Αναστάσιος Ταρενίδης
Άλλη μια εκλογική αναμέτρηση ολοκληρώθηκε και η Ελλάδα όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη κατέθεσε την ωμή ετυμηγορία της με τον πιο αμείλικτο τρόπο: χωρίς ψήφο! Η συντριπτική της αποχή είναι ίσως μια σαφής απόδειξη της ανεπάρκειας και της βαθιάς κρίσης που περνάει η δημοκρατία μας. Αιτία αυτού...
του φαινομένου δεν είναι άλλη από την ίδια τη φύση της δημοκρατίας, που ακριβώς επειδή είναι δημοκρατία παρέχει στον εαυτό της τη δυνατότητα να αυτοϋπονομεύεται εφόσον είναι καθρέφτης φανερός του λαού και των ηγετών της.
Ας δούμε λοιπόν ποιες είναι οι ριζικές καταβολές αυτού του θεσμού για να καταλάβουμε εναργέστερα την παρούσα κατάσταση και ποιες είναι οι γενεσιουργές αιτίες που οδήγησαν στην εμφάνισή του.
Με μια αντικειμενική ματιά στην αρχαιότητα αλλά και στην ανθρώπινη φύση -που ακριβής καθρέφτης της θα είναι πάντα η κλασική αρχαιότητα- μπορούμε με ειλικρίνεια να αποφανθούμε, πως θεμέλιο και ακρογωνιαίος λίθος του θεσμού της δημοκρατίας, είναι ένας άλλος θεσμός: ο εξοστρακισμός!
Εντελώς αντίθετα από την ανατολική αρετή της υπακοής και της υποταγής, η ελληνική φυλή, φίλερις και φιλόπρωτη, δεν ανεχόταν και δεν έσκυβε κεφάλι ποτέ σε κανέναν μέγα και πρώτο. Ή ορθότερα, τους χρησιμοποιούσε μεν στις δύσκολες στιγμές(στους Μαραθώνες και στις Σαλαμίνες), μα τους ξεφορτωνόταν γρήγορα γρήγορα για να μην συγκεντρώσουν (όπως ήταν επόμενο)όλη την πολιτική ισχύ επάνω τους και να συνεχιστεί με μετριότερους όρους αυτό που πάντα ήτανε το ζητούμενο για τον Έλληνα: ὁἀγών (ανταγωνισμός). Και φυσικά, στη δημοκρατία δεν έχουν θέση όσοι είναι εκτός ανταγωνισμού..!
Έτσι... έξω ο Αριστείδης, έξω ο Θεμιστοκλής, ο Μιλτιάδης, ο Αλκιβιάδης, ο Σωκράτης, για να μπορούμε οι υπόλοιποι να συνεχίσουμε τη δημοκρατία μας! Ιδιοφυής θεσμός δημιουργημένος για να νικάει ιδιοφυΐες! Μια ιδιοφυΐα του πλήθους που συντηρεί τον εαυτό της δια φθόνονκατά παντός ανώτερου προσώπου.
Και σήμερα δεν υπάρχει εξοστρακισμός; Οφείλουμε και πάλι με ειλικρίνεια να ομολογήσουμε, πως συν τη εξελίξει του ανθρωπίνου είδους, ο εξοστρακισμός καταργήθηκε ως βάρβαρος και παρωχημένος μια και αντικαθίσταται εντελέστατα και αθόρυβα από την έμμεση δημοκρατία! Η έμμεση δημοκρατία και ο τρόπος του πολιτεύεσθαι μέσα σε αυτήν με όλες τις γνωστές προϋποθέσεις που ενέχει, είναι που ε ξ ο σ τ ρ α κ ί ζ ε ι κάθε πραγματικά άξιο άνθρωπο από την πολιτική ζωή. Γιατί κάθε αληθινή και ενεργός δύναμη πάνω στον κόσμο δεν είναι άλλο από αμεσότητα! Και η εμμεσότητα δεν είναι άλλο από ψέμα! Και η ενεργός δύναμη καμιά σχέση δεν δύναται να έχει με την εμμεσότητα γιατί αλλιώς δεν είναι αληθινή ενεργός δύναμη!
Μην αναρωτιόμαστε λοιπόν, πού πήγαν οι μεγάλοι ηγέτες, τα πρόσωπα, οι μονάδες. Ζουν ανάμεσά μας, απλοί και άγνωστοι διάκονοι, διοχετεύουν την δύναμή τους στην αφάνεια, κάτω από το επιστέγασμα της δημοκρατίας μας· το καλύτερο δυνατό πολίτευμα που μας σώζει από τον δεσποτισμό ή που μας βυθίζει σε μια ολοένα και πιο υποβαθμιζόμενη μετριότητα;
Η εμφατική αποχή του ελληνικού λαού αλλά και των λοιπών ευρωπαίων συνιστά μια κάθετη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, που σε συνδυασμό με την ραγδαία άνοδο ακραίων πολιτικών τάσεων αποτελεί δείκτη της νοσηρής δημοκρατίας μας.
Αναστάσιος Ταρενίδης
Φιλόλογος
