Μνήμη Λορέντζου Μαβίλη

Ο Λορέντζος Μαβίλης πέφτει νεκρός στη μάχη 

Σήμερα 28 Νοεμβρίου, τιμούμε τη μνήμη του Λορέντζου Μαβίλη, του ποιητή, του εθελοντή των μαχών της Κρήτης, που έπεσε μαχόμενος σε ηλικία 53 ετών, ως εθελοντής λοχαγός των Γαριβαλδινών ερυθροχιτώνων, στο Δρίσκο Ιωαννίνων, στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912. Ο...

 

πρώτος σοβαρός τραυματισμός του Μαβίλη στην Κρήτη, εν μέσω της εκστρατείας του 1897, δεν τον απέτρεψε, όταν τον χρειάστηκε η πατρίδα, να δώσει ξανά το παρόν και να θυσιάσει τη ζωή του για την Ελλάδα. Τα τελευταία του λόγια, λίγο πριν αποβιώσει μετά το θανάσιμο τραυματισμό του, αναδεικνύουν μεγαλείο ψυχής: 

«Επερίμενα πολλές τιμές από τούτον τον πόλεμο, αλλά όχι και την τιμή να θυσιάσω τη ζωή μου για την Ελλάδα μου». 

Στην κορφή της ζωής 

Ο άνθρωπος με τις σκληρές ηθικές αρχές, που αρνήθηκε αξιώματα («ό,τι κατορθώσω εις την ζωή μου, θα το κατορθώσω μένοντας συνεπής», απάντησε στον Κεφαλλήνιο), ο άνθρωπος για τον οποίο ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έγραψε ότι «στάθηκε ένας απ’ τους σπάνιους εκείνους ποιητές που το καλύτερό τους ποίημα είναι η ζωή τους», άφησε πίσω του σπουδαίο έργο, ένα φάρο πατριωτισμού, που κάποιοι σήμερα, στην εποχή της Ρεπούση και της Δραγώνα, προσπαθούν να «πνίξουν». Αλήθεια, πόσα ελληνόπουλα γνωρίζουν σήμερα τον Λορέντζο Μαβίλη; Κι όμως, ανήκε στη γενιά εκείνη που διψούσε να φτάσει «στην κορφή της ζωής, όπου ροδίζει/ της Λευτεριάς αμόλευτος αγέρας/ και σαν ήχος αθάνατης φλογέρας/ η ποίηση, αηδόνι θείο, καλοκαρδίζει…» 

Της Ηπείρου το χώμα

 «Σ’ αγαπώ/ δεν μπορώ/ τίποτ’ άλλο να πω/ πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!», του έγραψε ο έρωτάς του, η ποιήτρια Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσα, το φιλολογικό της όνομα). Όμως, ο Λορέντζος Μαβίλης δεν κρατιόταν:

«Χερουβικής χαράς χρυσός αθέρας
Σ’ εφλόγισε πατώντας της Ηπείρου Το χώμα,
σα στην πλατωσιά του απείρου
Νάστραφτε από το “εν τούτω νίκα” ο αιθέρας,
Και σα σε λάμψη παρουσίας δευτέρας
Μ’ αποκαλυπτικού αγαλλίαση ονείρου
Νάβλεπες στο βυθό του Παμπονήρου
Να γκρεμιστή η Τουρκιά, το ανίερο τέρας».

Έτσι έγραψε σε ένα σονέτο του ο Λορέντζος Μαβίλης. Τον θέριεψε ο πόνος του θανάτου, «με τ’ αγιασμένα δαφνοστέφανά του». 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

elkosmos.gr