13 Οκτωβρίου 1307: Μια μέρα που άλλαξε την ιστορία και έκτοτε έγινε συνώνυμη με τη γρουσουζιά. Ήταν Παρασκευή εκείνη την ημέρα, όταν...
ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος Δ’ ο Ωραίος, ένας από τους πιο αδίστακτους μονάρχες της μεσαιωνικής Ευρώπης, αποφάσισε να εξαλείψει μια από τις πιο ισχυρές αδελφότητες που γνώρισε ποτέ ο Χριστιανικός κόσμος: το Τάγμα των Ναϊτών. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα ένταλμα σύλληψης για την καταστροφή τους, και η μέρα αυτή έμελλε να σημαδευτεί με αίμα, βασανιστήρια και προδοσία.Οι Ιππότες του Ναού ή αλλιώς Ναΐτες είχαν ιδρυθεί στα τέλη του 11ου αιώνα, αρχικά με σκοπό την προστασία των Χριστιανών προσκυνητών που ταξίδευαν στους Αγίους Τόπους. Με το πέρασμα του χρόνου το Τάγμα απέκτησε τεράστια ισχύ, δημιουργώντας πλούτο, επιρροή και μια μυστικιστική αύρα που το καθιστούσε σχεδόν απρόσιτο. Ο Φίλιππος, ένας άπληστος και οικονομικά εξαρτημένος βασιλιάς, έβλεπε στους Ναΐτες ένα εμπόδιο στην εξουσία του.
Χωρίς να διστάσει, ο Φίλιππος κατασκεύασε κατηγορίες. Οι Ναΐτες, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αιρετικοί και μυστικιστές που απολάμβαναν την ιεροσυλία και λάτρευαν ειδωλολατρικές φιγούρες. Ο ηγέτης τους, ο Ζακ ντε Μολά, κατηγορήθηκε ότι πρόδωσε τον Χριστιανισμό και βεβήλωνε την πίστη. Οι κατηγορίες ήταν ψευδείς, βεβαίως, αλλά ήταν αρκετές για να εξαπολύσει ένα κύμα τρομοκρατίας που θύμιζε δαιμονολαγνικό κυνήγι μαγισσών.
Ήταν λοιπόν Παρασκευή και 13 Οκτωβρίου όταν η αυγή βρήκε χιλιάδες Ναΐτες να συλλαμβάνονται σε όλη τη Γαλλία, ύστερα από μυστική εντολή του βασιλιά. Άνδρες με θάρρος, τιμή και ιστορία πιάστηκαν σαν εγκληματίες. Ο Ζακ ντε Μολά, ο ηγέτης τους, υπέστη φρικτά βασανιστήρια για να «ομολογήσει» ότι οι Ναΐτες λάτρευαν τον Σατανά. Υποχρεώθηκαν να δώσουν κατασκευασμένες μαρτυρίες ότι ήταν αιρετικοί, ότι ξερνούσαν πάνω στους Σταυρούς και ότι συμμετείχαν σε μακάβρια τελετουργικά.
Λίγους μήνες αργότερα, σε μια φλογισμένη πλατεία του Παρισιού, ο Ζακ ντε Μολά και άλλοι ηγέτες του Τάγματος κάηκαν ζωντανοί μπροστά σε έναν όχλο που ζητωκραύγαζε. Εκείνη τη στιγμή, ο ντε Μολά, λίγο πριν πεθάνει, απηύθυνε μια φοβερή κατάρα: κάλεσε τον βασιλιά και τον Πάπα να τον συναντήσουν στον άλλο κόσμο πριν περάσει ένας χρόνος. Κι έτσι έγινε. Μέσα σε λίγους μήνες, ο Φίλιππος και ο Πάπας Κλήμης Ε’ βρέθηκαν νεκροί, δίνοντας τροφή στη φήμη ότι οι Ναΐτες είχαν πραγματικά κρυφές δυνάμεις.
Από τότε, αυτή η μέρα θεωρείται καταραμένη. Η «Παρασκευή και 13» έγινε συνώνυμο της γρουσουζιάς και του κακού, και δεν είναι λίγοι αυτοί που ακόμη και σήμερα την αποφεύγουν. Η ιστορία των Ναϊτών παρέμεινε ζωντανή, τυλιγμένη στον μύθο και το μυστήριο, με πολλές θεωρίες συνωμοσίας να γεννιούνται γύρω από το όνομά τους.
Χωρίς να διστάσει, ο Φίλιππος κατασκεύασε κατηγορίες. Οι Ναΐτες, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αιρετικοί και μυστικιστές που απολάμβαναν την ιεροσυλία και λάτρευαν ειδωλολατρικές φιγούρες. Ο ηγέτης τους, ο Ζακ ντε Μολά, κατηγορήθηκε ότι πρόδωσε τον Χριστιανισμό και βεβήλωνε την πίστη. Οι κατηγορίες ήταν ψευδείς, βεβαίως, αλλά ήταν αρκετές για να εξαπολύσει ένα κύμα τρομοκρατίας που θύμιζε δαιμονολαγνικό κυνήγι μαγισσών.
Ήταν λοιπόν Παρασκευή και 13 Οκτωβρίου όταν η αυγή βρήκε χιλιάδες Ναΐτες να συλλαμβάνονται σε όλη τη Γαλλία, ύστερα από μυστική εντολή του βασιλιά. Άνδρες με θάρρος, τιμή και ιστορία πιάστηκαν σαν εγκληματίες. Ο Ζακ ντε Μολά, ο ηγέτης τους, υπέστη φρικτά βασανιστήρια για να «ομολογήσει» ότι οι Ναΐτες λάτρευαν τον Σατανά. Υποχρεώθηκαν να δώσουν κατασκευασμένες μαρτυρίες ότι ήταν αιρετικοί, ότι ξερνούσαν πάνω στους Σταυρούς και ότι συμμετείχαν σε μακάβρια τελετουργικά.
Λίγους μήνες αργότερα, σε μια φλογισμένη πλατεία του Παρισιού, ο Ζακ ντε Μολά και άλλοι ηγέτες του Τάγματος κάηκαν ζωντανοί μπροστά σε έναν όχλο που ζητωκραύγαζε. Εκείνη τη στιγμή, ο ντε Μολά, λίγο πριν πεθάνει, απηύθυνε μια φοβερή κατάρα: κάλεσε τον βασιλιά και τον Πάπα να τον συναντήσουν στον άλλο κόσμο πριν περάσει ένας χρόνος. Κι έτσι έγινε. Μέσα σε λίγους μήνες, ο Φίλιππος και ο Πάπας Κλήμης Ε’ βρέθηκαν νεκροί, δίνοντας τροφή στη φήμη ότι οι Ναΐτες είχαν πραγματικά κρυφές δυνάμεις.
Από τότε, αυτή η μέρα θεωρείται καταραμένη. Η «Παρασκευή και 13» έγινε συνώνυμο της γρουσουζιάς και του κακού, και δεν είναι λίγοι αυτοί που ακόμη και σήμερα την αποφεύγουν. Η ιστορία των Ναϊτών παρέμεινε ζωντανή, τυλιγμένη στον μύθο και το μυστήριο, με πολλές θεωρίες συνωμοσίας να γεννιούνται γύρω από το όνομά τους.
