Στην Κύπρο βρίσκεται από τη Δευτέρα το πρωί ο υποψήφιος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Μιχάλης Κατρίνης, ο οποίος είχε διαδοχικές συναντήσεις με τον Αρχιεπίσκοπο νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Γεώργιο, τον Υπουργό Άμυνας κ. Πάλμα, τον Πρόεδρο της ΕΔΕΚ κ. Σιζόπουλο και τον διαπραγματευτή για το Κυπριακό κ. Μενελάου.
Ο...
Μιχάλης Κατρίνης αναφέρθηκε στη σωστή διάσταση που έχει το ζήτημα της Κύπρου, τονίζοντας ότι είναι λανθασμένη η διατύπωση ότι το Κυπριακό είναι ένα διμερές πρόβλημα, είτε ανάμεσα στην Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή κοινότητα, είτε ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.
Αντίθετα, το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα που άπτεται των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, ένα πρόβλημα παράνομης στρατιωτικής εισβολής και κατοχής μιας ανεξάρτητης χώρας από την Τουρκία . Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, απλά ξεπλένει την Τουρκία.
Έκανε λόγο για μια εθνική στρατηγική στο Κυπριακό, σύμφωνα με την οποία:
-Λύση δύο κρατών στην Κύπρο δεν είναι αποδεκτή, δεν μπορεί να υπάρχουν εγγυήτριες δυνάμεις σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε, αλλά ούτε και τουρκικά στρατεύματα στο νησί.
-Θα πρέπει να καταστεί σαφές προς την Τουρκία ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο συνδέονται με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και το Κυπριακό.
- Η δικοινοτική ομοσπονδία πρέπει να είναι λειτουργική και όχι ετεροβαρής και διαλυτική, να δημιουργηθεί δηλαδή ένα υβριδικό κράτος που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει την επόμενη μέρα.
Όπως είπε ο Μιχάλης Κατρίνης, «η Τουρκική αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη δεν έχει συγκυριακά αλλά μόνιμα χαρακτηριστικά.
Στηρίζεται σε μια μακρόχρονη στρατηγική επιλογή της Τουρκίας από τη δεκαετία του 1950 και η οποία επενδύεται και ενισχύεται κατά καιρούς με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας.
Το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου για το ‘Στρατηγικό Βάθος’ περιγράφει την αναθεωρητική και επιθετική πολιτική της Τουρκίας έναντι της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας.
Αναφέρει ότι ‘ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να τον εφεύρει αφού καμιά χώρα δεν μπορεί να μένει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου’.
Έτσι αντιλαμβάνεται η Τουρκία την Κύπρο, δεν θέλει απλά τη διχοτόμηση, αλλά τον πλήρη έλεγχο της».
Παράλληλα ο Μιχάλης Κατρίνης αναφέρθηκε στο δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας-Κύπρου υιοθετήθηκε το 1993 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, επισημαίνοντας ότι:
«Από τη στιγμή που υφίσταται απειλή αλλά και η παρουσία ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας στο νησί, πρέπει να επικαιροποιηθεί και να διευρυνθεί το ενιαίο αμυντικό δόγμα.
Με συνεκπαίδευση, με τη δημιουργία αμυντικής υποδομής, ακόμα και με τη συμμετοχή και συνεργασία δυνάμεων της Μεσογείου, που αποτελούν δυνάμεις σταθερότητας, ειρήνης και ασφάλειας και με τις οποίες υπάρχει ήδη υφιστάμενη αμυντική συνεργασία , όπως η Γαλλία».
Ο κ. Κατρίνης υπενθύμισε μάλιστα τις δηλώσεις του κ. Ερντογάν, τον περασμένο Μάρτιο, ότι το 1974 έπρεπε να καταληφθεί όλη η Κύπρος, αλλά και την απαίτηση της Τουρκίας να μην υπάρχει αμυντική υποδομή στα ελληνικά νησιά και στην Κύπρο.
Αντίθετα, το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα που άπτεται των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, ένα πρόβλημα παράνομης στρατιωτικής εισβολής και κατοχής μιας ανεξάρτητης χώρας από την Τουρκία . Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, απλά ξεπλένει την Τουρκία.
Έκανε λόγο για μια εθνική στρατηγική στο Κυπριακό, σύμφωνα με την οποία:
-Λύση δύο κρατών στην Κύπρο δεν είναι αποδεκτή, δεν μπορεί να υπάρχουν εγγυήτριες δυνάμεις σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε, αλλά ούτε και τουρκικά στρατεύματα στο νησί.
-Θα πρέπει να καταστεί σαφές προς την Τουρκία ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο συνδέονται με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και το Κυπριακό.
- Η δικοινοτική ομοσπονδία πρέπει να είναι λειτουργική και όχι ετεροβαρής και διαλυτική, να δημιουργηθεί δηλαδή ένα υβριδικό κράτος που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει την επόμενη μέρα.
Όπως είπε ο Μιχάλης Κατρίνης, «η Τουρκική αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη δεν έχει συγκυριακά αλλά μόνιμα χαρακτηριστικά.
Στηρίζεται σε μια μακρόχρονη στρατηγική επιλογή της Τουρκίας από τη δεκαετία του 1950 και η οποία επενδύεται και ενισχύεται κατά καιρούς με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας.
Το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου για το ‘Στρατηγικό Βάθος’ περιγράφει την αναθεωρητική και επιθετική πολιτική της Τουρκίας έναντι της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας.
Αναφέρει ότι ‘ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να τον εφεύρει αφού καμιά χώρα δεν μπορεί να μένει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου’.
Έτσι αντιλαμβάνεται η Τουρκία την Κύπρο, δεν θέλει απλά τη διχοτόμηση, αλλά τον πλήρη έλεγχο της».
Παράλληλα ο Μιχάλης Κατρίνης αναφέρθηκε στο δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας-Κύπρου υιοθετήθηκε το 1993 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, επισημαίνοντας ότι:
«Από τη στιγμή που υφίσταται απειλή αλλά και η παρουσία ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας στο νησί, πρέπει να επικαιροποιηθεί και να διευρυνθεί το ενιαίο αμυντικό δόγμα.
Με συνεκπαίδευση, με τη δημιουργία αμυντικής υποδομής, ακόμα και με τη συμμετοχή και συνεργασία δυνάμεων της Μεσογείου, που αποτελούν δυνάμεις σταθερότητας, ειρήνης και ασφάλειας και με τις οποίες υπάρχει ήδη υφιστάμενη αμυντική συνεργασία , όπως η Γαλλία».
Ο κ. Κατρίνης υπενθύμισε μάλιστα τις δηλώσεις του κ. Ερντογάν, τον περασμένο Μάρτιο, ότι το 1974 έπρεπε να καταληφθεί όλη η Κύπρος, αλλά και την απαίτηση της Τουρκίας να μην υπάρχει αμυντική υποδομή στα ελληνικά νησιά και στην Κύπρο.
