Αυτούς που συνήθως τους αποκαλέσαμε ξένους, εννοώ τους βασιλιάδες, είναι αυτοί ή κάποιοι απο αυτούς που ”έστησαν” τα πόδια κάτω για να βοηθήσουν την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Παρόλα αυτά...
είναι ανοησία να μην αποδεχόμαστε οτι πολλά θέματα όπως και το Μακεδονικό ξεκίνησαν με την υποστήριξη του Βαυαρού Όθωνα και κατέληξαν επιτυχώς με τον Δανό Γεώργιο τον Α.
Ο Όθωνας υπήρξε ενας καλός βασιλιάς αλλά δεν έγινε αποδεκτός στην Ελλάδα εξαιτίας της Αντιβασιλείας των Armansperg, Maurer, και Heideck οι οποίοι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν και να συνάδουν με τον ελληνικό τρόπο σκέψης . Ιδιαιτέρως δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν την ψυχοσύνθεση ενός λαού ο οποίος είχε ζήσει υποδουλομένος επι 400 χρόνια και δεν ήταν έτοιμος να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης.
Ο Όθωνας ασπαζόμενος την Μεγάλη Ιδέα του Κωλέττη έκανε μια υπερπροσπάθεια για να απελευθερωθεί η Ήπειρος, η Θεσαλία και η Μακεδονία. Μάλιστα εξ αφορμής της σύρραξης στις 18 Νοεμβρίου 1853 οταν ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στον Δούναβη, ο Όθωνας αποτόλμησε να οργανώσει κίνηση για την απελευθέρωση των προαναφερόμενων εδαφών .Σχεδόν αμέσως συγκροτήθηκαν εθελοντικά σώματα, τα οποία έχοντας την ολόθερμη συμπαράσταση του βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, εισέβαλαν στα αλύτρωτα εδάφη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, που τότε βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων, για να ενισχύσουν τις τοπικές εξεγέρσεις του ελληνικού στοιχείου. Ο Όθωνας πέταξε τα βασιλικά του ενδύματα και κυκλοφορούσε με τις φουστανέλες και τα τσαρούχια στην Αθήνα, προσπαθώντας πλέον να ενισχύσει τα επαναστατικά κινήματα.
Κατόρθωσε παρά την αντίδραση και τις προειδοποιήσεις των Αγγλογάλλων να συγκεντρώσει μυστικά μεγάλα ποσά από πλούσιους ομογενείς και οργάνωσε επαναστατικό στρατό , τον οποίο εμψύχωσε με τους καλύτερους μόνιμους Έλληνες αξιωματικούς και άλλους τοπικούς οπλαρχηγούς (Σπυρίδων Καραϊσκάκης, Θεόδωρος Γρίβας, Κίτσος Τζαβέλας στην Ήπειρο), (στρατηγός Χριστόδουλος Χατζηπέτρος, Καταραχιάς, αδελφοί Μπασδέκη, Καραούλης στην Θεσσαλία) εκ των οποίων οι περισσότεροι απόγονοι των Αγωνιστών του 1821. Τα κινήματα αυτά τα παρουσίασε στους ξένους ως δήθεν αυθόρμητα και αρχικά σημείωσαν κάποιες ασήμαντες τοπικές επιτυχίες καθώς οι Τουρκικές δυνάμεις ήταν αποσπασμένες στην Κωνσταντινούπολη και στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Μάλιστα είχε κάνει και μυστικές συμφωνίες με την Ιταλία για να ανακτηθεί η Κωνσταντινούπολη.
Οι Αγγλογάλλοι όμως είχαν διαφορετική άποψη και οταν ο Όθωνας δεν υπάκουσε στις εντολές τους για τερματισμό της επαναστατικής αυτής κίνησης ,οι πρεσβευτές τους στην Αθήνα επέδωσαν τελεσίγραφο στον βασιλιά και μετά τη λήξη του στις 12 Μαΐου του 1854, πρώτα ο γαλλικός στρατός αποβιβάσθηκε στον Πειραιά, για να ακολουθήσει λίγες ημέρες αργότερα ο βρετανικός. Υπό την πίεση των όπλων και την 3 έτη Άγγλο γαλλική κατοχή της Ελλάδας ο Όθων αναγκάσθηκε να σταματήσει την επανάσταση.
Ετσι για την ιστορία να αναφέρουμε οτι μέχρι και ο λήσταρχος Νταβέλης του συμπαραστάθηκε, στην διάρκεια της 3 ετούς κατοχής . Την νύχτα της 23ης Μαΐου του 1855, κατάφερε να απαγάγει τον Γάλλο λοχαγό Μπερτώ, στην θέση «Ελαιώνας» μαζί με τους ένοπλους Γάλλους συνοδούς του, τους οποίους αφόπλισε. Πολλοί είπαν οτι το έκανε για να πάρει λύτρα και αμνήστευση .
Ναι ήταν αυτός ο Όθωνας που είχαν επιβάλλει στην Ελλάδα οι Μεγάλες Δυνάμεις ο οποίος όμως αντιστρατεύθηκε και παράκουσε τις Μεγάλες Δυνάμεις . Ήταν αυτός ο Όθωνας που η Αντιβασιλεία έκλεισε στην φυλακή τον Θ.Κολοκοτρώνη και αυτός του έδωσε χάρη. Ήταν αυτός ο Όθωνας που τα τελευταία χρόνια είχε κάμει τον Κολοκοτρώνη υπασπιστή και οταν πέθανε ο Γέρος του Μωριά με δική του μυστική προτροπή έδωσε εντολή να βάλουν στο φέρετρο κάτω απο τα τσαρούχια του την Τουρκική σημαία. Ηταν αυτός ο Βαυαρός Όθωνας που ειχε ζητήσει πριν πεθάνει εξόριστος πλέον, να ταφεί και τάφηκε φορώντας την φουστανέλα, έχοντας αφήσει αναμμένο το καντήλι της ελπίδας για την ανάκτηση των πατρογονικών εδαφών της Ελλάδας.
Οταν η Αγγλία αποφάσισε να παραχωρήσει τα Επτάνησα στην Ελλάδα μετα απο αγώνες των επτανησίων ως προίκα στο νέο βασιλιά της Ελλάδας, είχαν θέσει έναν όρο : Ότι ο νέος μονάρχης δε θα επιβουλευόταν τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και νέος μονάρχης ήταν ο Γεώργιος ο Α’, ενας πραγματικά «ανυπάκουος βασιλιάς », ο οποίος έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων την δέσμευση του αυτή και επί της βασιλείας της δικής του με πρωθυπουργό τον επίσης ανυπάκουο Ελευθέριο Βενιζέλο η Ελλάδα πήρε, με το σπαθί της τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, την Κρήτη και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου. Σύμφωνοι, πριν αρχίσουμε μεταξύ μας την μουρμούρα, την μιζέρια και την γκρίνια, θα υπερθεματίσω οτι ακολούθησαν λάθη τεράστια που πληρώθηκαν ακριβά, αυτό όμως δεν αναιρεί οτι η Ελλάδα είχε μεγαλώσει.
Ο Όθωνας ασπαζόμενος την Μεγάλη Ιδέα του Κωλέττη έκανε μια υπερπροσπάθεια για να απελευθερωθεί η Ήπειρος, η Θεσαλία και η Μακεδονία. Μάλιστα εξ αφορμής της σύρραξης στις 18 Νοεμβρίου 1853 οταν ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στον Δούναβη, ο Όθωνας αποτόλμησε να οργανώσει κίνηση για την απελευθέρωση των προαναφερόμενων εδαφών .Σχεδόν αμέσως συγκροτήθηκαν εθελοντικά σώματα, τα οποία έχοντας την ολόθερμη συμπαράσταση του βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, εισέβαλαν στα αλύτρωτα εδάφη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, που τότε βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων, για να ενισχύσουν τις τοπικές εξεγέρσεις του ελληνικού στοιχείου. Ο Όθωνας πέταξε τα βασιλικά του ενδύματα και κυκλοφορούσε με τις φουστανέλες και τα τσαρούχια στην Αθήνα, προσπαθώντας πλέον να ενισχύσει τα επαναστατικά κινήματα.
Κατόρθωσε παρά την αντίδραση και τις προειδοποιήσεις των Αγγλογάλλων να συγκεντρώσει μυστικά μεγάλα ποσά από πλούσιους ομογενείς και οργάνωσε επαναστατικό στρατό , τον οποίο εμψύχωσε με τους καλύτερους μόνιμους Έλληνες αξιωματικούς και άλλους τοπικούς οπλαρχηγούς (Σπυρίδων Καραϊσκάκης, Θεόδωρος Γρίβας, Κίτσος Τζαβέλας στην Ήπειρο), (στρατηγός Χριστόδουλος Χατζηπέτρος, Καταραχιάς, αδελφοί Μπασδέκη, Καραούλης στην Θεσσαλία) εκ των οποίων οι περισσότεροι απόγονοι των Αγωνιστών του 1821. Τα κινήματα αυτά τα παρουσίασε στους ξένους ως δήθεν αυθόρμητα και αρχικά σημείωσαν κάποιες ασήμαντες τοπικές επιτυχίες καθώς οι Τουρκικές δυνάμεις ήταν αποσπασμένες στην Κωνσταντινούπολη και στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Μάλιστα είχε κάνει και μυστικές συμφωνίες με την Ιταλία για να ανακτηθεί η Κωνσταντινούπολη.
Οι Αγγλογάλλοι όμως είχαν διαφορετική άποψη και οταν ο Όθωνας δεν υπάκουσε στις εντολές τους για τερματισμό της επαναστατικής αυτής κίνησης ,οι πρεσβευτές τους στην Αθήνα επέδωσαν τελεσίγραφο στον βασιλιά και μετά τη λήξη του στις 12 Μαΐου του 1854, πρώτα ο γαλλικός στρατός αποβιβάσθηκε στον Πειραιά, για να ακολουθήσει λίγες ημέρες αργότερα ο βρετανικός. Υπό την πίεση των όπλων και την 3 έτη Άγγλο γαλλική κατοχή της Ελλάδας ο Όθων αναγκάσθηκε να σταματήσει την επανάσταση.
Ετσι για την ιστορία να αναφέρουμε οτι μέχρι και ο λήσταρχος Νταβέλης του συμπαραστάθηκε, στην διάρκεια της 3 ετούς κατοχής . Την νύχτα της 23ης Μαΐου του 1855, κατάφερε να απαγάγει τον Γάλλο λοχαγό Μπερτώ, στην θέση «Ελαιώνας» μαζί με τους ένοπλους Γάλλους συνοδούς του, τους οποίους αφόπλισε. Πολλοί είπαν οτι το έκανε για να πάρει λύτρα και αμνήστευση .
Ναι ήταν αυτός ο Όθωνας που είχαν επιβάλλει στην Ελλάδα οι Μεγάλες Δυνάμεις ο οποίος όμως αντιστρατεύθηκε και παράκουσε τις Μεγάλες Δυνάμεις . Ήταν αυτός ο Όθωνας που η Αντιβασιλεία έκλεισε στην φυλακή τον Θ.Κολοκοτρώνη και αυτός του έδωσε χάρη. Ήταν αυτός ο Όθωνας που τα τελευταία χρόνια είχε κάμει τον Κολοκοτρώνη υπασπιστή και οταν πέθανε ο Γέρος του Μωριά με δική του μυστική προτροπή έδωσε εντολή να βάλουν στο φέρετρο κάτω απο τα τσαρούχια του την Τουρκική σημαία. Ηταν αυτός ο Βαυαρός Όθωνας που ειχε ζητήσει πριν πεθάνει εξόριστος πλέον, να ταφεί και τάφηκε φορώντας την φουστανέλα, έχοντας αφήσει αναμμένο το καντήλι της ελπίδας για την ανάκτηση των πατρογονικών εδαφών της Ελλάδας.
Οταν η Αγγλία αποφάσισε να παραχωρήσει τα Επτάνησα στην Ελλάδα μετα απο αγώνες των επτανησίων ως προίκα στο νέο βασιλιά της Ελλάδας, είχαν θέσει έναν όρο : Ότι ο νέος μονάρχης δε θα επιβουλευόταν τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και νέος μονάρχης ήταν ο Γεώργιος ο Α’, ενας πραγματικά «ανυπάκουος βασιλιάς », ο οποίος έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων την δέσμευση του αυτή και επί της βασιλείας της δικής του με πρωθυπουργό τον επίσης ανυπάκουο Ελευθέριο Βενιζέλο η Ελλάδα πήρε, με το σπαθί της τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, την Κρήτη και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου. Σύμφωνοι, πριν αρχίσουμε μεταξύ μας την μουρμούρα, την μιζέρια και την γκρίνια, θα υπερθεματίσω οτι ακολούθησαν λάθη τεράστια που πληρώθηκαν ακριβά, αυτό όμως δεν αναιρεί οτι η Ελλάδα είχε μεγαλώσει.
Β.Β.
