«Ανυπομονώ να ξυπνήσω και να πιω τον πρωινό μου καφέ κοιτάζοντας την Ανταρκτική, ελπίζω να δω και μια φάλαινα»
Ένα συναρπαστικό κεφάλαιο με πρωτόγνωρες εμπειρίες ανοίγει στην καριέρα...
του Τζορτζ Κλαρκ (George Clarke) από το Μπρίστολ. Από την κατασκευή σκηνών σε μουσικά φεστιβάλ θα στελεχώσει μια μικρή ομάδα στο νοτιότερο επιχειρησιακό ταχυδρομείο και μουσείο στον κόσμο.
Η ομάδα αποτελείται από πέντε άτομα τα οποία προσλήφθηκαν από το UK Antarctic Heritage Trust, μια φιλανθρωπική οργάνωση που επιβλέπει τις ιστορικές βρετανικές βάσεις στην Ανταρκτική.
Τον επόμενο μήνα θα βρεθούν στην άκρη της Νότιας Αμερικής σε έναν πρώην ερευνητικό σταθμό στο νησί Goudier που έχει το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου.
Για πέντε μήνες μαζί με τις ακραίες καιρικές συνθήκες, θα ζήσουν μαζί με τους πιγκουίνους gentoo, θα καταγράφουν τις συνθήκες της άγριας ζωής θα πραγματοποιούν επισκευές συντήρησης ενώ θα υποδέχονται τους επισκέπτες των κρουαζιερόπλοιων.
Ο Κλαρκ υπέβαλε αίτηση νωρίτερα φέτος, αφού διάβασε ένα άρθρο στον Guardian.
«Σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι νέο, κάτι συναρπαστικό και ότι δεν είχα τίποτα να χάσω… οπότε σκέφτηκα, γιατί να μην το δοκιμάσω;» δήλωσε ο 34χρονος.
«Ανυπομονώ να ξυπνήσω και να πιω τον πρωινό μου καφέ κοιτάζοντας την Ανταρκτική, ελπίζω να δω και μια φάλαινα» συνέχισε.
Αν και η μικρή ομάδα θα μοιράζεται τις υποχρεώσεις της η ιδιαίτερη ευθύνη του Κλαρκ ως ταχυδρόμου είναι να ταξινομεί τις πολλές επιστολές και τις καρτ-ποστάλ που αφήνουν όσοι φτάνουν με κρουαζιερόπλοια στο μικροσκοπικό ξύλινο μουσείο.
Φαίνεται «λίγο τρελό» να υπάρχει ταχυδρομείο σε ένα τόσο απομακρυσμένο σημείο σημείωσε ο Κλαρκ, αλλά για πολλούς επισκέπτες ένα «βασικό μέρος της εμπειρίας είναι η αποστολή μιας κάρτας ή ενός γράμματος στο σπίτι από το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου. Θα ταξινομώ την αλληλογραφία, θα σφραγίζω τα γραμματόσημα και στη συνέχεια θα τα στέλνω μέσω των διερχόμενων κρουαζιερόπλοιων».
Η ομάδα αποτελείται από πέντε άτομα τα οποία προσλήφθηκαν από το UK Antarctic Heritage Trust, μια φιλανθρωπική οργάνωση που επιβλέπει τις ιστορικές βρετανικές βάσεις στην Ανταρκτική.
Τον επόμενο μήνα θα βρεθούν στην άκρη της Νότιας Αμερικής σε έναν πρώην ερευνητικό σταθμό στο νησί Goudier που έχει το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου.
Για πέντε μήνες μαζί με τις ακραίες καιρικές συνθήκες, θα ζήσουν μαζί με τους πιγκουίνους gentoo, θα καταγράφουν τις συνθήκες της άγριας ζωής θα πραγματοποιούν επισκευές συντήρησης ενώ θα υποδέχονται τους επισκέπτες των κρουαζιερόπλοιων.
Ο Κλαρκ υπέβαλε αίτηση νωρίτερα φέτος, αφού διάβασε ένα άρθρο στον Guardian.
«Σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι νέο, κάτι συναρπαστικό και ότι δεν είχα τίποτα να χάσω… οπότε σκέφτηκα, γιατί να μην το δοκιμάσω;» δήλωσε ο 34χρονος.
«Ανυπομονώ να ξυπνήσω και να πιω τον πρωινό μου καφέ κοιτάζοντας την Ανταρκτική, ελπίζω να δω και μια φάλαινα» συνέχισε.
Αν και η μικρή ομάδα θα μοιράζεται τις υποχρεώσεις της η ιδιαίτερη ευθύνη του Κλαρκ ως ταχυδρόμου είναι να ταξινομεί τις πολλές επιστολές και τις καρτ-ποστάλ που αφήνουν όσοι φτάνουν με κρουαζιερόπλοια στο μικροσκοπικό ξύλινο μουσείο.
Φαίνεται «λίγο τρελό» να υπάρχει ταχυδρομείο σε ένα τόσο απομακρυσμένο σημείο σημείωσε ο Κλαρκ, αλλά για πολλούς επισκέπτες ένα «βασικό μέρος της εμπειρίας είναι η αποστολή μιας κάρτας ή ενός γράμματος στο σπίτι από το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου. Θα ταξινομώ την αλληλογραφία, θα σφραγίζω τα γραμματόσημα και στη συνέχεια θα τα στέλνω μέσω των διερχόμενων κρουαζιερόπλοιων».
Οι νέοι εργαζόμενοι θα μοιραστούν μια καλύβα Nissen ενώ αποφάσισαν να μην κάνουν ειδικά το βράδυ χρήση του διαδικτύου.
Πηγή: ΑΠΕ
