδοτήσει το κλίμα για να αλιεύσει σχετικά με τα τεκταινό-μενα στον Βόρειο Δήμο (επίκεινται Δημοτικές Εκλογές).
Σε κάθε περίπτωση ας γίνουμε με θάρρος και παρρησία ο φορέας του εαυτού μας, όπως με καθαρά λόγια στηρίζει την επαναφορά στην προτέρα κατάσταση των δυο Δήμων και την υπογράφει δημόσια ο κ Θωμάς Σολοποτιάς και ο γράφων.
